မျပီးေသးေသာ ဝတၳဳ

ပင္လယ္
_______


တစ္ခါက ေနမ်ား ညမ်ားသည္ . . .အရာရာမွဳန္ဝါးဝါးျဖစ္သြားဖို ့ရာက  ေစာေနေသးသလားမသိ ။

ျပီးျပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖင့္ သက္ေရာက္မွဳကင္းကင္း ခပ္ရွင္းရွင္းျဖစ္ေစခ်င္ေသာ္လည္း . . .
အခုေတာ့ . . .
အင္းေလ. . .
ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲ . . .
တဟဲဟဲ ရယ္ျပရံုကလြဲလို့. . .

************************************

အဲသည္အခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ . . .17 ႏွစ္ ။

ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ ရည္းစားတစ္ေယာက္ထားဖို့ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး မၾကာခင္ . . . မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္နွင့္ ဇာတ္လမ္းစျဖစ္ခဲ့သည္ ။

ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး . . .ခ်မ္းဦးမွာလိုလို . . .
မခ်မ္းေတာ့ဘူးလိုလို ညမ်ားသည္ မိုးဆိုေသာ ေကာင္မေလးေၾကာင့္  ေႏြးေထြးသြားသလိုပင္ ။

အဲသည္တုန္းက . . . ကြ်န္ေတာ့္ရြာကေလးဆီမွာ . . .ဘုရားပြဲဆိုျပီး ဇာတ္ေတြ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ  ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲသဲ က်င္းပေနျပီ ။

ညေနဆို ပြဲေစ်းတန္းလမ္းေလွ်ာက္ဖို့ ့လူပ်ိဳအပ်ိဳေတြ  ျပင္ဆင္ၾက  ျခယ္သၾက ။

တစ္ေန့တာလံုး  ေတာင္ယာလယ္လုပ္ ပင္လယ္တံငါ သမားေတြရဲ့
ဘဝ အေမာေတြ . . .
အဲဒီ ပြဲေစ်းတန္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ ဟိုသည္ေငးလိုက္ရံုနဲ့ ေျပေပ်ာက္သြားမလိုမ်ိဳး. . . .

ကြ်န္ေတာ္ နဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္လည္း
ပြဲေစ်းတန္းဆီသြားျပီး ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္လုပ္ဖို့ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

အဲဒီေန့ညခ်မ္းမွာ အဲဒီ ပြဲခင္းထဲ ေရာက္ခဲ့ရသည့္အတြက္
အခုလို တစ္ဘဝလံုးစာအခ်ိန္မ်ားထိ မွတ္မိေနမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ပ်က္သြားျခင္းျဖစ္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို့အဖြဲ့ရဲ့ ေဘးမွာ ကပ္ပါလာေသာ လူတစ္စုသည္ . . . ခ်စ္စရာေကာင္းလွေသာ ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလးမ်ား
ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္နွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ စ ငမ္းပါသည္ ။

အဲဒီေကာင္မေလး သံုးေယာက္ထဲမွာမွ ကြ်န္ေတာ့္အာရံု ကြ်န္ေတာ့္ အၾကည့္တို့ကို ဆြဲယူသိမ္းပိုက္သြားသူမွာ တစ္ေယာက္ထဲသာ ရွိပါသည္ ။

က်န္ေသာ နွစ္ေယာက္ကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မဝင္စား ။

သူမ တစ္ေယာက္ထဲကသာ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းကို ဟပ္ထိုးလဲက်ေစသည္ ။

ကြ်န္ေတာ္ ရင္တဒိုင္းဒိုင္းခုန္သည္ ။
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္  မၾကံဳဖူးေသာ အေငြ ့အသက္တခ်ိဳ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို လႊမ္းအုပ္လိုက္ျပီ ထင္ပါရဲ ့။

သူ ့သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ား၏ အေခၚအရ . . .မိုး ဆိုေသာ နာမည္ေလးကို သိလိုက္ရသည္ ။

'' မိုး ''

အင္း တကယ့္ မိုး ပါပဲ ။
ေႏြအကူးမွာ ေအးခ်မ္းသြားေစမယ့္နိမိတ္ေတြနဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားေပၚ  မိုးေတြရြာခ်သြားသလိုပဲ ။

ကြ်န္ေတာ္ မိုးရာသီကို မၾကိဳက္ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ မမိုးကိုေတာ့ အသည္းခိုက္ေအာင္ၾကိဳက္တယ္ ။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ေျခလွမ္းေတြက  မိုး ေဘးမွာ ကပ္ပါလ်က္သား ။

မိုးတို့သူငယ္ခ်င္းတစ္စု သြားရာေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္မိလ်က္သား ။

ပြဲေစ်းတန္းၾကီးဟာ လူေတြ အင္မတန္စည္ကားက်ပ္ညပ္ေနခဲ့ ။
ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲမွာလည္း ၾကည္နူးေနတာေတြ ရင္ခုန္ေနတာေတြ
အမ်ိဳးအမည္ မသတ္မွတ္နိုင္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ့ ျပည့္က်ပ္ေနခဲ့ . . .

မိုးတို့  အာပူလွ်ာပူဆိုင္ ထိုင္ၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တိုု့လည္း မတြန့္မဆုတ္ေသာ သတၲိတို့ျဖင့္ လိုက္ထိုင္ၾကသည္ ။

သူငယ္ခ်င္းေတြက အလိုက္သိသည္။
စကားမရွိစကားရွာျပီး လမ္းေၾကာင္းေတြ ထြင္ေပးသည္ ။

တစ္ေယာက္က ေမးသည္ ။

'' ေဟ့ေရာင္ သူရ . . . မင္း ရာသီဥတုေတြထဲမွာ ဘယ္ရာသီကို အၾကိဳက္ဆံုးလဲကြ ''

အဲဒီစကားက . . .
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ . . .
အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဇာတ္ကြက္ ေရွ့တစ္ကြက္ေရြ့ သြားေစသည္မဟုတ္လား. . .

'' မိုး ကို အၾကိဳက္ဆံုး '' ဟု အားရပါးရ ကြ်န္ေတာ္ ေျဖပစ္လိုက္သည္ ။

( တကယ့္ မိုးရာသီကို . . .
ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝ မၾကိဳက္ ။ ထီးကိုင္ရမွာလည္းမၾကိဳက္. . .မိုးကာျခံဳရတာလည္း မၾကိဳက္ ။ စိုစိုစိစိေနရထိုင္ရ သြားလာရတာလည္း မၾကိဳက္ . . .
ရႊံ ့ေတြ ဗြက္ေတြကို ျမင္လည္း မျမင္ခ်င္ ထိလည္းမထိခ်င္ . . .
အဲဒါေၾကာင့္ လယ္မလုပ္ပဲ တံငါအလုပ္ကို ေရြးပစ္ခဲ့တာ ။
လယ္ထဲမွာ ရႊံ့ေတြနဲ့ . . .နပမ္းလံုးေနရမွာနဲ့စာရင္ ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ ငါးေတြ ေလွေတြ သဲေသာင္ေတြနဲ့ ေနရတာ ပိုေကာင္းမယ္ ဟု ယူဆသည္ ။
တကယ္ေတာ့ တံငါအလုပ္တြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ မေပ်ာ္ပါ ။ )

မိုးကို အၾကိဳက္ဆံုးဟူေသာစကားကို ကြ်န္ေတာ္က မိုးၾကားေလာက္ေအာင္ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဘးမွာ ထိုင္ေနေသာ မိုးက ကြ်န္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းေလး ဝင့္ခနဲ လွည့္ထိုးသည္ ။

မိုး၏ မ်က္ေစာင္းကေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ နွလံုးသားကို  ငွက္ေမြးကေလးျဖင့္ တို့ထိပြတ္သပ္လိုက္သလို. . .
ကြ်န္ေတာ္ ယားက်ိက်ိျဖစ္သြားသည္ ။

ထို မ်က္ေစာင္းကေလးကို ကြ်န္ေတာ္ အျမဲသတိရေနေတာ့မည္ ။

အဲဒီညက ပြဲခင္းထဲမွာ ဖ်ာခ်င္းေဘးကပ္လ်က္ရေအာင္ လိုက္ထိုင္ရင္း ျပဇာတ္ကို မၾကည့္ပဲ
မိုးကို ထိုင္ၾကည့္ခဲ့သည္ ။

မိုးက စကားနည္းသည္ ။
သူ ့သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ား ပြက္ပြက္ညံေအာင္ စကားေတြေျပာေနေသာလည္း
သူက နားေထာင္တာ. . . မ်ားသည္။ ရယ္စရာၾကားလွ်င္ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးသာ ။
မိုး အရမ္း ရယ္ခ်င္ေသာအခါ ေခါင္းေလးေမာ့ျပီး ရယ္သည္ ။ ရယ္သံေလးက တိုးတိုးျငင္ျငင္သာ. . .

မိုးးးး
အရမ္းလွသည္ ။
ျဖဴျဖဴႏုႏု အသားေလးေပၚက သနပ္ခါးပါးကြက္ကေလးနွင့္ သိပ္လိုက္သည္ ။

ရႊမ္းလ့ဲစိုလက္ေနေသာ မိုး၏ မ်က္ဝန္းကေလးကို ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အျဖစ္ ဆြဲရဦးမည္ ။

မိုး၏ နွဳတ္ခမ္း ဖူးဖူး ပန္းေသြးနီရဲကေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိတိုင္း . . .ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရျဖစ္ ျဖစ္သြားတတ္သည္ ။

မိုး၏ ခါးႏြဲ့ႏြဲ ့ထက္မွာ ဝဲေနသည့္  ေျဖာင့္စင္းအိစက္ေနေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို လက္ကေလးနွင့္.  . .အသာ သပ္ၾကည့္ခ်င္သည္ ။

ပြဲခင္းထဲမွာ ေအးစက္စက္ညရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းလွပမွဳကို
မိုးကို ထိုင္ၾကည့္ေနျခင္းအားျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္ပါသည္။

တျခားဘယ္ကိုမွ မၾကည့္ေတာ့ပဲ  မိုးကိုသာ ထိုင္ၾကည့္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို မိုး ရိပ္မိပါသည္ ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ မိုး မ်က္လံုးေလး ေထာင့္ကပ္ျပီး မသိမသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ခိုးၾကည့္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္ မိုးကို ရီေဝေဝေလး ေငးၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္ကေလးကိုေတာင္ ေလာကကို ေမ့နိုင္ျပီး ၾကည္ႏူးေနသည္ ။

မိုးလင္းခါနီးေတာ့ မိုးတို့ ထ ျပန္ၾကသည္ ။
ျပန္ေတာ့မည့္ မိုးေနာက္ကို ကြ်န္ေတာ္ လိုက္ရမည့္တာဝန္ ရွိပါသညါ ။

အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္. . .
မိုးေနထိုင္ရာ အိမ္ကေလးကို ကြ်န္ေတာ္ သိရမွ ျဖစ္မည္ေလ ။

မိုးက ျပန္ခါနီးေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းကို ဆြဲယမ္းလွဳပ္ခါနိုင္စြမ္းေသာ အမူအယာေလးတစ္ခု လုပ္ျပသြားသည္ ။

ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖ်တ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္ ကြ်န္ေတာ့္အၾကည့္နဲ့အဆံုမွာ. . .
သူ ့ မ်က္နွာလွလွေလးကို ခ်စ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ျပသြားသည္ ။
ႏွာေခါင္းေလး ရွံဳ ့ျပသြားေသာ .  .
မိုး၏ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ဟန္ေလးကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
' အသည္းယားတယ္ 'ဆိုေသာ စကားလံုးကို အဲသည္တစ္ခဏမွာ ေျပာျပဖို့မလြယ္ေသာခံစားမွဳျဖင့္ နားလည္သြားသည္ ။

ေသခ်ာပါသည္ ။
မိုးကို ကြ်န္ေတာ္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ထည့္မက္ျဖစ္ေတာ့မည္ ။

အိပ္မက္ထဲမွာ . . . .
မိုးကို. . . .
ကြ်န္ေတာ္  . . . .
ဖက္ထားပါမည္ ။

ဘာစကားမွ ထူးထူးေထြေထြ ဆိုမေနပဲ. . .
ဖက္ထားရံုေလးနဲ့ ရင္ဘက္ခ်င္း. . .နီးသည္ထက္နီးသြားပါလိမ့္မည္ ။

မိုး. . . .
ကြ်န္ေတာ့္ လူငယ္ႏွလံုးသားကို
ရႊဲရႊဲစိုသြားေအာင္ . . . ရြာနိုင္စြမ္းသူ. . . .

##########################

ကြ်န္ေတာ့္ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးေသာ
မိုးကို ကြ်န္ေတာ္က မမမိုးဟု ေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ မမမိုးက
(ဝတၳဳေတြရုပ္ရွင္ေတြထဲကအတိုင္း
ျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္က . ..အတင္းအက်ပ္ေခၚခိုင္း၍)
ေမာင္ ဟု ေခၚပါသည္ ။

မိုး ၏ ေမာင္ ေခၚသံတစ္ခ်က္ၾကားတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ရင္တို့ ျငိမ့္ျငိမ့္ကေလးရိုက္ခတ္ေသာ လွိဳင္းေလတို့ တိုးဝင္သလိုလို. . .

မိုး ရဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္ အၾကည့္ခံရတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ ဆုတစ္ဆု ရသလို ခံစားရသည္။

မိုး ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပန္ခ်စ္နိုင္ခဲ့သည္ ။
ကြ်န္ေတာ့္ ခ်စ္ခင္မွဳကို မိုး လက္ခံခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္ နွင့္မိုး ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အလြန္ေကာင္းေသာ ေန့ရက္မ်ားထဲမွာ
ႏွစ္ေယာက္သား ေႏြးေထြးစြာ. . .
ထို့အျပင္ နီးကပ္စြာ. . .
ထို့အျပင္ ရင္ခုန္စြာ . . .

မိုးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ေနထိုင္မွဳသည္ ဟိုဘက္ရြာႏွင့္ ဒီဘက္ရြာ ျဖစ္သည္ ။
ညေနဆိုလွ်င္ မိုးေနထိုင္ရာ မက်ည္းေတာရြာကေလးဘက္ ကြ်န္ေတာ္ စက္ဘီးကေလးနင္းျပီး ထြက္ခဲ့သည္ ။

မိုးကို ကြ်န္ေတာ့္စက္ဘီးေပၚတင္ျပီး သယ္ေဆာင္သြားရေသာ ခံစားမွဳကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္သည္ ။
မိုးက ကြ်န္ေတာ့္ ခါးကို ဖြဖြကေလးဖက္ထားျပီး ကြ်န္ေတာ့္ ေက်ာျပင္ေပၚ  သူ ့ပါးကေလး ထိကာ ကပ္ကာျဖင့္  တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လိုက္လာပါသည္။

က်ြန္ေတာ္တို့ . . .
ညေန ေနဝင္ျခင္းကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္ဘက္ ထြက္ၾကည့္ၾကပါသည္ ။

ပင္လယ္သည္ ညေနခင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လွိဳင္းေလတို့ ျပင္းထန္၍ ဆူညံေနတတ္သည္။

ညေနေစာင္းခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ေလ ထန္သည္။ အေနာက္ေတာင္ဘက္မွ တိုက္ေသာေလ တမိ်ဳးဆန္း၍ လွိဳင္းတို့ၾကမ္းရသည္။

ထိုညေနေစာင္းခ်ိန္မွာ တိုက္ေသာ ေလကို ကြ်န္ေတာ္တို့ ကြ်န္းကေလးေပၚမွ ေဒသခံတို ့က `` မုဆိုးမေလ ´´ ဟု ေခၚေဝၚၾကသည္ ။
အဲဒီအခ်ိန္ ထိ ပင္လယ္ထဲ ထြက္ ရွိေနလွ်င္ ထို တံငါေယာက်ာ္း၏ ဇနီးမယားမွာ မုဆိုးမ ျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားသည္ ။
လွိဳင္းေလ ထန္ေသာ ပင္လယ္ၾကီးသည္ ထိုအခ်ိန္မွာ လံုးဝ မျငိမ္သက္ပဲ ရမ္းခါလွဳပ္ရွားေနေလ့ရွိသည္ ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ထိုေလတိုက္လာခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဘယ္တံငါသည္မွ ပင္လယ္ထဲမထြက္ေတာ့ပါ။

ကမ္းစပ္သဲေသာင္ျပင္တေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္ ။  ေလတဟူးဟူးျဖင့္ ေအးျမ ၾကည္နူး. . .
စင္ေရာ္ေတြ ဟိုမွာ ဒီမွာ အုပ္လိုက္ အုပ္လိုက္. . .

ေနလံုးၾကီးက နီဝင္းဝင္း အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အေနာက္ဘက္ ပင္လယ္ထဲ ထိုးဆင္းေတာ့မလိုမ်ိဳး. . .

လွိဳင္းခ်ိဳးခ်သံ ဝုန္းခနဲဝုန္းခနဲက အၾကားအာရံုကို ရသခံစားမွဳတစ္ခုခုေပးသည္ ။

ဖိနပ္မပါပဲ. . .သဲျပင္စိုစိစိေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရေသာ ေျခဖဝါးမွ အထိအေတြ ့. . .

မိုးရဲ့ လက္ကေလးကို ကိုင္ျပီး ပင္လယ္ၾကီးနွင့္ မိုးကို တျပိဳင္တည္းၾကည့္ေငးရေသာ အထိအေတြ ့. . .

ပင္လယ္ေလ သန့္သန့္ထဲမွာ မိုးရဲ့ ဆံႏြယ္ ေတြဆီက ထြက္ေနတဲ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နံ့ ေမြးေမြးကေလး. . .

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့  အဲသည္ ညေနခင္းမ်ားသည္ နတ္သားတပါးရဲ့ ခ်မ္းသာမွဳလို ေက်နပ္ရသည္ ။

ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ မိုး ပင္လယ္ထင္းရွဴးပင္ၾကီးေတြေအာက္မွာ  ထိုင္ျကီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိုက္ၾကည့္ မထိတထိ စၾကသည္။

မိုးကို . . . .
ရင္ဘက္ခ်င္း တင္းက်ပ္ေအာင္ ဖက္ထားျပီး ပင္လယ္ၾကီးကို ၾကည့္
ပင္လယ္ေလတဟူးဟူးကို ခံယူရျခင္းသည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္ျဖစ္သည္ ။

ေနလံုးနီနီၾကီး. . . အေနာက္ဘက္ ပင္လယ္ေရျပင္နွင့္ ထိကပ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္  မိုးနွင့္ကြ်န္ေတာ္ သဲျပင္ေပၚက လူးလဲထျပီး မျပန္ခ်င့္ျပန္ခ်င္ျဖင့္ ျပန္ၾကရသည္။

ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ဤသဲေသာင္ကမ္းစပ္မွာ တစ္ညလံုး ေနခ်င္သည္ ။

အိမ္အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ကမ္းစပ္သဲေသာင္ေပၚမွ
ခရုခြံ လွလွေလးမ်ား. . . အလုအယက္ေကာက္ၾကသည္။
မိုးနွင့္အတူလုေကာက္ခဲ့ေသာ ခရုခြံလွလွေလးမ်ားသည္
( ကြ်န္ေတာ့္ေမေမ အတင္းအက်ပ္ လႊင့္ပစ္ မခိုင္းခင္ အခ်ိန္ထိ ) ကြ်န္ေတာ့္ဆီမွာ အျမတ္တနိုး ရွိခဲ့သည္ ။
မိုးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ . . . .ပင္လယ္ေရ ကမ္းစပ္တေလွ်ာက္ တြင္းကေလးမ်ား၏ အဝမွာ  ျပဴတစ္တစ္ လုပ္ေနၾကေသာ ဂဏန္း နီရဲရဲေလးမ်ား ကို အေျပးအလႊားလိုက္ဖမ္းၾကသည္ ။
သို့ေသာ္ ( ဗလိ ဟု  ကြ်န္ေတာ္တို့ ကြ်န္းအေခၚ ) ထိုဂဏန္းနီရဲရဲေလးမ်ား တစ္ေကာင္ကိုမွ် ဖမ္းမမိခဲ့ပါ။

လူရိပ္လူခ်ည္ ကို ရိပ္ခနဲ ေတြ ့လိုက္သည္နွင့္ လွစ္ခနဲ တြင္းထဲ ဝင္ေျပးတတ္ေသာ ထို ဂဏန္းေကာင္ေလးမ်ားကို လိုက္ဖမ္းရျခင္းသည္ ေမာလည္းေမာ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းသည္ ။

ေရက်ခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ေသာင္ခံုၾကီးေတြ ထြန္းေနတတ္ေသာေၾကာင့္ ကမ္းစပ္နွင့္ ေဝးေဝးမွ ထိုေသာင္ခံုမ်ားဆီ  လက္တြဲျပီး  လမ္းေလွ်ာက္သည္ ။

ထိုသဲေသာင္မ်ားေပၚမွာအုပ္စုလိုက္ နားေနတတ္ေသာ စင္ေရာ္ငွက္ကေလးမ်ားကို ေငးၾကည့္ရျခင္းသည္လည္း ေပ်ာ္စရာ. . .

ဟိုဘက္ဆီမွာ ကမ္းမျမင္ရေသာ ဤပင္လယ္ျပင္ၾကီး၏ ကမ္းစပ္တစ္ေနရာမွာ
ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ေသာ မိုးနွင့္ အတူ ရပ္လ်က္တည္ရွိရေသာေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္ ။

ဤ ပင္လယ္ၾကီးသည္ မိုးကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ထိ တပ္မက္တြယ္တာသလဲဆိုေသာ ေမးခြန္းကို ေျဖဖို ့  အေထာက္အကူရပါသည္။

မိုးကို . . .
ပင္လယ္ၾကီးေလာက္  . . .
ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္သည္ ။

------------------

တကယ္ေတာ့ အတိတ္မွ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်သည္  အရိပ္မ်ားအျဖစ္ လိုက္လာေနသည္ ။

တခ်ိဳ ့ အရိပ္မ်ားက  ေမ့မရေသာ အရိပ္မ်ား
တခ်ိဳ့ကေတာ့ မေန့အပ္ေသာ အရိပ္မ်ား
တခ်ိဳ့မွာ ေမ့လိုက္သင့္ေသာ အရိပ္မ်ား
တခ်ိဳ့မွာ ေမ့သင့္ ေမ့ခ်င္ေသာ္လည္း ေမ့မရနိုင္ေသာ အရိပ္မ်ား ျဖစ္သည္ ။

မိုးသည္ ကြ်န္ေတာ္၏ ေမ့သင့္၍ ေမ့မရေသာ အရိပ္တစ္ခု ျဖစ္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ရည္ရြယ္ထားသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ မိုး ျဖစ္လိုက္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ ။

မိုးကိုသာ  ကြ်န္ေတာ့္ေမေမတို့ သေဘာက်ႏွစ္သက္ျပီး သေဘာတူၾကည္ျဖဴခဲ့လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။

ကြ်န္ေတာ္သာ မိဘစကားကို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ျပီး မလြဲမေသြ လိုက္နာတတ္ေသာ သားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ မိုးနွင့္ ကြ်န္ေတာ္
ခ်စ္တိုင္းညားနိုင္ပါလိမ့္မည္ ။

. . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .