ဂ်ဴ း … ထံသို့… အိတ္မဲ့ …ေပးစာ.

ဂ်ဴ း … ထံသို့… အိတ္မဲ့ …ေပးစာ..

-

ျပီးခဲ့တဲ့… ေလးငါးရက္လံုးလံုး .   .  .
အားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ. . .
ဂ်ဴ းရဲ့ ဆံုေနရက္နဲ့ လြမ္းေလျခင္းကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။
အဲဒီ ဝတၳဳကို ထြက္ကတည္းက ဖတ္ခ်င္ေနခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အခုမွ ဖတ္ျဖစ္တာပါ။
ဒါေတာင္မွ စာအုပ္အျဖစ္ စကၠဴအထပ္လိုက္ကို လက္ကကိုင္ ဖတ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး ။
ဖုန္းကေလးရဲ့ ျမင္ကြင္းထဲကေန ebook အျဖစ္ ဖတ္လိုက္ရတာပါ။
အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ေနတုန္းမွာေရာ . . . ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာပါ.  .တစ္ခုခုေျပာခ်င္လာတာ… လွ်ာယားလာပါတယ္ ။
လွ်ာ ယားရင္ လက္ကပါ ယားလာတတ္တဲ့ ကိုယ့္ထံုးစံအရ . . .
ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္ ။
သာမန္စာဖတ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ေျပာၾကည့္တယ္လို့ပဲ သေဘာထားေပးပါခင္ဗ် ။
————–

...
အားလံုးလည္း ဖတ္ျပီးေလာက္ေရာေပါ့ ။
ဒီေတာ့ ဇာတ္လမ္းကို ေသခ်ာျပန္ ေျပာျပမေနေတာ့ပါဘူး ။
ဒီဝတၳဳမွာ ဇာတ္ကြက္ ဇာတ္အိမ္က ဆရာမဂ်ဴးရဲ့ အရင္ကေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြလိုလည္း
ေျပာရေလာက္ေအာင္ မက်ယ္ဝန္းပါဘူး ။
ပင္လယ္နဲ့တူေသာမိန္းမမ်ား/
ေၾကမြသြားေသာတိမ္တိုက္မ်ားအေၾကာင္း/ ကြ်န္မ၏သစ္ပင္ /
ျမစ္တို့၏မာယာ/ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ /
သူ မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ /  ေစာင့္ေနမယ္လ္ု့မေျပာလိုက္ဘူး/
ၾကယ္စင္တံတားကမ္းပါးႏွင္းျမဴ . . . . . စတဲ့ ဝတၳဳေတြတုန္းကလို
က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ေျပာစရာမရွိတဲ့ ဇာတ္အိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းပါ ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္. . .
ဝတၴဳ အစကေန  အဆံုးအထိဟာ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္
ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာသာ ျဖစ္ပ်က္လိုက္တဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ခု / အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါပဲ။
ဝတၴဳတိုလို့ေတာင္ ဆိုလိုက္ခ်င္ရဲ့။
ဒါေပမယ့္ မဆိုေကာင္းဘူးဗ်။
စာမ်က္ႏွာက
၄၀၀ ေက်ာ္ေနတာကိုး ။
ဘာလို့မ်ား ေလးရာေက်ာ္ပါလိမ့္။
ဝတၳဳအစမွာ  အင္ၾကင္းေဝဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးသမီးဟာ …
”Give me a child until he is seven ” ဆိုတဲ့ စာတမ္းကို ျမန္မာနိုင္ငံဆိုင္ရာ က်င္းပမယ့္ စာတမ္းဖတ္ပြဲမွာ
ဖတ္ျပဖို့  ျပင္သစ္နိုင္ငံကိုသြားတယ္။
ေရာက္တယ္ ။
အဲဒီနိုင္ငံမွာ မထင္မွတ္ပါပဲ. . .ေလးႏွစ္ေလာက္
မေတြ ့ရေတာ့ပဲ  ေျခရာေဖ်ာက္သြားတဲ့
သူမ. . .ခ်စ္ေသာ ”ေမာင္”ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးသား ေမာင္သက္ေဝကို ဆံုလိုက္ရတယ္ ။
ဝတၳဳ အဆံုးမွာ. . .
အင္ၾကင္းေဝဟာ . . .ျပင္သစ္နိုင္ငံကေန
( စာတမ္းဖတ္ျပီးလို့ )  ျပန္လာတယ္ ။
ေမာင္သက္ေဝနဲ့ ေဝးျပီေပါ့။
ဒါပါပဲ ။ ဝတၳဳရဲ့ ကာလက ဒါပါပဲ။
(အဲဒီကာလေလးေၾကာင့္  ဝတၳဳတို လို့ သတ္မွတ္လိုက္ခ်င္တာပါ။)

အဲဒီၾကားထဲမွာ ဒီဝတၳဳၾကီး စာမ်က္ႏွာေလးရာေက်ာ္အထိ ရွည္လ်ားေထြျပား ထူထူေထာေထာၾကီးျဖစ္သြားေစတာကေတာ့. . .
အင္ၾကင္းေဝရဲ့ အတိတ္ အေၾကာင္း ျပန္ေတြးေသာ  အေတြးစမ်ားေၾကာင့္ပါပဲ. . .
သက္ေဝကို သတိရ တမ္းတစိတ္နဲ့ .. . .
သူတို့ ငယ္ဘဝ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျမင္ေယာင္ျပသြားတာ. . .တသီတတန္းၾကီးပါ ။
အဲဒီမွာ. . .
ဒီဝတၳဳရဲ့ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ကို အေထာက္အကူမျဖစ္တဲ့
( အပိုစာသားေတြ . . .) သိပ္မဆိုင္ပါဘူးလို့ ခံစားရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ့ကို ထည့္ေရးျပထားတာ. . .
ေတြ ့ရတယ္။
ေနမင္းဦးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတို့ သားအဖသံုးေယာက္. . .ေရငုတ္ရင္း ေရနစ္တဲ့ ကိစၥဟာ ထည့္မေရးလည္း ရတယ္ ။
ထည့္မေရးလည္း
ရပါလ်က္နဲ့ . . . . .
စာမ်က္ႏွာ 286 ကေန 299အထိ . . .
တရွည္တလ်ား ထည့္ေရးျပထားတယ္ ။
အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ဒီဝတၳဳကို အေထာက္အကူျပဳျခင္း မျပဳျခင္းမရွိေသာ ” ျပင္ပ” / ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ဇာတ္ကြက္ပါ။
ဒါေပမယ့္ . . .
ဂ်ဴ းသေဘာပါ။
သူထည့္ေရးထားေတာ့လည္း ဖတ္လိုက္ရတာေပါ့ေလ ။
ေနာက္ထပ္လည္းရွိေသးတယ္။ တင့္တင့္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးနဲ့ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမိုးမခတို့ . . .စက္ဘီးနဲ့ ကားၾကီး. . .တိုက္မိ/ တင့္တင့္ေသ / မိုးမခက သူ့ေၾကာင့္တင့္တင့္ေသရတာ
ဆိုျပီး စိတၱဇျဖစ္ /
ေၾကကြဲ စိတ္မခိုင္ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္ပါ။
အဲဒီဇာတ္ကြက္လည္း . . .ဒီဝတၳဳမွာ မပါလိုက္လို့ . . .
ဘာမွ မျဖစ္တဲ့ (အပိုစာသား) မထူးဇာတ္ကြက္ပါ။
ဘာလို့မ်ား. . .
စာမ်က္ႏွာ 203 ကေန . . .211 ထိ ထည့္ေရးထားတာလဲ ဆရာမရယ္ ။
ေရးထားေတာ့လည္း ဖတ္ရတာေပါ့ဗ်ာ ။ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ကြက္ခ်င္းစီကို
အေသးစိတ္ သိုင္းဝိုင္းျပီး ခ်ဲ့ကားေရးတတ္တဲ့ . . ဆရာမဂ်ဴးရဲ့…တဝၾကီးဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ထူထူပါ ။
——

ျပီးေတာ့ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္တည္ေဆာက္မွဳ မွာ . . . .

.
.
ပညာတတ္ျဖစ္မယ္ေတာင္ မထင္ရေလာက္ေအာင္ အေရွ့ပိုင္းမွာ ႏွိမ့္ျပလာတဲ့. . .
ေမာင္သက္ေဝရဲ့ စရိုက္ သဘာဝ/                ပညာတတ္ မျဖစ္ခ်င္တဲ့ေမာင္သက္ေဝ. . .
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာကပ္ေနျပီး အေျခအျမစ္သိပ္မရွိဘူးလို့ ျပထားတဲ့ ေမာင္သက္ေဝ. . .
သာမန္ ရြာသားအလုပ္သမားေလး
ေမာင္သက္ေဝကေန. . .ျဗဳန္းခနဲ. . .
ျပစ္သစ္နိုင္ငံမွာ အေျခခ်ျပီး စီးပြါးရွာေနနိုင္တဲ့. . . ”နာမည္ၾကီး ရနံ့ကုထံုးပညာရွင္ၾကီး”
(Aromatherapist)တစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတာ. . .

အင္ၾကင္းေဝကို အဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ အဲဒီေလာက္ လင္းလက္ေတာက္ပေနတဲ့ ဘဝအေနအထားၾကီးနဲ့ ပြဲထုတ္ျပလိုက္တာေတာ့. . .
အင္းးး
နည္းနည္းမ်ား အရွိန္လြန္သြားသလားလို့ပါ ဆရာမရယ္. . .
သာမန္ဇာတ္ေကာင္ကေန ခ်က္ခ်င္းေရႊအေတာင္ပံေတြနဲ့ပ်ံသန္းျပထည့္လိုက္တာေတာ့ လြန္တာေပါ့ ။
”နာမည္ၾကီး ရနံ့ကုထံုးပညာရွင္ၾကီး ”ဆိုတဲ့  အေနအထားကို ျဗဳန္းခနဲ ျမင္လိုက္ရတာ အံ့ၾသစရာၾကီးပါ။
အထူးသျဖင့္ ေမာင္သက္ေဝလို
(အစပိုင္းမွာေတာ့. . .ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူးလိုလိုနဲ့ ႏွိမ့္ခ်ဖြဲ့ျပလာတဲ့) သာမန္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကေန . . .
အဲဒီလို မိုးေပၚေရာက္ေနတဲ့ အေနအထားၾကီးနဲ့ ထုတ္ျပလိုက္တာေတာ့ ဘဝင္မက်စရာေပါ့။
ဒါေပမယ့္  ဝတၳဳဆိုေတာ့လည္း ရွိပါေစေတာ့. . .
ေရးတဲ့အတိုင္းပဲ ဖတ္ၾကေပါ့. . .
ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲ ရွိပါေစေတာ့. . .
——————-
တစ္ခုေျပာရဦးမယ္ ။
ေမာင္သက္ေဝက အင္ၾကင္းေဝကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတာ . . .
အင္ၾကင္းေဝက ျငင္းလိုက္တယ္။
ျငင္းလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ သိပ္မခိုင္လံု
( မလံုေလာက္)ဘူးေနာ္. . .
အင္ၾကင္းေဝထက္ အသက္က ထက္ဝက္ေလာက္
ငယ္ေနတဲ့ေယာက်ာ္းမို့လို့တဲ့. . .
ေမာင္ႏွမလိုသံေယာဇဥ္နဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ေမတၲာပဲထားနိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာကို အေျခအျမစ္ရွိရွိ ျပလိုက္ရင္လည္း
ဟုတ္ဦးမွာေပါ့။
အခုေတာ့ . . .ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေတာ့လည္း
အင္ၾကင္းေဝဟာ ေမာင္သက္ေဝကို . . .ရင္ခုန္ျမတ္နိုးစြာ ခ်စ္မက္တြယ္တာေနတယ္လို့ ဆိုရမယ့္ အဖြဲ့အႏြဲ ့ေတြ ေရးထားတယ္ဗ်. . .။
ေသခ်ာပါတယ္ ။ အင္ၾကင္းေဝဟာ ေမာင္သက္ေဝကို ေမာင္ေလးလိုခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး။
ေမာင္သက္ေဝရဲ့ ေခ်ာေမာလွတဲ့ရုပ္ရည္နဲ့
အေတြ ့အထိကို  သာယာတပ္မက္ဖူးတဲ့ ဇာတ္ကြက္ေတြရွိေနတယ္။

l 2

.
.


.
.
အခုေတာ့. . . .အသက္ထက္ဝက္ငယ္တဲ့ ေယာက်ာ္းငယ္ေလးမို့ လက္မထပ္နိုင္ဘူးးးးတဲ့။
ခ်စ္လ်က္နဲ့ စြန့္လႊတ္တယ္ေပါ့ေလ။
သူခ်စ္ ကိုယ္ခ်စ္ ထပ္တူျဖစ္ေနပါလ်က္နဲ့. . .ေနာ့။
အံ့ၾသစရာၾကီး ။
ျဖစ္ခ်င္တာနဲ့ ျဖစ္သင့္တာမွာ. . .
အင္ၾကင္းေဝဟာ ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုမွ မေရြးဘူး ။
ေတြေဝမိုက္မဲစြာနဲ့ မျပတ္သားတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို
ခ်ျပီး . . .
မခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုျပ. . . .
လမ္းလြဲထဲ ေလွ်ာက္ဝင္သြားတာလို့ ျမင္မိတယ္ ။
သူခ်စ္နဲ့ကိုယ္ခ်စ္ ထပ္တူက်ေနျပီဆိုမွေတာ့ကြယ္ ျဖစ္သင့္တာဟာ ႏွစ္ကိုယ္တူျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့ ။
အခုေတာ့ . . .
”ဆံုသင့္လ်က္နဲ့. . .လႊဲရက္လိုက္ေလျခင္း”ပါလား ဆရာမဂ်ဴးရယ္. . . .
ဇြတ္ ၾကီး ” မညားနဲ့ ” လို့ လုပ္ခ်လိုက္သလို ျဖစ္သြားသလားလို့ ။
အဲအဲ. . . စာေရးဆရာရဲ့အလုပ္ကို
ဝင္ စြက္ဖက္လို့ မရပါဘူး။
ဒီေတာ့  မညားေတာ့လည္း မညားေပဘူးေပါ့ဗ်ာ ။
ေရးတဲ့အတိုင္း ဖတ္ရမွာကိုးးး ။
ဇာတ္သိမ္းမွာ. . .
ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးသမီး  အင္ၾကင္းေဝရဲ့ မေရမရာအေတြးစေလးနဲ့အဆံုးသတ္လိုက္ေလေတာ့. . .
” ဟုတ္တယ္. . .အင္ၾကင္းေဝ …ခင္ဗ်ားကမွ သူ့့ ့့့ ေကာင္းကင္ရဲ့ေလတံခြန္ေလး တစ္စင္းပဲ ” လို့ .  . .
ကြ်န္ေတာ္မွတ္ခ်က္ျပဳမိပါတယ္။

.
.

.
.

——————–
ဝတၳဳကို ဖတ္အျပီးမွာ ေခါင္းခါမိတယ္။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္လည္း ျပံဳးမိတယ္ ။
ဟိုတုန္းက ဂ်ဴ းေရးေသာ ဝတၳဳေတြကိုလည္း  ျပန္ လြမ္းမိတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ. . . .
ဟိုတုန္းကဂ်ဴ းေရးတာေတြ ျပန္တမ္းတျပီး …
အခုဂ်ဴ းဝတၳဳၾကီးကို စိတ္တိုင္းမက် အျပစ္တင္ေနဖို့ရာကလည္း …. မဟုတ္ေသးပါဘူးကြယ္. . .
ဒီေတာ့. . .
မေနနိုင္မထိုင္နိုင္. . .ရွာေဖြဖတ္ရွဳ ခံစားလိုက္မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္နည္းနည္းတင္လိုက္ေတာ့မယ္ ။

ကဲ. . .ကြာ. . .

:mrgreen:
———————
ေလးစားစြာျဖင့္. . .

အလင္းဆက္ ( Gazette )

14 / 6 / 2014 / 23 : 11
( မဂၤလာဒံု )

ပံုၾကြင္း

ကာရန္ မဟုတ္ဘူးလား ဆရာမရယ္..
ပံုၾကြင္း // ကာရန္ မဟုတ္ဘူးလား ဆရာမရယ္..

Comments

Popular posts from this blog

မုျဒ ာရဲ႔ေခၚသံကို ခံစား ေဝဖန္ျခင္း

ဝမ္တိန္အသြားလမ္းကုိ ခံစား၊ ေဝဖန္ျခင္း (စာေပေဆာင္းပါး)

“ဂ်ဴးရဲ႕ ရသျခံဳလႊာကို ခံစား၊ေဝဖန္ျခင္း”