ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ ေန႕ရက္မ်ား
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေန႕ရက္မ်ား (အပိုင္း – ၁)
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကရင္ျပည္နယ္နဲ႕ မြန္ျပည္နယ္တို႕မွာ အစိုးအရနဲ႔ DKBA တပ္မ်ားအၾကား ပစ္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနေသးတဲ့အတြက္
အဆိုပါ ျပည္နယ္ေတြကို သြားေရာက္မယ့္ အေမရိကနိုင္သားမ်ား အေနနဲ႕ သံသယျဖစ္စရာ ေတြ႔ရွိတာနဲ႕ အဲဒီေဒသေတြကေန ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြါေရး၊
ေဒသတြင္းလံုျခံဳေရးအေျခအေနေတြကို သတိျပဳေရးနဲ႕ သတင္းအဆက္အသြယ္မျပတ္ေရးတို႕ကို အေမရိက သံရံုးက သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကရင္ျပည္နယ္ က်ံဳဒိုးနဲ႕ က်ိဳက္မေရာၾကားမွာ ခရီးသည္တင္ ယာဥ္တစီးကို လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔တစုက လက္နက္ၾကီးနဲ႕ ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့အတြက္
ခရီးသည္ ေလးဦး ဒဏ္ရာ အျပင္းအထန္ရရွိခဲ့ပါတယ္။
လက္နက္ၾကီးနဲ႕ ပစ္ခတ္တဲ့ တပ္ဖြဲ႕ဟာ ဒီမိုကေရစီ အက်ိဳးျပဳ ကရင္တပ္မေတာ္ DKBA တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္း
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ (BGF) က ေျပာဆိုခဲ့ေပမယ့္ DKBA ဘက္က သူတို႕ ပစ္ခတ္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
========================================================================
(၁)
ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ Email နဲ႕ ပို႕ေပးရမည့္ သတင္းစာအတြက္ ျဖည့္ထည့္ဖို႕က်န္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္ဆိုင္ရာ ပစ္ခတ္မႈသတင္းေတြကို ခ်ေရး ထည့္လိုက္သည္ ။
အဲသည္ သတင္းေတြကို ေရးေနစဥ္မွာ ေလက တဖ်တ္ဖ်တ္ တိုက္သြား၏ ။
စာေရးစားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ ကားလက္မွတ္ကေလး ေလေၾကာင့္ လြင့္မသြားေအာင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ျမန္ျမန္ ဖိလိုက္ရသည္ ။
ကားလက္မွတ္က ေရႊစင္စၾက္ာ ၊ ေအာက္တိုဘာလ ၅ ရက္ေန႕ ည ၇ နာရီ ခြဲ ၊ ရန္ကုန္မွ ဘားအံသို႔…. ။
ကရင္ျပည္နယ္၏ မျငိမ္မသက္ျဖစ္စဥ္ေတြၾကားထဲ တိုးဝင္မိသလို ျဖစ္ေနေသာ ဤခရီးစဥ္အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တ မရပါ ။
တကယ္လို႕ ဒီ အခ်ိန္ ဒီရက္မွာ ဒီခရီးစဥ္ကို မသြားလိုက္ရရင္သာ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တ ရေနရမွာ ။
သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မတည့္ေသာ ေန႕ျဖစ္သည္ ။
မျဖစ္သင့္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ရင္တနင့္နင့္ ျဖစ္ရေနက် ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့…သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႕ဆိုသည္မွာ
ေရာက္မလာပါေစနဲ႕လို႕ တိတ္တိတ္ကေလး ၾကိတ္ ဆုေတာင္းရေသာ ေန႔တစ္ေန႔… ။
ထိုသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႕ကို တိမ္ေတြၾကားမွာ လြန္ေျမာက္ဖို႕…
ဒါမွ မဟုတ္ ေအးစက္ေသာ ေက်ာက္နံရံၾကီးကို မွီတြယ္ျပီး…ေတာအထပ္ထပ္ ေတာင္အသြယ္သြယ္ကို ေငးေမာရင္း လြန္ေျမာက္ဖို႕…
ဒါမွမဟုတ္… ေတာင္ေပၚေလထုရဲ႕…ဟူးဟူးရားရား ေအာ္ျမည္သံေတြကို ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဂီတသံစဥ္ေလအလား..ထင္မွတ္မွားရင္း…လြန္ေျမာက္ဖုိ႕…
တခ်ိဳ႕လူေတြက… ဘဝမွာ ဆိုးဝါးေသာ ဒုကၡေတြနဲ႕ ၾကံဳတဲ့အခါ…ဘုရားကု ကုတယ္…တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့…ဘုရားကိုလည္း သိပ္စိတ္မဝင္စားသူမို႕…. သဘာဝ ရႈေမွ်ာ္ခင္းမ်ားနဲ႕သာ…ကုစားတတ္ပါသည္။
မနက္ျဖန္….
မနက္ျဖန္တြင္… ျငိမ္းခ်မ္းေရးကေလး..အေဝးကို ထြက္ေျပးသြားေသာ နယ္ေျမထဲ….
ကၽြန္ေတာ္ …သြားပါေတာ့မည္။
မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့ေသာ စစ္မီးေတာက္မ်ား ေလာင္ကၽြမ္းရာ ေဒသဆီကို….
ကိုယ္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြျပီး…စိတ္တြင္း ဒဏ္ရာကို ကုသဖို႕….
ကၽြန္ေတာ္… သြားပါေတာ့မည္…။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၂)
ေအာင္မဂၤလာ အေဝးေျပးယာဥ္ရပ္နားစခန္းၾကီးသည္ ခရီးသြားမ်ား ၊ ေရာင္း ဝယ္လႈပ္ရွားသူမ်ား နွင့္ ကားမ်ားေၾကာင့္…ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနသည္။
ဤၿမိဳ႕ျပ အေငြ႕အသက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရႈရွိဳက္ခ်င္စိတ္ ကုန္ေနသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၿမိဳ႕ျပ ရနံ႕တို႕ မသင္းပ်ံ႕ေတာ့ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေရာ… သည္ၿမိဳ႔ျပအတြက္…ဘယ္ေလာက္ အသံုးဝင္ေနလို႕လဲ….
အသံုးမဝင္ အသံုးမက်သူမို႕…ၿမိဳ႕ျပက ေမာင္း မထုတ္ရပါဘဲ… ကုိယ့္စိတ္ဆႏၵနဲ႕ ကိုယ္ ေျပးထြက္ရေတာ့မည္ မဟုတ္လား…။
မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ… ။
ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကားထြက္ခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီေလာက္ ေစာေနေသးသည္ ။
ကားဂိတ္အနီးမွာ ရွိေသာ မီနီမတ္ေလးထဲ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ရင္း..လိုအပ္မယ္ ထင္တာေလးေတြ ဝယ္ယူလိုက္သည္။
ဝယ္ျပီးသမွ်ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ သိိမ္းၾကံဳးထည့္ျပီး ကားဂိတ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္လာေပမယ့္ အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေတာ့ ထိုင္ေသာက္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရသည္။
ကားဂိတ္အနီးမွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လက္ရာ ညံ့ညံ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ကို ဇိမ္ဆြဲျပီး ေသာက္ေနရင္း….
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ပါလာသမွ် ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေတြးမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဝတ္ဆင္ရမည့္ အဝတ္ သံုးစံု ၊
ကၽြန္ေတာ္ တည္းခိုရာ အိမ္ကို ေပးမည့္ လက္ေဆာင္ မုန္႔ဗူးသံုးဗူး…နဲ႕ ထို အိမ္မွာ ညဘက္ ထြန္းဖို႕ ဖေယာင္းတိုင္ နွစ္ထုပ္ ၊
ဖုန္း ၊ ဖုန္း အားသြင္းၾကိဳး ၊ နားၾကပ္ ၊
နိုင္ငံျခား ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း DVD သံုးခ်ပ္ ၊ မွတ္ပံုတင္ ၊ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ ၊ ျပီးေတာ့…. (—— )
မ်က္ႏွာသစ္ေဆး ၊ သြားတိုက္တံ ၊ သြားတိုက္ေဆး ၊ ကိုယ္တိုက္ဆပ္ျပာ ၊
ရႈေဆးတစ္ဗူးနဲ႕.. ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္မ်ား…
ေမေမထည့္ေပးလိုက္ေသာ အားေဆးေတာင့္ အနည္းငယ္.. ။
ကားေပၚမွာ စားဖို႕ အာလူးေၾကာ္ထုပ္နွစ္ထုပ္ ၊
ဒါပါပဲ…တျခား ေထြေထြထူးထူး ဘာမွ မပါပါ ။
ကားထြက္ေတာ့မည္။
”ဘားအံသြားမယ့္ ခရီးသည္မ်ား ကားေပၚ တက္လို႕ရပါျပီ….” ဆိုတဲ့ ဂိတ္ထဲက သတိေပးသံကို ၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ…
လက္ဖက္ရည္ဖိုး သံုးရာ ခ်ေပးခဲ့ျပီး ထထြက္ခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ရမည့္ ခံုနံပါတ္မွာ (၁၈) ။
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္ ။
ကိုး ပဲ… ။
ကိုးသမားေတြက က်န္တဲ့လူကို နိုင္စားတတ္တယ္.. ဆိုတဲ့စကားေလး..ၾကားဖူးခဲ့သည္။
ဟုတ္သလား… ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား နိုင္စားခဲ့ရပါလိမ့္… ။
ဒါမွမဟုတ္… ကၽြန္ေတာ္ နိုင္စားတာကို ၾကည္ျဖဴႏွစ္လိုစြာ.. အဘယ္သူေလးက ခံယူဖူးပါလိမ့္… ။
ကြယ္……။
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အေၾကာင္း..မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး. . .
အခုအခ်ိန္မွာ အစဥ္းစားသင့္ဆံုးက… ခံုနံပါတ္ ( ၁၇ )
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွာ ဘယ္သူ လာထိုင္မွာလဲ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၃)
ကားေပၚမွာ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္ျပီး အိပ္ခ်င္အိပ္ ၊ ေငးခ်င္ေငး ၊ ေရးခ်င္ေရး ၊ ေတြးခ်င္ေတြး..
လိုက္ပါရဖို႕အတြက္.. ကိုယ့္ေဘးမွာ ထုိင္ျပီး တေလွ်ာက္လံုး ပါလာမယ့္ ခရီးသည္ဟာ…
ကိုယ့္ကို တနည္းနည္းနဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ မေပးဖို႕ လိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးျပီး စိတ္ပ်က္ေစေသာ ခရီးသည္မ်ားနွင့္ေတာ့ အတူမထိုင္လိုပါ။
ကြမ္းကို 92 တို႕ ၊ ဘုရင္မတို႕ လို ေဆးနံ႕ျပင္းျပင္းေတြနဲ႕ စားျပီး စကားေျပာလွ်င္ ကြမ္းနံ႕ ေဆးနံ႕ တေထာင္းေထာင္းထတတ္သူမ်ား…
သူတို႕ စားေသာ ကြမ္းတံေတြးကို ကြမ္းယာထည့္ေသာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကေလးထဲ ျဖစ္ေစ…
ေရသန့္ဗူးလို ဗူး တခုခု ထဲ ျဖစ္ေစ ပ်စ္ခနဲ ေထြးေနတတ္သူမ်ားနွင့္ေတာ့ အတူ မထိုင္ခ်င္…
ထို႕ အျပင္…
ဖုန္းထဲက သီခ်င္းကို နားေထာင္ရာမွာ နားၾကပ္မပါပဲ ဒီအတိုင္း အသံၾကီးထြက္ေအာင္ ဖြင့္ နားေထာင္တတ္ေသာ လူငယ္မ်ိဳးႏွင့္လည္း
အတူ မထုိင္ခ်င္…
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က္ို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႕ကိုယ္ မေမးစြမ္းနိုင္ေသာ ထိုလူငယ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ပါသည္။
ခႏၶာကိုယ္ ဝဝၾကီးနဲ႕… ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို မွီတြယ္ ပိက်လာမယ့္ ခရီးသြားမ်ိဳးနဲ႕လည္း အတူမထိုင္လို… ။
စကားမ်ားေသာ မိန္းမၾကီးေတြနဲ႕လည္း အတူမထုိင္လိုပါ… ။
ကၽြန္ေတာ့္လို စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလူ ထိုင္ ဖတ္ရင္း လိုက္ပါလာမည့္သူမ်ိဳး…
ဒါမွ မဟုတ္.. ကၽြန္ေတာ့္လို အျပင္ဘက္ကို ေငးျပီး..ေတြးခ်င္ရာေတြး…စိတ္ ဝတၳဳ ေရးခ်င္ေရးေနတတ္မည့္သူမ်ိဳးႏွင့္ အတူထိုင္ရလွ်င္..
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာရပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ…ထိုင္မည့္သူသည္..ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးျဖစ္မလဲ…
မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္လား..
ေယာက်ာ္းၾကီးတစ္ေယာက္လား…
ဒါမမဟုတ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လား…
ဒါမွမဟုတ္…
ခံုနံပါတ္ (၁၈) ကို ေရာက္ေတာ့…
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွာ ထိုင္မည့္သူ…ဘယ္သူမ်ားလဲ…ဆိုသည့္အေတြးနဲ႕… ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ……
”ဟင္”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၄)
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးက ခံုမွာ…
ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါ။
လက္မွ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့….
ကားထြက္ရန္… ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လိုေသးေၾကာင္း သိရသည္။
ခံုနံပါတ္ (၁၈) ဟာ… ျပတင္းေပါက္ဘက္မွာထိုင္ရမွာလား…
ဒါမွမဟုတ္… လူသြားလမ္းဘက္မွာလား…
ကားေနာက္လိုက္တေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေမးဖို႔ ၾကည့္ေတာ့ Driver မွ လြဲ၍ အျခား မေတြ႕႔…. ။
ကိစၥ မရွိပါ ။
ေလာေလာဆယ္ ျပတင္းေပါက္မွန္ အျခမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနလိုက္ပါမည္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးကို ေရာက္လာမည့္သူက… ဒီျပတင္းေပါက္ ဘက္မွာမွ ထုိင္ခ်င္ပါသည္ ဆိုလွ်င္ ဖယ္ေပးလိုက္ရံုသာ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၅)
ငါးခုေျမာက္ အာလူးေၾကာ္အခ်ပ္ကေလးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ ဝါးလိုက္စဥ္မွာပဲ…
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကို လူအရိပ္တစ္ခု ေရာက္လာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ လွည့္မၾကည့္ပါ။
ကား ထိုင္ခံုမ်ားရဲ႕ အေပၚမွ ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ား တင္သည့္ ေသတၱာၾကီးကိုဖြင့္ျပီး သူ႔မွာ ပါလာသည့္ အိတ္ကို ထည့္ေနျပီထင္ပါရဲ့။
ဒါနဲ့ ေနစမ္းပါဦး. . .
ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းကေလးတစ္ခု ရေနသလားလို႕…. ။
တျဖည္းျဖည္း…ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းကေလးက…နီး နီးလာသလိုလို….
အဲ…
နီးလာသလိုလို ထင္ရတုန္းမွာပဲ… ထို ေမႊးရနံ႕ကေလးက…ၿဗဳန္းခနဲ…ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနား ေရာက္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္…လွည့္မၾကည့္ပဲ မေနနိုင္ေတာ့ပါ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၆)
”. . .”
လံုးဝ ထင္မွတ္မထားေသာ မ်က္ႏွာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္…
မိန္းကေလးေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးေနက် မိန္းကေလးမ်ားလို သာမန္ မိန္းကေလးပံုစံ မဟုတ္… ။
ျဖဴႏုေနေသာ အသားအရည္ေလးက ၾကည္လင္ရွင္းသန္႕ေနသည္ ။
ႏွာတံစင္းစင္းကေလး…နဲ႕..နႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလး…ျပီးေတာ့..သူမရဲ႕ နဖူးျပင္ ဝင္းဝင္းေလးက… ဖ်က္ခနဲ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာပဲ..
ကပ္ျငိစြဲထင္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ျပံဳးျပပါသည္။
သူ႕ အျပံဳးကေလးက…ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း…ဆိုတာေတာ့ သတိျပဳမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ ျပန္ျပံဳးျပျပီး…ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႕….
လက္ထဲက စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ကို ထိုးေပးျပီး စားပါဦးလားဆိုတဲ့ ဟန္ လုပ္ျပမိသည္။
သူက… ပို ျပံဳးသြားျပီး… ”စား စား ” ဟု တိုးတိုးကေလး ေျပာျပီး ထိုင္ခံုေရွ႔မွာ အသင့္ရွိေနေသာ ေရသန္႕ဗူးကို ေဖာက္ ေသာက္ေနသည္။
ေတာ္ေလာက္ျပီ သူရ….
မင္းသူ႕ကို အၾကာၾကီး စိုက္ၾကည့္မေနသင့္ဘူး..။
ခဏခဏလည္း လွည့္မၾကည့္သင့္ဘူး ။
သိပ္လွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ကို ခဏခဏ လွည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို
တျခား ဘာမွတ္ခ်က္မွ မခ်နိုင္ေသးခင္မွာ… သူ႔ အလွကို ယစ္မူးသြားလို႕…ဒီလို ခဏခဏ လွည့္ ငမ္းေနတာ…ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္မ်ိဳး…
ခပ္လြယ္လြယ္ ခ်လိုက္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား… ။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕… ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ အဆင္းကို ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ခ်င္ေနေပမယ့္…
တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာ္ကအေနနဲ႕… သူ႕ အလွကို တစ္ခ်က္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႕… ၾကည့္ျပီးရင္…
ေေတာ္ေလာက္ျပီေပါ့… ။
အဲဒီအေတြးနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္… စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ကို ဆက္စားေနလိုက္သည္။
စားရင္းနဲ႕…ေတြးမိတာကေတာ့.. ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္ပါလာမယ့္…ဒီေကာင္မေလးဟာ…
ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ေလာက္ေတာ့ မရွိေသးေပမယ့္.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငယ္လည္း နည္းနည္းပဲ…..
သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ.. ခပ္ငယ္ငယ္ ဆယ္ေက်ာက္သက္ေလးေတြလို ခပ္သြက္သြက္ မဟုတ္ဘဲ..
တည္ျငိမ္ေနတဲ့ ဟန္ေတာ့ ရတယ္ေလ… ။
ျပီးေတာ့… မပိန္ မဝ ခႏၶာကိုယ္ေလးမို႕…
ကၽြန္ေတာ့္ ထိုင္ခံုဘက္ သူ ့ကိုယ္ က လာ အေႏွာင့္အယွက္ေပးမွာလည္း မပူရ ။
ဒါ့အျပင္.. ကြမ္းနံ႕ ေဆးန႕ံလည္း မရနိုင္တဲ့ အျပင္… ကၽြန္ေတာ္ နွစ္သက္သလိုလိုရွိတဲ့ ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းေလးေတာင္ ရေနေသးရဲ႕… ။
မိန္းမပ်ိဳေလးမို႕…အေဒၚၾကီးေတြလို စကားေတြထိုင္မ်ားျပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနမွာလည္း မပူရ… ။
မဆိုးပါဘူး… ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစေလာက္တဲ့ ခရီးသြားတစ္ေယာက္နဲ႕… အတူထိုင္ခြင့္ရတာ… ။
ကားစ မထြက္ခင္ အခ်ိန္ေလးမွာေေတာ့…
ကၽြန္ေတာ္..အဲဒီလို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းေလးပဲ..ေတြးမိတယ္ေလ… ။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက အဲဒီေေကာင္မေလးနဲ႕…
ကၽြန္ေတာ္ဟာ…
လမ္းခရီးမွာ… ဒီလို ရိုးရွင္းတဲ့ အေနအထားကေန …ေဖာက္ထြက္ျပီး..တမ်ိဳးတမည္ေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕….
ၾကိဳ ေတြးမထားမိဘူးေလ….
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္…
ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္…
အလင္းဆက္ ( Gazette) http://mandalaygazette.com/204211
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အပိုင္း (၂ )
အခန္း (၇)
ညသည္ ရန္ကုန္မွ ထြက္ခြာလာေသာ ကား၏ အျပင္ဘက္မွာသာ ည ပီသသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ရွိေနသည့္ ကားအတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ ညဟာ ညမပီသ… ။
ကားအတြင္းမွ ျပာလဲ့လဲ့ မီး အလင္းေရာင္ေလးေအာက္မွာ…
တခ်ိဳ႕က…ညကို ငိုက္ျမည္းရင္း ခံစားသည္ ။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖြင့္ျပထားသည့္ သီခ်င္းကို လိုက္ပါခံစားရင္း အျပင္က ညကို ေမ့ေနၾကသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့လ ကန္ရာသီတုန္းက ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရထားတဲ့
စာအုပ္အပါးေလးတစ္အုပ္ကို ထုတ္ဖတ္ရင္း ညကို ေမ့သြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ အျပာေရာင္အဖံုးနဲ႕ စာအုပ္ကေလးကို
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက ေကာင္မေလး မၾကာခဏ စိုက္ၾကည့္ေနေသးသည္။
သူ…စာအုပ္ေတြကို စိတ္ မဝင္စားဘူးလို႕…ဘယ္သူေျပာနိုင္မလဲ… ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုဖတ္ေနေသာ စာအုပ္သည္လည္း…
ကိုးဂဏန္းနဲ႕ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနေသးတာပဲ… ။
စာအုပ္နာမည္မွာကိုက ၉ ဂဏန္းပါသည္။
စာအုပ္အတြင္းက အေၾကာင္းအရာကလည္း ဘဝေအာင္ျမင္တိုးတက္ေရးဆိုင္ရာ
အခ်က္ ကိုးခ်က္ကို ဖြင့္ဆို ရွင္းလင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
ဘယ္ေတာ့မဆို ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ၉ က…ရစ္ပတ္ ယွက္ႏြယ္ေနက်သာျဖစ္သည္။
ကားက သိပ္ျမန္ျမန္ၾကီး ေမာင္းေနျခင္းမဟုတ္ပါ။
အျမန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မဟုတ္၍လည္း ကားစီးရတာ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္လံုျခံဳမႈ ရွိေနသည္။
ဒါနဲ႕….အရင္တုန္းက သြားခဲ့သမွ် ခရီးစဥ္မွာ အေဝးေျပးခရီးသြား အာမခံ ဆိုတာ မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး ။
အခုတစ္ေခါက္…ကားလက္မွတ္ျဖတ္ေတာ့….
ကားခ ၄၅၀၀ အျပင္ ေနာက္ထပ္ ၃၀၀ ကို အာမခံေၾကးအျဖစ္ ေပးခဲ့ရသည္။
ဒါျဖင့္… ခရီးသြားရင္း အာမခံထားနုိင္ျပီေပါ့ ။
ေသခ်ာေအာင္ ဖုန္းအင္တာနက္က္ို ဖြင့္ျပီး အခ်က္လက္ကေလးနည္းနည္း ရွာ ၾကည့္မိသည္။
IKBZ နဲ႕ အျခား အာမခံလုပ္ငန္းေတြ အေဝးေျပးယာဥ္ေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ခရီးသြားအာမခံေပးေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
မဆိုးပါဘူး …။
အရင္တုန္းက ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ..ျဖစ္ခဲ့တာေတြထက္ေတာ့.. စနစ္ကေလးတစ္ခု တိတိက်က် ရွိသြားတာ ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။
စာအုပ္ဖတ္လိုက္… ဖုန္း အင္တာနက္ကို ဖြင့္ျပီး သတင္းေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္လိုက္နဲ႕…ကၽြန္ေတာ္ တေလာကလံုးကို ေမ့ထားလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။
ထို႕ေၾကာင့္… ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွ ေကာင္မေလး ဘာေတြ ျဖစ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမျပဳမိလိုက္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွ ေကာင္မေေလးကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့… သူ…မ်က္လံုးကေလး မွိတ္ထားသည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ မ်က္နွာကို ၾကည့္ရတာ ညွိဳးႏြမ္းလြန္းေနသည္။
နဖူးေလး ရႈံ႕ မ်က္ေမွာင္ေလးၾကံဳ႔ထားသည္။
ဟာ…. သူ..ဘာမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္… ။
ၾကည့္ေနဆဲမွာပဲ…သူ မ်က္လံုးပြင့္လာျပီး ကပ်ာကယာနဲ႕ ဟိုဟိုသည္သည္ ရွာသည္။
သူတခုခု ရွာေနျပီ… ။
လက္ကေလးတစ္ဖက္ကလည္း..သူ ႔ ပါးစပ္ကို အုပ္ထားသည္ ။
ေအာ္… သူ အန္ခ်င္လို႕ ထင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ..ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ညွပ္ထားတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကို ယူျပီး သူ႔ကို ကမ္းေပးလုိက္မိသည္။
သူက…လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ယူျပီး အိတ္ထဲ အန္ေနေတာ့သည္။
အင္းးး ကဗ်ာကေတာ့ မဆန္ေတာ့ဘူး ။
” အစ္မ အဆင္ေျပလား ”
”……….”
ျပန္ ေျဖသံမၾကားရ ။ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပသည္ ။
သူ…မ်က္လံုးကေလး မိွတ္ထားသည္ ။
” ေရာ ့…အစ္မေလး… ဒီရႈေဆးေလး ရႈေနလိုက္ပါလား… ကားမူးတတ္တာလား.. ”
” အို…ေက်းဇူးပါပဲ…ကၽြန္မ…ဝယ္လာဖို႕ ေမ့သြားတယ္…”
” ယူထားလိုက္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္က ခရီးတစ္ထြက္ရင္ လိုမယ္ထင္တာေတြ ၾကိဳေတြးျပီး ယူလာတတ္ပါတယ္။…
ဒါနဲ႕.. မိတ္ဆက္ပါရေစဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က…သူရ…”
”ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္မက စႏၵာ ၊ ရွင္က…ဘားအံကပဲလား…ဘယ္ထိသြားမွာလဲ…ဘားအံတင္ပဲလား ”
” မဟုတ္ဘူးဗ်… ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္သားပါ ။ ဘားအံေရာက္ျပီးရင္ ဆက္သြားရဦးမယ္.. ။
ျမိဳင္ၾကီးငူဘက္ေလ… ျမိဳင္ၾကီးငူ ထိေတာ့ မေရာက္ဘူးေပါ့.. ျမိဳင္ၾကီးငူ မေရာက္ခင္က ရြာကေလး…စိႏၱာ တဲ့.. သိလားဗ် ”
” အိုး…သိတာေပါ့ ..စႏၵာလည္း အဲ့ဒီလမ္းအတိုင္း သြားရမွာ… ၊ စႏၵာကေတာ့ စိႏၱာ မေရာက္ခင္…ေရႊဂြန္းေလ…
သိလား ”
” အဲ… ေရႊဂြန္း သိတယ္ဗ်… သံလြင္ျမစ္ကမ္းေဘးက…စည္ကားတဲ့ ရြာၾကီး…မဟုတ္လား..”
”ဟုတ္ပါ့ရွင္.. ရွင္ အရင္က အဲဒီဘက္ေတြ ေရာက္ဖူးလို႕လား…”
” ၂၀၁၄ သၾကၤန္ရက္ေတြတုန္းက.. ကၽြန္ေတာ္ စိႏၱာမွာ ေနခဲ့တယ္ဗ်…. ။
အဲဒီ ရက္ေတြတုန္းက..ေရႊဂြန္းေစ်းကို ေစ်းလာဝယ္ဖူးတယ္.. ျပီးေတာ့…
ေရႊဂြန္းရြာ အေနာက္…သံလြင္တစ္ဖက္ကမ္းက… ဝဲပ်ံေတာင္ၾကီးထိပ္ကို တက္ခဲ့တယ္..”
”အိုး…. ရွင္ ဝဲပ်ံေတာင္ေပၚ ေရာက္ျပီးျပီေပါ့…ဘယ္လိုလဲ..ကၽြန္မတို႕ ေျမ ေဒသကို ၾကိဳက္လား ”
”ခ်စ္တယ္ ”
”………”
”ကရင္ျပည္နယ္ကို ေျပာတာပါ”
”ဟုတ္ပါျပီ ရွင္…”
ေကာင္မေလး ျပံဳးစစျဖစ္သြားပါလား ။
အဲဒီေနာက္…ေျပာစရာစကား မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး တိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။
အာရံုေျပာင္းတဲ့အေနနဲ႕ စကားေတြ ေျပာလိုက္ရတဲ့အတြက္… ေကာင္မေလး မူးေဝတာကို ေမ့သြားသလိုမ်ိဳး…
သက္သာသြားျပီထင္ပါရဲ႕ ။
ကၽြန္ေတာ္ ေပးထားတဲ့ ရႈေဆးေလးကိုေတာ့ မျပတ္တမ္း ရႈေနေသးသည္ ။
သူ…တစ္ခ်က္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ ႕ ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့….
မ်က္လံုးကေလး မွိတ္ျပီး…ထိုင္ခုံကို မွီရင္း ေမွးေနတာေတြ႕သည္ ။
အင္းး
ေတာ္ေတာ္ လွတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ… ။
မ်က္ႏွာေလးက ဖူးဖူးစင္စင္ေလး… ၊
မ်က္ခံုးကေလးကလည္း..နႏၵာလွိဳင္လို မ်က္ခံုးမ်ိဳးပဲ… ။
အသားအရည္ကေလးကလည္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလး…
နႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ပန္းေသြးေရာင္…မထူမပါး…
ေနပါဦး…သူ..ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ား ဆိုးထားသလား…
အာ…. သူရ ထိန္းစမ္း… သူ႕ဘာသာသူ ႏႈတ္ခမ္းနီ ဆိုးဆိုး မဆိုးဆိုး..ငါနဲ႕…ဘာဆိုင္တုန္း ။
သိတာ မၾကာေသးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို အၾကာၾကီးေတာ့ စိုက္ၾကည့္မေနသင့္ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္…တခုခုေတာ့ ျဖစ္ေနျပီ…
ထိုင္ရမလိုထရမလို ျဖစ္လာသည္။
စိတ္နဲ႕ လူနဲ႕ မကပ္ေတာ့သလိုမ်ိဳး…ဖုန္းကို ကိုင္ျပီး ဖြင့္လုိက္ပိတ္လိုက္ လုပ္ေနတာကို သတိျပဳမိတဲ့အခ်ိန္မွာ…
ကၽြန္ေတာ္…ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ေနသင့္ေၾကာင္း…ေတြးမိသည္။
ျငိမ္စမ္း..သူရ…
ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ျပီး…
တခုခုကို ေတြးေနစမ္းပါ… ။
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားတဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ ပံုမွန္ ျပန္ျငိမ္သြားဖို႕….
ကၽြန္ေတာ္ အခု ေတြးလိုက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္က…
ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တဲ့အခ်စ္အေၾကာင္း ျဖစ္ေနသည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၈)
ည…
လ မသာပါ ။
ဒါေပမယ့္ သာေနလည္း..အဲသည္ လကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သတိျပဳမိမွာ မဟုတ္ပါ။
အထူးသျဖင့္…
ကားေပၚမွာ သိပ္လွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း
ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့….ထို လ…
သာသည္ ျဖစ္ေစ ၊ မသာသည္ ျဖစ္ေစ…အာရံုထဲ ထည့္မိမည္ မဟုတ္ ။
ျပီးေတာ့… ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာက လမင္းေလးတစ္စင္း ထိန္ထိန္လင္းလင္း သာေနတယ္ေလ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ… ျငိမ့္ျငိမ့္ကေလးနဲ႕…
တိတ္တိတ္ကေလး ၾကည္ႏူးေနသလားလို႕… ။
—————————————————————
စီးလာေသာကားၾကီးက အစားအေသာက္စားဖို႕ (သို႕မဟုတ္ ) အေပါ့အပါးသြားဖို႕… ရပ္လုိက္သည္ ။
ခပ္ညံ့ညံ့ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႔မ်ား ရပ္ေလမလားလို႕… စူးစမ္းၾကည့္လိုက္မိေပမယ့္…
ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္သြားသည္။
”စိမ္းလဲ့တင္”
ဒီဆိုင္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး ။
၁)အစားအေသာက္ေတြ မွာရင္ အၾကာၾကီးေနမွ လာခ်တာ…၊
၂)အစားအေသာက္က တျခားဆိုင္ေတြထက္ ေစ်းနည္းနည္း မ်ားတာ ၊
၃)ပိုက္ဆံရွင္းခ်ိန္မွာ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးေတြက မွားတြက္ျပီး မွားအမ္းတာ… ဒါပါပဲ… ။
ဒီ ျပစ္ခ်က္ကေလးေတြကို … သန္႔ရွင္းျပီး လက္ရာ အတန္အသင့္ေကာင္းတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ စားခြင့္ရတာနဲ႕ ေျဖသိမ့္လို့ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မစႏၵာ ကားေပၚမွ အတူတကြလိုလို ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
မရည္ရြယ္ပဲ စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတူထိုင္မိသည္။
မရည္ရြယ္ပဲ… မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ျဖစ္သည္။
မရည္ရြယ္ပဲ… ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ စားဖို႕ ကိုယ္စီ မွာမိၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ထက္ပိုျပီး ေသာက္စရာ တစ္ခု ပိုသည္။
ေကာ္ဖီမစ္တစ္ခြက္ ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ က်စိမ့္ေလးတစ္ခြက္ ေသာက္ခ်င္ေနသည္။
စားစရာ လာ မခ်ခင္ ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးတစ္ခြက္စီ အရင္ လာခ်သည္။
အင္းးး အေတာ္ပဲ.. ။
ကားေပၚမွာ air conditioner ေၾကာင့္ ေအးစက္ျပီး ခ်မ္းသလိုလိုျဖစ္ေနတာနဲ႕… ဒီဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႕… ။
ကၽြန္ေတာ္…ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးကို အရင္ ခပ္ေသာက္ေနလုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်ိဳခပ္ေသာက္ေနတာကို မစႏၵာက ၾကည့္ေနေသးသည္။
ျပီးေတာ့..သူလည္း..လိုက္ေသာက္သည္ ။
သူ…ကားေပၚမွာ ခ်မ္းမေနဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာနိုင္မလဲ… ။
ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕…ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖက္တြယ္မႈကို လိုအပ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြးမေနဘူးလို႕ေရာ ေျပာနိုင္မလား….
ျပီးေတာ့…သူ႔ေဘး ကပ္ကပ္ကေလးမွာ ရြယ္တူေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူရွိေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕….
အားးးး ဒါကေတာ့ မေတြးသင့္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္….အဲဒီေကာင္မေလးမွာ ကာမပိုင္ ေယာက်္ား (သို႕မဟုတ္)ခ်စ္သူရည္းစား ရွိေနလွ်င္…
ဒီအေတြးက ကၽြန္ေတာ့္ အရိုင္းဆန္မႈျဖစ္သြားနိုင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနပါလိိမ့္… ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလည္း မဟုတ္ပါဘဲ..စိတ္ကို ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ခ်င္ေနပါလား ။
ကၽြန္ေတာ္…စႏၵာ့ကို မလံုမလဲစိတ္နဲ႕ တစ္ခ်က္ ၾကည့္မိေတာ့…သူနဲ႕…အၾကည့္ခ်င္း ဆံုသြားသည္။
ပို၍ပင္ မလံုမလဲ ျဖစ္သြားရပါသည္။
မရိုးသားေသာ အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ျပီး..ျပံဳးစိစိ လုပ္ျပမိသြားသည္။
ထိန္းစမ္းးး သူရ..ထိန္းးးးး
စားေသာက္ ၊ အေပါ့အပါးသြားျပီး ကားေပၚ ျပန္ထိုင္မိခ်ိန္မွာပဲ… ကၽြန္ေတာ္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးမိသြားသည္။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်မိသြားတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အတြက္…
အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ အတူ နီးကပ္စြာ ရွိေနရေသာ အခ်ိန္ေတြဟာ…
စစ္ပြဲတစ္ပြဲကို တိုက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနရေသာ စစ္သားတစ္ေယာက္လိုပါပဲလား….
ဆက္လက္ ေရးသားပါဦးမည္။
မိတ္ေဆြမ်ား လြတ္လပ္ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ…
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္…
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကရင္ျပည္နယ္နဲ႕ မြန္ျပည္နယ္တို႕မွာ အစိုးအရနဲ႔ DKBA တပ္မ်ားအၾကား ပစ္ခတ္မႈေတြေၾကာင့္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေနေသးတဲ့အတြက္
အဆိုပါ ျပည္နယ္ေတြကို သြားေရာက္မယ့္ အေမရိကနိုင္သားမ်ား အေနနဲ႕ သံသယျဖစ္စရာ ေတြ႔ရွိတာနဲ႕ အဲဒီေဒသေတြကေန ခ်က္ခ်င္းထြက္ခြါေရး၊
ေဒသတြင္းလံုျခံဳေရးအေျခအေနေတြကို သတိျပဳေရးနဲ႕ သတင္းအဆက္အသြယ္မျပတ္ေရးတို႕ကို အေမရိက သံရံုးက သတိေပးခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကရင္ျပည္နယ္ က်ံဳဒိုးနဲ႕ က်ိဳက္မေရာၾကားမွာ ခရီးသည္တင္ ယာဥ္တစီးကို လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔တစုက လက္နက္ၾကီးနဲ႕ ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့အတြက္
ခရီးသည္ ေလးဦး ဒဏ္ရာ အျပင္းအထန္ရရွိခဲ့ပါတယ္။
လက္နက္ၾကီးနဲ႕ ပစ္ခတ္တဲ့ တပ္ဖြဲ႕ဟာ ဒီမိုကေရစီ အက်ိဳးျပဳ ကရင္တပ္မေတာ္ DKBA တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေၾကာင္း
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕ (BGF) က ေျပာဆိုခဲ့ေပမယ့္ DKBA ဘက္က သူတို႕ ပစ္ခတ္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
========================================================================
(၁)
ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ေန႔ မနက္ Email နဲ႕ ပို႕ေပးရမည့္ သတင္းစာအတြက္ ျဖည့္ထည့္ဖို႕က်န္သည့္ ကရင္ျပည္နယ္ဆိုင္ရာ ပစ္ခတ္မႈသတင္းေတြကို ခ်ေရး ထည့္လိုက္သည္ ။
အဲသည္ သတင္းေတြကို ေရးေနစဥ္မွာ ေလက တဖ်တ္ဖ်တ္ တိုက္သြား၏ ။
စာေရးစားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ ကားလက္မွတ္ကေလး ေလေၾကာင့္ လြင့္မသြားေအာင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ျမန္ျမန္ ဖိလိုက္ရသည္ ။
ကားလက္မွတ္က ေရႊစင္စၾက္ာ ၊ ေအာက္တိုဘာလ ၅ ရက္ေန႕ ည ၇ နာရီ ခြဲ ၊ ရန္ကုန္မွ ဘားအံသို႔…. ။
ကရင္ျပည္နယ္၏ မျငိမ္မသက္ျဖစ္စဥ္ေတြၾကားထဲ တိုးဝင္မိသလို ျဖစ္ေနေသာ ဤခရီးစဥ္အတြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တ မရပါ ။
တကယ္လို႕ ဒီ အခ်ိန္ ဒီရက္မွာ ဒီခရီးစဥ္ကို မသြားလိုက္ရရင္သာ ကၽြန္ေတာ္ ေနာင္တ ရေနရမွာ ။
သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မတည့္ေသာ ေန႕ျဖစ္သည္ ။
မျဖစ္သင့္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ရင္တနင့္နင့္ ျဖစ္ရေနက် ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့…သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႕ဆိုသည္မွာ
ေရာက္မလာပါေစနဲ႕လို႕ တိတ္တိတ္ကေလး ၾကိတ္ ဆုေတာင္းရေသာ ေန႔တစ္ေန႔… ။
ထိုသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႕ကို တိမ္ေတြၾကားမွာ လြန္ေျမာက္ဖို႕…
ဒါမွ မဟုတ္ ေအးစက္ေသာ ေက်ာက္နံရံၾကီးကို မွီတြယ္ျပီး…ေတာအထပ္ထပ္ ေတာင္အသြယ္သြယ္ကို ေငးေမာရင္း လြန္ေျမာက္ဖို႕…
ဒါမွမဟုတ္… ေတာင္ေပၚေလထုရဲ႕…ဟူးဟူးရားရား ေအာ္ျမည္သံေတြကို ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဂီတသံစဥ္ေလအလား..ထင္မွတ္မွားရင္း…လြန္ေျမာက္ဖုိ႕…
တခ်ိဳ႕လူေတြက… ဘဝမွာ ဆိုးဝါးေသာ ဒုကၡေတြနဲ႕ ၾကံဳတဲ့အခါ…ဘုရားကု ကုတယ္…တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့…ဘုရားကိုလည္း သိပ္စိတ္မဝင္စားသူမို႕…. သဘာဝ ရႈေမွ်ာ္ခင္းမ်ားနဲ႕သာ…ကုစားတတ္ပါသည္။
မနက္ျဖန္….
မနက္ျဖန္တြင္… ျငိမ္းခ်မ္းေရးကေလး..အေဝးကို ထြက္ေျပးသြားေသာ နယ္ေျမထဲ….
ကၽြန္ေတာ္ …သြားပါေတာ့မည္။
မျငိမ္းခ်မ္းေတာ့ေသာ စစ္မီးေတာက္မ်ား ေလာင္ကၽြမ္းရာ ေဒသဆီကို….
ကိုယ္တြင္း ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြျပီး…စိတ္တြင္း ဒဏ္ရာကို ကုသဖို႕….
ကၽြန္ေတာ္… သြားပါေတာ့မည္…။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၂)
ေအာင္မဂၤလာ အေဝးေျပးယာဥ္ရပ္နားစခန္းၾကီးသည္ ခရီးသြားမ်ား ၊ ေရာင္း ဝယ္လႈပ္ရွားသူမ်ား နွင့္ ကားမ်ားေၾကာင့္…ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနသည္။
ဤၿမိဳ႕ျပ အေငြ႕အသက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရႈရွိဳက္ခ်င္စိတ္ ကုန္ေနသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၿမိဳ႕ျပ ရနံ႕တို႕ မသင္းပ်ံ႕ေတာ့ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေရာ… သည္ၿမိဳ႔ျပအတြက္…ဘယ္ေလာက္ အသံုးဝင္ေနလို႕လဲ….
အသံုးမဝင္ အသံုးမက်သူမို႕…ၿမိဳ႕ျပက ေမာင္း မထုတ္ရပါဘဲ… ကုိယ့္စိတ္ဆႏၵနဲ႕ ကိုယ္ ေျပးထြက္ရေတာ့မည္ မဟုတ္လား…။
မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ… ။
ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ကားထြက္ခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီေလာက္ ေစာေနေသးသည္ ။
ကားဂိတ္အနီးမွာ ရွိေသာ မီနီမတ္ေလးထဲ ဟိုဟိုသည္သည္ ေလွ်ာက္ရင္း..လိုအပ္မယ္ ထင္တာေလးေတြ ဝယ္ယူလိုက္သည္။
ဝယ္ျပီးသမွ်ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ သိိမ္းၾကံဳးထည့္ျပီး ကားဂိတ္ကို ျပန္ေလွ်ာက္လာေပမယ့္ အခ်ိန္က ေစာေနေသးသည္။
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေတာ့ ထိုင္ေသာက္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရသည္။
ကားဂိတ္အနီးမွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လက္ရာ ညံ့ညံ့ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ကို ဇိမ္ဆြဲျပီး ေသာက္ေနရင္း….
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ ပါလာသမွ် ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း ေတြးမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဝတ္ဆင္ရမည့္ အဝတ္ သံုးစံု ၊
ကၽြန္ေတာ္ တည္းခိုရာ အိမ္ကို ေပးမည့္ လက္ေဆာင္ မုန္႔ဗူးသံုးဗူး…နဲ႕ ထို အိမ္မွာ ညဘက္ ထြန္းဖို႕ ဖေယာင္းတိုင္ နွစ္ထုပ္ ၊
ဖုန္း ၊ ဖုန္း အားသြင္းၾကိဳး ၊ နားၾကပ္ ၊
နိုင္ငံျခား ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း DVD သံုးခ်ပ္ ၊ မွတ္ပံုတင္ ၊ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ ၊ ျပီးေတာ့…. (—— )
မ်က္ႏွာသစ္ေဆး ၊ သြားတိုက္တံ ၊ သြားတိုက္ေဆး ၊ ကိုယ္တိုက္ဆပ္ျပာ ၊
ရႈေဆးတစ္ဗူးနဲ႕.. ဘိုင္အိုဂ်က္ဆစ္မ်ား…
ေမေမထည့္ေပးလိုက္ေသာ အားေဆးေတာင့္ အနည္းငယ္.. ။
ကားေပၚမွာ စားဖို႕ အာလူးေၾကာ္ထုပ္နွစ္ထုပ္ ၊
ဒါပါပဲ…တျခား ေထြေထြထူးထူး ဘာမွ မပါပါ ။
ကားထြက္ေတာ့မည္။
”ဘားအံသြားမယ့္ ခရီးသည္မ်ား ကားေပၚ တက္လို႕ရပါျပီ….” ဆိုတဲ့ ဂိတ္ထဲက သတိေပးသံကို ၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ…
လက္ဖက္ရည္ဖိုး သံုးရာ ခ်ေပးခဲ့ျပီး ထထြက္ခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ရမည့္ ခံုနံပါတ္မွာ (၁၈) ။
ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္ ။
ကိုး ပဲ… ။
ကိုးသမားေတြက က်န္တဲ့လူကို နိုင္စားတတ္တယ္.. ဆိုတဲ့စကားေလး..ၾကားဖူးခဲ့သည္။
ဟုတ္သလား… ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား နိုင္စားခဲ့ရပါလိမ့္… ။
ဒါမွမဟုတ္… ကၽြန္ေတာ္ နိုင္စားတာကို ၾကည္ျဖဴႏွစ္လိုစြာ.. အဘယ္သူေလးက ခံယူဖူးပါလိမ့္… ။
ကြယ္……။
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အေၾကာင္း..မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး. . .
အခုအခ်ိန္မွာ အစဥ္းစားသင့္ဆံုးက… ခံုနံပါတ္ ( ၁၇ )
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွာ ဘယ္သူ လာထိုင္မွာလဲ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၃)
ကားေပၚမွာ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္ျပီး အိပ္ခ်င္အိပ္ ၊ ေငးခ်င္ေငး ၊ ေရးခ်င္ေရး ၊ ေတြးခ်င္ေတြး..
လိုက္ပါရဖို႕အတြက္.. ကိုယ့္ေဘးမွာ ထုိင္ျပီး တေလွ်ာက္လံုး ပါလာမယ့္ ခရီးသည္ဟာ…
ကိုယ့္ကို တနည္းနည္းနဲ႕ အေႏွာက္အယွက္ မေပးဖို႕ လိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးျပီး စိတ္ပ်က္ေစေသာ ခရီးသည္မ်ားနွင့္ေတာ့ အတူမထိုင္လိုပါ။
ကြမ္းကို 92 တို႕ ၊ ဘုရင္မတို႕ လို ေဆးနံ႕ျပင္းျပင္းေတြနဲ႕ စားျပီး စကားေျပာလွ်င္ ကြမ္းနံ႕ ေဆးနံ႕ တေထာင္းေထာင္းထတတ္သူမ်ား…
သူတို႕ စားေသာ ကြမ္းတံေတြးကို ကြမ္းယာထည့္ေသာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကေလးထဲ ျဖစ္ေစ…
ေရသန့္ဗူးလို ဗူး တခုခု ထဲ ျဖစ္ေစ ပ်စ္ခနဲ ေထြးေနတတ္သူမ်ားနွင့္ေတာ့ အတူ မထိုင္ခ်င္…
ထို႕ အျပင္…
ဖုန္းထဲက သီခ်င္းကို နားေထာင္ရာမွာ နားၾကပ္မပါပဲ ဒီအတိုင္း အသံၾကီးထြက္ေအာင္ ဖြင့္ နားေထာင္တတ္ေသာ လူငယ္မ်ိဳးႏွင့္လည္း
အတူ မထုိင္ခ်င္…
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က္ို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ေစလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႕ကိုယ္ မေမးစြမ္းနိုင္ေသာ ထိုလူငယ္မ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္ပါသည္။
ခႏၶာကိုယ္ ဝဝၾကီးနဲ႕… ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို မွီတြယ္ ပိက်လာမယ့္ ခရီးသြားမ်ိဳးနဲ႕လည္း အတူမထိုင္လို… ။
စကားမ်ားေသာ မိန္းမၾကီးေတြနဲ႕လည္း အတူမထုိင္လိုပါ… ။
ကၽြန္ေတာ့္လို စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလူ ထိုင္ ဖတ္ရင္း လိုက္ပါလာမည့္သူမ်ိဳး…
ဒါမွ မဟုတ္.. ကၽြန္ေတာ့္လို အျပင္ဘက္ကို ေငးျပီး..ေတြးခ်င္ရာေတြး…စိတ္ ဝတၳဳ ေရးခ်င္ေရးေနတတ္မည့္သူမ်ိဳးႏွင့္ အတူထိုင္ရလွ်င္..
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာရပါလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ…ထိုင္မည့္သူသည္..ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးျဖစ္မလဲ…
မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္လား..
ေယာက်ာ္းၾကီးတစ္ေယာက္လား…
ဒါမမဟုတ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လား…
ဒါမွမဟုတ္…
ခံုနံပါတ္ (၁၈) ကို ေရာက္ေတာ့…
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွာ ထိုင္မည့္သူ…ဘယ္သူမ်ားလဲ…ဆိုသည့္အေတြးနဲ႕… ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ……
”ဟင္”
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၄)
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးက ခံုမွာ…
ဘယ္သူမွ ရွိမေနပါ။
ကားထြက္ရန္… ဆယ္မိနစ္ေလာက္ လိုေသးေၾကာင္း သိရသည္။
ခံုနံပါတ္ (၁၈) ဟာ… ျပတင္းေပါက္ဘက္မွာထိုင္ရမွာလား…
ဒါမွမဟုတ္… လူသြားလမ္းဘက္မွာလား…
ကားေနာက္လိုက္တေယာက္ေယာက္ကို လွမ္းေမးဖို႔ ၾကည့္ေတာ့ Driver မွ လြဲ၍ အျခား မေတြ႕႔…. ။
ကိစၥ မရွိပါ ။
ေလာေလာဆယ္ ျပတင္းေပါက္မွန္ အျခမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ေနလိုက္ပါမည္။
ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးကို ေရာက္လာမည့္သူက… ဒီျပတင္းေပါက္ ဘက္မွာမွ ထုိင္ခ်င္ပါသည္ ဆိုလွ်င္ ဖယ္ေပးလိုက္ရံုသာ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၅)
ငါးခုေျမာက္ အာလူးေၾကာ္အခ်ပ္ကေလးကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ ဝါးလိုက္စဥ္မွာပဲ…
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကို လူအရိပ္တစ္ခု ေရာက္လာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ လွည့္မၾကည့္ပါ။
ကား ထိုင္ခံုမ်ားရဲ႕ အေပၚမွ ခရီးေဆာင္အိတ္မ်ား တင္သည့္ ေသတၱာၾကီးကိုဖြင့္ျပီး သူ႔မွာ ပါလာသည့္ အိတ္ကို ထည့္ေနျပီထင္ပါရဲ့။
ဒါနဲ့ ေနစမ္းပါဦး. . .
ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းကေလးတစ္ခု ရေနသလားလို႕…. ။
တျဖည္းျဖည္း…ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းကေလးက…နီး နီးလာသလိုလို….
အဲ…
နီးလာသလိုလို ထင္ရတုန္းမွာပဲ… ထို ေမႊးရနံ႕ကေလးက…ၿဗဳန္းခနဲ…ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနား ေရာက္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ္…လွည့္မၾကည့္ပဲ မေနနိုင္ေတာ့ပါ… ။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
(၆)
”. . .”
လံုးဝ ထင္မွတ္မထားေသာ မ်က္ႏွာ တစ္ခု ျဖစ္သည္ ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္…
မိန္းကေလးေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးေနက် မိန္းကေလးမ်ားလို သာမန္ မိန္းကေလးပံုစံ မဟုတ္… ။
ျဖဴႏုေနေသာ အသားအရည္ေလးက ၾကည္လင္ရွင္းသန္႕ေနသည္ ။
ႏွာတံစင္းစင္းကေလး…နဲ႕..နႈတ္ခမ္းဖူးဖူးကေလး…ျပီးေတာ့..သူမရဲ႕ နဖူးျပင္ ဝင္းဝင္းေလးက… ဖ်က္ခနဲ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာပဲ..
ကပ္ျငိစြဲထင္လာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ျပံဳးျပပါသည္။
သူ႕ အျပံဳးကေလးက…ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း…ဆိုတာေတာ့ သတိျပဳမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ ျပန္ျပံဳးျပျပီး…ဘာေျပာရမွန္းမသိတာနဲ႕….
လက္ထဲက စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ကို ထိုးေပးျပီး စားပါဦးလားဆိုတဲ့ ဟန္ လုပ္ျပမိသည္။
သူက… ပို ျပံဳးသြားျပီး… ”စား စား ” ဟု တိုးတိုးကေလး ေျပာျပီး ထိုင္ခံုေရွ႔မွာ အသင့္ရွိေနေသာ ေရသန္႕ဗူးကို ေဖာက္ ေသာက္ေနသည္။
ေတာ္ေလာက္ျပီ သူရ….
မင္းသူ႕ကို အၾကာၾကီး စိုက္ၾကည့္မေနသင့္ဘူး..။
ခဏခဏလည္း လွည့္မၾကည့္သင့္ဘူး ။
သိပ္လွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ကို ခဏခဏ လွည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကို
တျခား ဘာမွတ္ခ်က္မွ မခ်နိုင္ေသးခင္မွာ… သူ႔ အလွကို ယစ္မူးသြားလို႕…ဒီလို ခဏခဏ လွည့္ ငမ္းေနတာ…ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္မ်ိဳး…
ခပ္လြယ္လြယ္ ခ်လိုက္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား… ။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕… ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ အဆင္းကို ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ခ်င္ေနေပမယ့္…
တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာ္ကအေနနဲ႕… သူ႕ အလွကို တစ္ခ်က္ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႕… ၾကည့္ျပီးရင္…
ေေတာ္ေလာက္ျပီေပါ့… ။
အဲဒီအေတြးနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္… စားလက္စ အာလူးေၾကာ္ကို ဆက္စားေနလိုက္သည္။
စားရင္းနဲ႕…ေတြးမိတာကေတာ့.. ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္ပါလာမယ့္…ဒီေကာင္မေလးဟာ…
ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ေလာက္ေတာ့ မရွိေသးေပမယ့္.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငယ္လည္း နည္းနည္းပဲ…..
သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ.. ခပ္ငယ္ငယ္ ဆယ္ေက်ာက္သက္ေလးေတြလို ခပ္သြက္သြက္ မဟုတ္ဘဲ..
တည္ျငိမ္ေနတဲ့ ဟန္ေတာ့ ရတယ္ေလ… ။
ျပီးေတာ့… မပိန္ မဝ ခႏၶာကိုယ္ေလးမို႕…
ကၽြန္ေတာ့္ ထိုင္ခံုဘက္ သူ ့ကိုယ္ က လာ အေႏွာင့္အယွက္ေပးမွာလည္း မပူရ ။
ဒါ့အျပင္.. ကြမ္းနံ႕ ေဆးန႕ံလည္း မရနိုင္တဲ့ အျပင္… ကၽြန္ေတာ္ နွစ္သက္သလိုလိုရွိတဲ့ ေမႊးရနံ႕ သင္းသင္းေလးေတာင္ ရေနေသးရဲ႕… ။
မိန္းမပ်ိဳေလးမို႕…အေဒၚၾကီးေတြလို စကားေတြထိုင္မ်ားျပီး တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနမွာလည္း မပူရ… ။
မဆိုးပါဘူး… ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစေလာက္တဲ့ ခရီးသြားတစ္ေယာက္နဲ႕… အတူထိုင္ခြင့္ရတာ… ။
ကားစ မထြက္ခင္ အခ်ိန္ေလးမွာေေတာ့…
ကၽြန္ေတာ္..အဲဒီလို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္းေလးပဲ..ေတြးမိတယ္ေလ… ။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက အဲဒီေေကာင္မေလးနဲ႕…
ကၽြန္ေတာ္ဟာ…
လမ္းခရီးမွာ… ဒီလို ရိုးရွင္းတဲ့ အေနအထားကေန …ေဖာက္ထြက္ျပီး..တမ်ိဳးတမည္ေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕….
ၾကိဳ ေတြးမထားမိဘူးေလ….
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္…
ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္…
အလင္းဆက္ ( Gazette) http://mandalaygazette.com/204211
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
အပိုင္း (၂ )
အခန္း (၇)
‘‘ကရင္ျပည္သူလူထု ဘက္ ကၾကည့္ရင္ ဟိုတစ္ဖြဲ႕ ဒီတစ္ဖြဲ႕ျဖစ္ေနေတာ့ ဟုိဘက္လည္း ေၾကာက္ရ၊ ဒီဘက္လည္းေၾကာက္ရ ျဖစ္ေနတယ္။==================
လံုၿခံဳမႈမရွိဘူး။ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း တစ္စုတစ္စည္းတည္းေျပာရင္ ပုိမေကာင္းဘူးလားလုိ႔ စဥ္းစားၾကတယ္’’
(Karen Women Em-powerment Group – KWEG အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေနာ္ဆူဆန္နာလွလွစိုး၏ ေျပာၾကားခ်က္ )
ညသည္ ရန္ကုန္မွ ထြက္ခြာလာေသာ ကား၏ အျပင္ဘက္မွာသာ ည ပီသသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ရွိေနသည့္ ကားအတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ ညဟာ ညမပီသ… ။
ကားအတြင္းမွ ျပာလဲ့လဲ့ မီး အလင္းေရာင္ေလးေအာက္မွာ…
တခ်ိဳ႕က…ညကို ငိုက္ျမည္းရင္း ခံစားသည္ ။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဖြင့္ျပထားသည့္ သီခ်င္းကို လိုက္ပါခံစားရင္း အျပင္က ညကို ေမ့ေနၾကသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့လ ကန္ရာသီတုန္းက ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရထားတဲ့
စာအုပ္အပါးေလးတစ္အုပ္ကို ထုတ္ဖတ္ရင္း ညကို ေမ့သြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ အျပာေရာင္အဖံုးနဲ႕ စာအုပ္ကေလးကို
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးက ေကာင္မေလး မၾကာခဏ စိုက္ၾကည့္ေနေသးသည္။
သူ…စာအုပ္ေတြကို စိတ္ မဝင္စားဘူးလို႕…ဘယ္သူေျပာနိုင္မလဲ… ။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခုဖတ္ေနေသာ စာအုပ္သည္လည္း…
ကိုးဂဏန္းနဲ႕ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနေသးတာပဲ… ။
စာအုပ္နာမည္မွာကိုက ၉ ဂဏန္းပါသည္။
စာအုပ္အတြင္းက အေၾကာင္းအရာကလည္း ဘဝေအာင္ျမင္တိုးတက္ေရးဆိုင္ရာ
ဘယ္ေတာ့မဆို ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ၉ က…ရစ္ပတ္ ယွက္ႏြယ္ေနက်သာျဖစ္သည္။
ကားက သိပ္ျမန္ျမန္ၾကီး ေမာင္းေနျခင္းမဟုတ္ပါ။
အျမန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ မဟုတ္၍လည္း ကားစီးရတာ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္လံုျခံဳမႈ ရွိေနသည္။
ဒါနဲ႕….အရင္တုန္းက သြားခဲ့သမွ် ခရီးစဥ္မွာ အေဝးေျပးခရီးသြား အာမခံ ဆိုတာ မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး ။
အခုတစ္ေခါက္…ကားလက္မွတ္ျဖတ္ေတာ့….
ကားခ ၄၅၀၀ အျပင္ ေနာက္ထပ္ ၃၀၀ ကို အာမခံေၾကးအျဖစ္ ေပးခဲ့ရသည္။
ဒါျဖင့္… ခရီးသြားရင္း အာမခံထားနုိင္ျပီေပါ့ ။
ေသခ်ာေအာင္ ဖုန္းအင္တာနက္က္ို ဖြင့္ျပီး အခ်က္လက္ကေလးနည္းနည္း ရွာ ၾကည့္မိသည္။
IKBZ နဲ႕ အျခား အာမခံလုပ္ငန္းေတြ အေဝးေျပးယာဥ္ေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး ခရီးသြားအာမခံေပးေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
အေဝးေျပး အျမန္လမ္းမၾကီးမ်ားဆိုင္ရာ အထူးခရီးသြားအာမခံမ်ားကို
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကေမၻာဇ အာမခံ လုပ္ငန္း ( IKBZ ) နွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ အေဝးေျပး ယာဥ္လိုင္းမ်ား ၊
အေဝးေျပး ယာဥ္လက္မွတ္ အေရာင္းဌာနမ်ားတြင္ ဝယ္ယူ ရရွိနိုင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊
ပရီမီယံ အေဝးေျပးယာဥ္ စီးနင္းလိုက္ပါေသာ ခရီးသည္မ်ားအေနျဖင့္… တစ္ဦးလွ်င္ တစ္ယူနစ္က်စီ အာမခံေၾကး
(ပရီမီယံ) က်ပ္ ၃၀၀ ျဖင့္ ဝယ္ယူနိုင္မွာျဖစ္ျပီး အမ်ားဆံုး ၂ ယူနစ္အထိ ဝယ္ယူနိုင္မွာ ျဖစ္သည္။
ေလ်ာ္ေၾကး အက်ိဳး ခံစားခြင့္အေနျဖင့္…အမ်ားဆံုး က်ပ္ သိန္း ၃၀ (အာမခံေၾကး၏ အဆ တစ္ေသာင္း) ရရွိနိုင္မွာ ျဖစ္ျပီး
ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိပါက အခ််ိဳးက် ႏႈန္းထားမ်ားအတိုင္း ရရွိမွာျဖစ္ျပီး အမ်ားဆံုး က်ပ္ ၂၄ သိန္းအထိ ရရွိနိုင္မွာျဖစ္သည္…
(IKBZ Insurance မွ… )
မဆိုးပါဘူး …။
အရင္တုန္းက ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ..ျဖစ္ခဲ့တာေတြထက္ေတာ့.. စနစ္ကေလးတစ္ခု တိတိက်က် ရွိသြားတာ ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား ။
စာအုပ္ဖတ္လိုက္… ဖုန္း အင္တာနက္ကို ဖြင့္ျပီး သတင္းေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္လိုက္နဲ႕…ကၽြန္ေတာ္ တေလာကလံုးကို ေမ့ထားလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။
ထို႕ေၾကာင့္… ကၽြန္ေတာ့္ ေဘးမွ ေကာင္မေလး ဘာေတြ ျဖစ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမျပဳမိလိုက္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွ ေကာင္မေေလးကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့… သူ…မ်က္လံုးကေလး မွိတ္ထားသည္။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ မ်က္နွာကို ၾကည့္ရတာ ညွိဳးႏြမ္းလြန္းေနသည္။
နဖူးေလး ရႈံ႕ မ်က္ေမွာင္ေလးၾကံဳ႔ထားသည္။
ဟာ…. သူ..ဘာမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္… ။
ၾကည့္ေနဆဲမွာပဲ…သူ မ်က္လံုးပြင့္လာျပီး ကပ်ာကယာနဲ႕ ဟိုဟိုသည္သည္ ရွာသည္။
သူတခုခု ရွာေနျပီ… ။
လက္ကေလးတစ္ဖက္ကလည္း..သူ ႔ ပါးစပ္ကို အုပ္ထားသည္ ။
ေအာ္… သူ အန္ခ်င္လို႕ ထင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ..ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ညွပ္ထားတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကို ယူျပီး သူ႔ကို ကမ္းေပးလုိက္မိသည္။
သူက…လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ယူျပီး အိတ္ထဲ အန္ေနေတာ့သည္။
အင္းးး ကဗ်ာကေတာ့ မဆန္ေတာ့ဘူး ။
” အစ္မ အဆင္ေျပလား ”
”……….”
ျပန္ ေျဖသံမၾကားရ ။ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပသည္ ။
သူ…မ်က္လံုးကေလး မိွတ္ထားသည္ ။
” ေရာ ့…အစ္မေလး… ဒီရႈေဆးေလး ရႈေနလိုက္ပါလား… ကားမူးတတ္တာလား.. ”
” အို…ေက်းဇူးပါပဲ…ကၽြန္မ…ဝယ္လာဖို႕ ေမ့သြားတယ္…”
” ယူထားလိုက္ဗ်… ကၽြန္ေတာ္က ခရီးတစ္ထြက္ရင္ လိုမယ္ထင္တာေတြ ၾကိဳေတြးျပီး ယူလာတတ္ပါတယ္။…
ဒါနဲ႕.. မိတ္ဆက္ပါရေစဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က…သူရ…”
”ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္မက စႏၵာ ၊ ရွင္က…ဘားအံကပဲလား…ဘယ္ထိသြားမွာလဲ…ဘားအံတင္ပဲလား ”
” မဟုတ္ဘူးဗ်… ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္သားပါ ။ ဘားအံေရာက္ျပီးရင္ ဆက္သြားရဦးမယ္.. ။
ျမိဳင္ၾကီးငူဘက္ေလ… ျမိဳင္ၾကီးငူ ထိေတာ့ မေရာက္ဘူးေပါ့.. ျမိဳင္ၾကီးငူ မေရာက္ခင္က ရြာကေလး…စိႏၱာ တဲ့.. သိလားဗ် ”
” အိုး…သိတာေပါ့ ..စႏၵာလည္း အဲ့ဒီလမ္းအတိုင္း သြားရမွာ… ၊ စႏၵာကေတာ့ စိႏၱာ မေရာက္ခင္…ေရႊဂြန္းေလ…
သိလား ”
” အဲ… ေရႊဂြန္း သိတယ္ဗ်… သံလြင္ျမစ္ကမ္းေဘးက…စည္ကားတဲ့ ရြာၾကီး…မဟုတ္လား..”
”ဟုတ္ပါ့ရွင္.. ရွင္ အရင္က အဲဒီဘက္ေတြ ေရာက္ဖူးလို႕လား…”
” ၂၀၁၄ သၾကၤန္ရက္ေတြတုန္းက.. ကၽြန္ေတာ္ စိႏၱာမွာ ေနခဲ့တယ္ဗ်…. ။
အဲဒီ ရက္ေတြတုန္းက..ေရႊဂြန္းေစ်းကို ေစ်းလာဝယ္ဖူးတယ္.. ျပီးေတာ့…
ေရႊဂြန္းရြာ အေနာက္…သံလြင္တစ္ဖက္ကမ္းက… ဝဲပ်ံေတာင္ၾကီးထိပ္ကို တက္ခဲ့တယ္..”
”အိုး…. ရွင္ ဝဲပ်ံေတာင္ေပၚ ေရာက္ျပီးျပီေပါ့…ဘယ္လိုလဲ..ကၽြန္မတို႕ ေျမ ေဒသကို ၾကိဳက္လား ”
”ခ်စ္တယ္ ”
”………”
”ကရင္ျပည္နယ္ကို ေျပာတာပါ”
”ဟုတ္ပါျပီ ရွင္…”
ေကာင္မေလး ျပံဳးစစျဖစ္သြားပါလား ။
အဲဒီေနာက္…ေျပာစရာစကား မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳး တိတ္ဆိတ္သြားသည္ ။
အာရံုေျပာင္းတဲ့အေနနဲ႕ စကားေတြ ေျပာလိုက္ရတဲ့အတြက္… ေကာင္မေလး မူးေဝတာကို ေမ့သြားသလိုမ်ိဳး…
သက္သာသြားျပီထင္ပါရဲ႕ ။
ကၽြန္ေတာ္ ေပးထားတဲ့ ရႈေဆးေလးကိုေတာ့ မျပတ္တမ္း ရႈေနေသးသည္ ။
သူ…တစ္ခ်က္ ျငိမ္ျငိမ္ေလးျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ ႕ ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္မိေတာ့….
မ်က္လံုးကေလး မွိတ္ျပီး…ထိုင္ခုံကို မွီရင္း ေမွးေနတာေတြ႕သည္ ။
အင္းး
ေတာ္ေတာ္ လွတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ… ။
မ်က္ႏွာေလးက ဖူးဖူးစင္စင္ေလး… ၊
မ်က္ခံုးကေလးကလည္း..နႏၵာလွိဳင္လို မ်က္ခံုးမ်ိဳးပဲ… ။
အသားအရည္ကေလးကလည္း ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလး…
နႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ပန္းေသြးေရာင္…မထူမပါး…
ေနပါဦး…သူ..ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ား ဆိုးထားသလား…
အာ…. သူရ ထိန္းစမ္း… သူ႕ဘာသာသူ ႏႈတ္ခမ္းနီ ဆိုးဆိုး မဆိုးဆိုး..ငါနဲ႕…ဘာဆိုင္တုန္း ။
သိတာ မၾကာေသးတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို အၾကာၾကီးေတာ့ စိုက္ၾကည့္မေနသင့္ပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္…တခုခုေတာ့ ျဖစ္ေနျပီ…
ထိုင္ရမလိုထရမလို ျဖစ္လာသည္။
စိတ္နဲ႕ လူနဲ႕ မကပ္ေတာ့သလိုမ်ိဳး…ဖုန္းကို ကိုင္ျပီး ဖြင့္လုိက္ပိတ္လိုက္ လုပ္ေနတာကို သတိျပဳမိတဲ့အခ်ိန္မွာ…
ကၽြန္ေတာ္…ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ေနသင့္ေၾကာင္း…ေတြးမိသည္။
ျငိမ္စမ္း..သူရ…
ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ျပီး…
တခုခုကို ေတြးေနစမ္းပါ… ။
လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားတဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ ပံုမွန္ ျပန္ျငိမ္သြားဖို႕….
ကၽြန္ေတာ္ အခု ေတြးလိုက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္က…
ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တဲ့အခ်စ္အေၾကာင္း ျဖစ္ေနသည္။
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ကရင္ဒုကၡသည္မ်ား ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရးအတြက္ သိန္းေပါင္းငါးေသာင္းက်ပ္ ေလာက္ကုန္က်ျပီးတဲ့အျပင္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္အတြင္း က်ပ္သိန္းေပါင္း သံုးေသာင္း၀န္းက်င္ ထပ္မံ အသံုးျပဳရန္ လ်ာထားေၾကာင္း KNU/KNLA တပ္မဟာ (၇)စီးပြားေရး႐ုံးက ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။
(၈)
ည…
လ မသာပါ ။
ဒါေပမယ့္ သာေနလည္း..အဲသည္ လကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ သတိျပဳမိမွာ မဟုတ္ပါ။
အထူးသျဖင့္…
ကားေပၚမွာ သိပ္လွတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း
ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့….ထို လ…
သာသည္ ျဖစ္ေစ ၊ မသာသည္ ျဖစ္ေစ…အာရံုထဲ ထည့္မိမည္ မဟုတ္ ။
ျပီးေတာ့… ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာက လမင္းေလးတစ္စင္း ထိန္ထိန္လင္းလင္း သာေနတယ္ေလ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ… ျငိမ့္ျငိမ့္ကေလးနဲ႕…
တိတ္တိတ္ကေလး ၾကည္ႏူးေနသလားလို႕… ။
—————————————————————
စီးလာေသာကားၾကီးက အစားအေသာက္စားဖို႕ (သို႕မဟုတ္ ) အေပါ့အပါးသြားဖို႕… ရပ္လုိက္သည္ ။
ခပ္ညံ့ညံ့ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႔မ်ား ရပ္ေလမလားလို႕… စူးစမ္းၾကည့္လိုက္မိေပမယ့္…
ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္သြားသည္။
”စိမ္းလဲ့တင္”
ဒီဆိုင္ကေတာ့ မဆိုးပါဘူး ။
၁)အစားအေသာက္ေတြ မွာရင္ အၾကာၾကီးေနမွ လာခ်တာ…၊
၂)အစားအေသာက္က တျခားဆိုင္ေတြထက္ ေစ်းနည္းနည္း မ်ားတာ ၊
၃)ပိုက္ဆံရွင္းခ်ိန္မွာ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးေတြက မွားတြက္ျပီး မွားအမ္းတာ… ဒါပါပဲ… ။
ဒီ ျပစ္ခ်က္ကေလးေတြကို … သန္႔ရွင္းျပီး လက္ရာ အတန္အသင့္ေကာင္းတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ စားခြင့္ရတာနဲ႕ ေျဖသိမ့္လို့ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မစႏၵာ ကားေပၚမွ အတူတကြလိုလို ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
မရည္ရြယ္ပဲ စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတူထိုင္မိသည္။
မရည္ရြယ္ပဲ… မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ျဖစ္သည္။
မရည္ရြယ္ပဲ… ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ စားဖို႕ ကိုယ္စီ မွာမိၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ထက္ပိုျပီး ေသာက္စရာ တစ္ခု ပိုသည္။
ေကာ္ဖီမစ္တစ္ခြက္ ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ က်စိမ့္ေလးတစ္ခြက္ ေသာက္ခ်င္ေနသည္။
စားစရာ လာ မခ်ခင္ ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးတစ္ခြက္စီ အရင္ လာခ်သည္။
အင္းးး အေတာ္ပဲ.. ။
ကားေပၚမွာ air conditioner ေၾကာင့္ ေအးစက္ျပီး ခ်မ္းသလိုလိုျဖစ္ေနတာနဲ႕… ဒီဟင္းခ်ိဳပူပူေလးနဲ႕… ။
ကၽြန္ေတာ္…ဟင္းခ်ိဳပူပူေလးကို အရင္ ခပ္ေသာက္ေနလုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်ိဳခပ္ေသာက္ေနတာကို မစႏၵာက ၾကည့္ေနေသးသည္။
ျပီးေတာ့..သူလည္း..လိုက္ေသာက္သည္ ။
သူ…ကားေပၚမွာ ခ်မ္းမေနဘူးလို႕ ဘယ္သူေျပာနိုင္မလဲ… ။
ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕…ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖက္တြယ္မႈကို လိုအပ္တဲ့အေၾကာင္း ေတြးမေနဘူးလို႕ေရာ ေျပာနိုင္မလား….
ျပီးေတာ့…သူ႔ေဘး ကပ္ကပ္ကေလးမွာ ရြယ္တူေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္နဲ႕ အတူရွိေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕….
အားးးး ဒါကေတာ့ မေတြးသင့္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္….အဲဒီေကာင္မေလးမွာ ကာမပိုင္ ေယာက်္ား (သို႕မဟုတ္)ခ်စ္သူရည္းစား ရွိေနလွ်င္…
ဒီအေတြးက ကၽြန္ေတာ့္ အရိုင္းဆန္မႈျဖစ္သြားနိုင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနပါလိိမ့္… ။
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလည္း မဟုတ္ပါဘဲ..စိတ္ကို ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္ခ်င္ေနပါလား ။
ကၽြန္ေတာ္…စႏၵာ့ကို မလံုမလဲစိတ္နဲ႕ တစ္ခ်က္ ၾကည့္မိေတာ့…သူနဲ႕…အၾကည့္ခ်င္း ဆံုသြားသည္။
ပို၍ပင္ မလံုမလဲ ျဖစ္သြားရပါသည္။
မရိုးသားေသာ အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ျပီး..ျပံဳးစိစိ လုပ္ျပမိသြားသည္။
ထိန္းစမ္းးး သူရ..ထိန္းးးးး
စားေသာက္ ၊ အေပါ့အပါးသြားျပီး ကားေပၚ ျပန္ထိုင္မိခ်ိန္မွာပဲ… ကၽြန္ေတာ္ တစ္စုံတစ္ခုကို ေတြးမိသြားသည္။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်မိသြားတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အတြက္…
အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ အတူ နီးကပ္စြာ ရွိေနရေသာ အခ်ိန္ေတြဟာ…
စစ္ပြဲတစ္ပြဲကို တိုက္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနရေသာ စစ္သားတစ္ေယာက္လိုပါပဲလား….
————————————————-အင္းေလ..
ဘယ္သူျငင္းနိုင္မလဲ….
အခ်စ္ဆိုတာ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲပါပဲလို႕…ဆိုရင္….
ဆက္လက္ ေရးသားပါဦးမည္။
မိတ္ေဆြမ်ား လြတ္လပ္ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ…
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္…
Comments
Post a Comment