ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ တကယ့္ဘဝေတြ (အပိုင္း-၂-ဇာတ္သိမ္း)

ပံုျပင္မဟုတ္တဲ့ တကယ့္ဘဝေတြ ပိုစ့္ရဲ့ အဆက္ပါ။
ပထမပိုင္းကိုပါ..ဒီထဲ..ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ေနာ္... ။
=============
သူတပါးရဲ့ နာက်င္မွဳကို ျမင္ရံုနဲ့ ကိုယ္တိုင္နာက်င္သလို ခံစားတတ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးဟာ အခုအခ်ိန္မွာမွ ရွိလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေမာင္သူရ ရဲ့ စိတ္ႏွလံုးက ငယ္စဥ္ကတည္းက
သူတပါး ရဲ့ နာက်င္မွ ုေတြကို
ကိုယ္နဲ့ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားမိခဲ့တာပါ။
ေမာင္သူရ အသက္ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ေလာက္က တျခားမိသားစုတစ္စုရဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳကို ၾကည့္ျပီး
မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်မိခဲ့ဖူးတာေလး ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္ ။
**********
အဲဒီတုန္းက . . .
ေမာင္သူရ အသက္က ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ ။
ေမာင္သူရရဲ့ ေမေမက ေတာင္ဒဂံု / ေလးေဒါင့္ကန္ရြာဘက္မွာ ေျမကြက္ေလးတစ္ကြက္ ဝယ္ျပီး
ပ်ဥ္ေထာင္ သြပ္မိုး အိမ္ကေလးတစ္လံုး ေဆာက္ထားတာ ။
ဘယ္သူမွလည္း မေနေသးေတာ့ အိမ္ကို ေသာ့ေလးခတ္ျပီး ဒီအတိုင္းပဲ ပိတ္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီအိမ္နဲ့ ျခံေလးကို တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ပစ္ထားမိတာက စေတာ့တာပါပဲ။
ေမေမက ေမာင္သူရကို လက္ဆြဲျပီး ပစ္ထားတာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အိမ္ကေလး သြားၾကည့္ဦးမွ ဆိုျပီး ေခၚသြားတာ. . . .
ဟိုေရာက္ေတာ့. . .
အိမ္က ေသာၾကီး ပြင့္လ်က္သား…
အိမ္ေပၚမွာလည္း မိသားတစ္စုက . . .
အခန့္သား. . . တက္ေနျပီ ။
ေသာ့ကို ဖ်က္ျပီး ဝင္ေနတာေပါ့ေလ။
ျခံက စည္းရိုးအခိုင္အမာမရွိေတာ့ ဝင္ ေနဖို့က မခက္ဘူးေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အိမ္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ေတြကို အသိမေပးပဲ တက္ေနတာကေတာ့ လြန္တာေပါ့ ။
မိုက္ရိုင္းလိုက္ေလျခင္း ဆိုျပီး ေမေမက ရွင္းမယ္. . . ေပါ့။
ေဒါနဲ့ေမာနဲ့ အိမ္ေပၚတက္. . .
ခါးကိုေထာက္ျပီး ရန္ေတြ့ဖို့ ႏွင္ခ်ဖို့အလုပ္. . . . .
ေမာင္သူရရဲ့ေမေမေလ. . .
အင္မတန္ အားနာတတ္ေသာ
အင္မတန္မွ သနားလြယ္တတ္ေသာ . . .ေမေမ . . .
ရန္ေတြ ့ဖို့ ျပင္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြကို ဘရိတ္အုပ္ျပီး
ရန္မေတြ ့ရက္ေတာ့ပဲ ျငိမ္သြားတာဗ် ။
ျငိမ္သြားမွာေပါ့. . .
ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ၾကည့္ရက္စရာမွ မရွိတာ ။
**************
ပိန္ခ်ံဳးေနတဲ့ ကေလးငယ္သံုးေယာက္ . . .
ညစ္ေထး စုတ္ျပတ္ ေနတဲ့ အဝတ္အစားမ်ား. . .
ကေလးေတြရဲ့ အေမျဖစ္ပံုရတဲ့…
မြဲေျခာက္ ပိန္ကပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္. . .
သူတို့ ရုပ္ရည္ေတြကို ၾကည့္ရတာကိုက . . .စိတ္မသက္သာစရာ ျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ. . .
သူတို့. . . .အေနအထားက. . .
ပိုမၾကည့္ရက္စရာျဖစ္ေနတယ္။
သူတို့. . . ထမင္းစားေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္. . .
မည္းညစ္ညစ္ဆန္ အက်ိဳးအေၾက(ဆန္ကြဲ)ကို ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းအိုးတစ္လံုး ေဘးမွာခ်ထားတယ္ ။
အဲဒီအိုးထဲက ထမင္းလက္တစ္ဆုပ္သာသာေလာက္က အဲဒီကေလး သံုးေယာက္နဲ့ အေမတစ္ေယာက္ စားဖို့ ဘယ္လိုမွ မေလာက္နိုင္/မဝနိုင္ေလာက္ပါဘူး ။
နည္းနည္းေလးေလ ။
ေနပါဦး. . . ဘာဟင္းလဲ??
ဟင္. . .
ေဂၚဖီဖက္ေတြ. . .
ဒါေပမယ့္ စိမ္းရင့္ရင့္ . . .
ဒါဆို ေဂၚဖီထုတ္ရဲ့ေဘးက ခြါခ်ထားတဲ့ အရင့္အဖက္ေတြေပါ့. . .
(အဲဒီေဂၚဖီထုတ္ေဘးကခြါခ်ထားတဲ့ ေဂၚဖီဖက္အရင့္ေတြကို သူတို့သားအမိေတြဟာ ေစ်းထဲက ေစ်းသည္ေတြ ေခြ်ခ် ပစ္ထားတဲ့အမွိဳက္ထဲက ေကာက္ျပီး. . . စားဖို့ ခ်က္ရတာတဲ့. . .)
အဲ. . . ေၾကာ္ထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး ။
ဆီနဲ့ျပားနဲ့ က်က်နနေၾကာ္ထားတာမွ မဟုတ္တာ ။
အခုဟာက ေရလံုျပဳတ္ပံုစံပါပဲ။
အဲဒီဟင္းမမည္ေသာဟင္းနဲ့ ငရုပ္သီးမွဳန့္ မထည့္နိုင္လို့ ျဖဴက်ဲက်ဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ငါးပိရည္တစ္ခြက္. . .
ေကာ္ပန္းကန္
ေပတူးတူးေလးေတြထဲ…အေမလုပ္သူက ထမင္းဟင္းးေတြကို အခ်ိဳးက်ခြဲေဝထည့္ေပးေနတာ…
သူတို့အားလံုး ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနတာ. . .
အသိသာၾကီးပါဗ်ာ. . .
ေမာင္သူရနဲ့ ေမာင္သူရရဲ့ေမေမေလ. . .
အဲဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ျပီး. . .
ေၾကာင္ေငးေတြေဝသြားတာေပါ့။
ရင္ဆို့ေလာက္တဲ့ျမင္ကြင္းကိုးးး။
ကိုယ့္အိမ္ေပၚ ခြင့္မေတာင္းပဲ တက္ေနတဲ့ လူေတြကို ႏွင္မခ်ရက္ေတာ့ပဲ ထမင္းဖိုးဆိုျပီး ျပန္ေပးခဲ့တဲ့အျဖစ္ဗ် . . .
အဲဒီက အျပန္မွာ. . .
”ေမေမ. . .သူတို့ သနားပါတယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့ ဂရုဏာစကားေလးကို အသံတုန္တုန္နဲ့. . .
ေမေမ့ကို ေမာင္သူရ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္ ။
ေမေမလည္း. . .
သူတို့ကို သနားေနတယ္ ။
————————-

အဲဒါနဲ့. . . .
အဲဒီမိသားစုကို ေမာင္သူရရဲ့ေမေမက ႏွင္မခ်ေတာ့ပဲ. . .အိမ္ေစာင့္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ဆိုျပီး. . . အိမ္ရဲ့ ေျခရင္းဘက္မွာ အဖီေလးဆြဲခ် ေဆာက္ေပးလိုက္တယ္ေလ ။
ေနေပါ့။
အိမ္မရွိတဲ့ သူတို့မိသားစုအဆင္ေျပေျပေတာ့ ေနလို့ရသြားတာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အိမ္ငွားသေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ တစ္လတစ္ခါအိမ္လခေပးရမယ္ေပါ့။ အိမ္လခ ဆိုေပမယ့္လည္း စတိသေဘာပါ ။ အဲဒီတုန္းက အိမ္ငွားခ ေစ်းထက္ ဆယ္ဆေလာက္ ေလွ်ာ့ျပီး ေတာင္းတာပါ ။
ဒါေတာင္ ေပးနိုင္လားဆိုေတာ့ မေပးနိုင္ပါဘူး ။ သူတို့ဘာသာေတာင္ စားဖို့အနိုင္နိုင္ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ ။
သနားတာနဲ့ပဲ မေပးနိုင္လည္း ရွိေစကြယ္ ဆိုျပီး ဆက္ ထားခဲ့တာပါ ။
ႏွစ္လတစ္ခါ သံုးလတစ္ခါေလာက္ေတာ့
အဲဒီ အိမ္ကို ေမေမက သြားၾကည့္တယ္ ။
သြားၾကည့္တိုင္း . . .ေမာင္သူရတို့ ညီအစ္ကိုကို ေခၚသြားတာပဲ ။
အဲဒီအိမ္နားမွာက ၾကာကန္ၾကီးနဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဝန္းက်ယ္ၾကီးရယ္ ေစတီေတာ္ေတြရယ္ ရွိတယ္ ။
ေမာင္သူရတို့ဟာ. . .
ဝါးရံုေတာအုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းး မန္က်ည္းပင္တန္းမွိဳင္းမွိဳင္းၾကီးနဲ့
ၾကာကန္ၾကီးေဘးမွာ ေအးေအးလူလူသြားထိုင္ၾကတယ္။
မနက္သြား ညေနမွျပန္တာဆိုေတာ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြပါထည့္ျပီး သားအမိေတြ အဲဒီအိမ္မွာ စားၾကေသာက္ၾက ၾကာကန္ၾကီးဘက္ သြားထိုင္ၾကနဲ့ ေအးေအးလူလူေနျပီး ညေနမွ အခု စံျပေစ်းနားက အိမ္ကေလးကို ေလးဘီးကားငွားျပန္ၾကတာေပါ့ ။
တစ္ခါသား. . .
အဲဒီ အိမ္ထဲမွာ ထမင္းစားေနၾကတုန္း. . .
ဟို ဆင္းရဲသား ကေလးေတြက ေမာင္သူရတို့နဲ့ ကစားဖို့တဲ့. . .
ေမာင္သူရတို့ အိမ္ေပၚထိ ေျပးတက္လာျပီး ေခၚတာ . . .
ေမာင္သူရတို့က . . . ပါလာတဲ့ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြ ဖြင့္ျပီးစားေနခ်ိန္. . .
ေမာင္သူရတို့. . .စားေနတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲက ထမင္းဟင္းေတြကို အဲဒီကေလးသံုးေယာက္က ေတြေတြၾကီး စိုက္ၾကည့္ျပီး. . .
တံေတြးမ်ိဳခ်ေနၾကတာာာာဗ်. . .
သူတို့. . .သူတို့. . .
ဗိုက္ဆာေနၾကတယ္ထင္တယ္။
ေမာင္သူရရဲ့ ေမေမက. . .
”သားတို့. . .လာ . . .ထမင္းစားသြား” ဆိုျပီး . . .ေခၚလိုက္ေတာ့. . . ေခါင္းေလးေတြခါ. . .
ျပန္ဆင္းေျပးသြားျပီး . . .
အိမ္ရဲ့ ေျခရင္းက
သူတို့ အဖီေလးထဲ ဝင္သြားေရာ. . . .
ဒါေပမယ့္. . .
သူတို့ အေမကို ေျပာလိုက္တဲ့အသံေလးတစ္ခု ေမာင္သူရတို့ ၾကားလိုက္ရတယ္။
” အေမ. . .ဟိုအိမ္ရွင္အန္တီတို့ စားေနတဲ့ ထမင္းရွည္ရွည္ၾကီးေတြနဲ့. . .အဲဒီလိုဟင္းေတြစားခ်င္တယ္”တဲ့
ေပၚဆန္းေမႊးကို ထမင္းရွည္ရွည္တဲ့။
အင္းေလ . . .ေပၚဆန္းေမႊးထမင္းနဲ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ဆီျပန္ဟင္းေတြကို သူတို့ေလးေတြ စားခ်င္ရွာမွာေပါ့။
သူတို့ဘဝမွာ ငါးပိရည္နဲ့ ဆန္ကြဲထမင္းကိုေတာင္ နပ္မွန္ဖို့အနိုင္နိုင္နဲ့ အသက္ဆက္ေနရတာကိုး။
အဲဒီ စကားသံေလးၾကားေတာ့. .
ေမာင္သူရရဲ့ ေမေမက ခ်က္ခ်င္းပဲ. . .
ေမာင္သူရတို့စားလက္စ ခ်ိဳင့္ထဲက . . . ထမင္းနဲ့ ဟင္းေတြကို ခြဲေဝျပီး သူတို့ကို သြားေကြ်းလိုက္တယ္ ။
စားၾကကြယ္။
ေမာင္သူရတို့ေမေမက ”ကုသိုလ္ရျပီ သားတို့ေရ ” လို့ ေျပာျပီး ဝမ္းနည္းဝမ္းသာေတြ ျဖစ္လို့. . .
ေနာက္တစ္ေန့က်ေတာ့. . .
အဲဒီမိသားစု စားဖို့ဆိုျပီး
ေပၚဆန္းေမႊးဆန္တစ္အိတ္ . . .
ေမာင္သူရတို့ေမေမက ဝယ္ေပးခဲ့တယ္ ။
ဒါနတစ္မ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။
တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာတစ္ခုကို ကြက္လပ္ကေလးျဖည့္ခဲ့ဖူးတယ္ေပါ့။
————-
အဲဒီမိသားစုကို . .
(၂)ႏွစ္ေလာက္ . . .အဲဒီအိမ္ေလးမွာ ေပးေနခဲ့ပါတယ္။
တတ္နိုင္သေလာက္လည္း ေကြ်းေမြးေပးကမ္းခဲ့ပါတယ္ ။
တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့. . .ေမာင္သူရတို့လက္ရွိေန ေနတဲ့ သကၤန္းကြ်န္း/စံျပေစ်းနားက အိမ္ကို ေရာင္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီေလးေဒါင့္ကန္က အိမ္ကေလးဆီမွာ သြားေနၾကစို့ဆိုျပီး. . .
ေျပာင္းေရႊ့ဖို့ လုပ္ၾကတယ္။
ေမာင္သူရတို့မိသားစု ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ လာေနေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့. . .
ဟိုမိသားစုကို
”မင္းတို့ အဆင္ေျပမယ့္ေနရာ ေျပာင္းၾကေပေတာ့ကြယ္ ” လို့ မတတ္သာလို့ ခပ္ခြါခြါေနခိုင္းခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာ ျပႆနာက တက္ေတာ့တာပဲ ။
အဲဒီဆင္းရဲသားမိသားစု ကို သနားလို့ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားရတာ ငါးပါးေမွာက္တာပဲ ။
အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးနာမည္က မတင္ဝင္းတဲ့။ သူ ့ကေလး ေတြရဲ့ နာမည္ေလးေတြကိုေတာ့ ေမာင္သူရတို့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ျပႆနာက. . .
သနားလို့ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတဲ့ မတင္ဝင္းတို့ မိသားစုက. . .
” ဒီအိမ္ေပၚက မဆင္းနိုင္ဘူး” တဲ့။
. . . . .
. . . . .
. . . . .
. . . . .
(ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ ဆက္ေရးပါဦးမယ္)
ေလးစားစြာျဖင့္. . .
အလင္းဆက္(Gazette)


—————————————

(ဒုတိယအပိုင္း)

ေမာင္သူရတို့က သနားလို့ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတဲ့ မိသားစု . . .
အခ်ိန္တန္လို့ ဆင္းပါေတာ့ဆိုေတာ့
” ဆင္းမေပးနိုင္ဘူး ”တဲ့။

—————–

အိမ္လခလည္း မရတဲ့အျပင္. . .
ေပးကမ္းၾကည့္ရွဳခဲ့ေသးတဲ့ မ်က္ႏွာကိုမွမေထာက္ထားပဲ. . .
အဲဒီ မိန္းမက ”ဆင္းမေပးနိုင္ဘူး” လို့ ေျပာပါေလေရာ ။

အဲဒီေတာ့ ေမာင္သူရရဲ့ ေမေမက စိတ္ဆိုးျပီေပါ့။
ေမာင္သူရတို့မိသားစုကလည္း အဲဒီ အိမ္မွာ ေနမွကို ျဖစ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့. . .ဒီထက္ ပို အားမနာနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။
ကိုယ္ေတြက အိမ္ရွင္ျဖစ္ျပီး သနားလို့ ေခၚတင္ထားတဲ့လူေတြက . . .ဆင္းမေပးနိုင္ဘူးဆိုတိုင္း ျငိမ္ေနလို့မွ မရေတာ့တာ ။

သူတို့က. . .
” ဒီအိမ္မွာေနလာတာ သံုးႏွစ္သံုးမိုးရွိျပီ ။ က်ဳပ္တို့အိမ္ ျဖစ္ေနျပီ” ဆိုျပီး. . .အပိုင္စီးတာဗ်ိဳ့ ။

ပညာမရွိ အသိဥာဏ္ မစြမ္းတဲ့လူေတြဆိုေတာ့. . .ဆင္ျခင္စြမ္းမဲ့စြာ တရားလက္လြတ္ေျပာၾကတာ။
သူတို့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အပိုင္စီးခ်င္ေနပါေစဦး ။
ဒီအိမ္ ဒီျခံနဲ့ပတ္သက္သမွ် စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြ / ပိုင္ဆိုင္မွဳျပစရာေတြက ေမာင္သူရတို့ ေမေမ လက္ထဲမွာပဲေလ ။ ကိုယ့္အိမ္အေသအခ်ာပဲမို့ ဘယ္လို ရင္ဆိုင္ပါေစ ကိုယ္ပဲနိုင္ရမွာေပါ့ ။

ဒါေလာက္ေလးကိုေတာင္ သူတို့မေတြးနိုင္ဘူး ။ ဒီေတာ့. . .ရပ္ကြက္လူၾကီးကို ေခၚရွင္းရံုေပါ့။

———————————

အဲဒီမိန္းမအေၾကာင္း
ေျပာျပပါရေစ။
နာမည္က မတင္ဝင္းတဲ့ ။
ေလးေဒါင့္ကန္ရြာရဲ့ မနက္ေစ်းကေလးထဲမွာ ေစ်းသည္ေစ်းဝယ္ေတြကို ေသာက္ေရ ခပ္ျပီးေရာင္းစားတာ။
အဲဒီတုန္းက တစ္ခြက္ကိုတစ္က်ပ္ေပါ့ ။
ေစ်းသည္ေတြကလည္း သူတို့မိသားစုကို သနားတာနဲ့ ေရကို ေသာက္ၾကပါတယ္။ တစ္က်ပ္စီလည္း မတြန့္မတိုေပးၾကပါတယ္ ။
အဲဒီမိန္းမက ကေလးတြဲေလာင္းနဲ့ ေရေရာင္းျပီး ရတဲ့ ပိုက္ဆံကို သူ ့ေယာက်ာ္း အရက္သမားအတြက္ . . .
အရက္ ဆက္သရတယ္။
ေရကိုေရာင္းျပီး အရက္ဝယ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ ။

အဲဒီ အရက္ဖိုး ပိုမွ သားအမိေတြစားဖို့ . . .ဆန္ကြဲထမင္းအနိုင္နိုင္ ဝယ္ရ/
ခ်က္ရ/ဟင္းကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း . . .ေစ်းထဲက ဟိုေကာက္ ဒီေကာက္ / ဟိုေစ်းသည္ ဒီေစ်းသည္က ေပးကမ္းစြန့္ၾကဲတာေလးေတြကို ျပဳတ္သလို ခ်က္စားရတာ။

အဲဒီ ဆင္းရဲမြဲေတမွဳေတြကို သနားလို့ တတ္နိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာ သံုးႏွစ္သံုးမိုး . . .ကို. . .

အဲဒီမ်က္ႏွာကိုမွ သူတို့ မေထာက္ထားၾကဘဲ အိမ္ေပၚက. . .ဆင္းမေပးနိုင္ဘူးဆိုျပီး. . . သူ့ေယာက်ာ္း အမူးသမားနဲ့ ေပါင္းျပီး အိမ္ရွင္ကို ျပန္ခ်ဲတာ။

မိုက္ရူးရဲေတြ. . .
ေမာင္သူရရဲ့ ေမေမက အရမ္းစိတ္ကုန္သြားျပီး (ေဒါသကလည္း ထြက္တာေပါ့) အခုခ်က္ခ်င္း ဆင္း ဆိုျပီး ႏွင္ခ်ပါေလေရာ . . .ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကိုပါ ေခၚျပီး ခ်က္ခ်င္းရွင္းတာ. . .

ရပ္ကြက္လူၾကီးက ေမာင္သူရရဲ့ေမေမကို ၾကားကေနေတာင္းပန္တယ္။
ငါးရက္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးပါေပါ့။
ငါးရက္အတြင္း သူတို့ ဖယ္ေပးေအာင္ ေျဖရွင္းေပးမယ္ဆိုျပီး ညွိေပးတယ္။
အိုေကေလ ။ ေကာင္းျပီ ။

အဲဒီ ငါးရက္ေျမာက္တဲ့ေန့မွာ ေမာင္သူရကို လက္ဆြဲျပီး. . .
ဆင္း/ မဆင္း သြားၾကည့္တယ္။

အင္းးးး
ေမာင္သူရနဲ့ ေမေမ အဲဒီကို ေရာက္လာေတာ့မွ အထုပ္အပိုးေလးေကာက္ျပင္ျပီး ဆင္းသြားေလရဲ့ ။

ဒါေပမယ့္. . . .

———————————-

အဲဒီေန့က မတင္ဝင္းတို့ မိသားစု ေမာင္သူရတို့ရဲ့ အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ့ ဆင္းသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ မတင္ဝင္းက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာၾကီးနဲ့ ။

ေမာင္သူရရဲ့ေမေမက သနားလည္း သနားတတ္တယ္။
စိတ္လည္း ၾကီးတယ္။ သူ ့ကို ေၾကာသလိုေမာသလို လာလုပ္ရင္ေတာ့ မရဘူး ။
ဒါေပမယ့္. . .ေဒါသနဲ့ ဆင္းခိုင္းလိုက္ေပမယ့္. . .
ဗိုက္ၾကီးတကားကားနဲ့ မတင္ဝင္း ဆင္းသြားရတာကိုၾကည့္ျပီး သနားက်န္ရစ္ျပန္ေရာ. . .

ေန့ေစ့လေစ့ၾကီးနဲ့တူပါရဲ့
ကေလးေမြးျပီးတဲ့အထိ ျပန္ေခၚထားမွနဲ့တူပါရဲ့. . .ဆိုျပီး
ေျပာက်န္ရစ္တာ ။

ေမာင္သူရတို့ ေမေမရဲ့ အမ်ိဳးအေဆြေတြက . . .”ဇာတ္လမ္း ထပ္အရွဳပ္မခံနဲ့ေတာ့” ဆိုျပီး ဝိုင္းေျပာလို့. . .

ဒါနဲ့ပဲ. . . .
သူတို့ ဘဝနဲ့ သူတို့ ရွိပါေစေတာ့ေပါ့ ။

သနားလ်က္နဲ့ ရက္စက္သလို လုပ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ။

—————–

ဗိုက္ၾကီးေန့ေစ့လေစ့နဲ့ ဆင္းသြားတဲ့ အဲဒီ ျမင္ကြင္းကို ေမာင္သူရတို့ ေတာ္ေတာ္နဲ့ မေမ့နိုင္ခဲ့ဘူး ။

သနားစိတ္နဲ့ . . .သူတို့ အဆင္မွေျပၾကရဲ့လားဆိုျပီး ပူပန္ေနခဲ့ၾကပါေသးတယ္။

———————

တစ္ေန့မွာေတာ့. . . .

———————

”ဝဋ္လည္တာ” လို့ ေမာင္သူရရဲ့ေမေမက တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ေနမိတဲ့အျဖစ္တစ္ခု ျဖစ္လာတယ္ ။

ဘဝတစ္ေကြ ့မွာ. . .
ေမာင္သူရတို့ကိုယ္တိုင္ အိမ္ငွားေနရတဲ့ ဘဝ ေရာက္လာပါတယ္ ။

အိမ္တစ္အိမ္ကို ငွားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီမွာ အိမ္ရွင္နဲ့လည္း ရင္ႏွီးျပီးသားဆိုေတာ့ အိမ္ရွင္ အိမ္ငွား စာခ်ဳပ္ကို ေအးေအးေဆးေဆးမွ ခ်ဳပ္မယ္ေပါ့ ဆိုျပီး ေလာေလာဆယ္ ငွားတဲ့အိမ္ေပၚတက္ေန ဆိုလို့ ေန ေနလိုက္တာ ။

ေနလို့မွ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္ ။
ငွားမိတဲ့ အိမ္ရွင္ရဲ့ အေမဆိုတဲ့ အဖြားၾကီးက လာ ႏွင္ခ်ပါေလေရာ ။

ေမာင္သူရတို့မွာ ေတာထဲေတာင္ထဲ ခ်က္ခ်င္းပဲ အထုပ္ဆြဲျပီး ေျပးရမလိုပဲ ။

ဒီအိမ္ကို ေမာင္သူရတို့ကို ငွားလိုက္တဲ့ အိမ္ရွင္အမ်ိဳးသမီးရဲ့ အေမတဲ့ဗ်ာ ။ အဲဒီ အဖြားၾကီးက သူ့ကို အသိမေပးပဲ ငွားထားရပါ့မလား။ ဒီအိမ္ေပၚတက္
ေနရပါ့မလားဆိုျပီး ျပႆနာ ရွာတာ ဝက္ဝက္ကိုကြဲေရာ ။
အဖြားၾကီးရဲ့ သေဘာက ဒီအိမ္ကို ဘယ္သူ့ကိုမွ လခနဲ့ မငွားနိုင္ဘူး တဲ့ ။
သူ မသိပဲ ငွားတဲ့ သူ့သမီးျဖစ္သူကိုလည္း ျပႆနာရွာတဲ့အျပင္
အခေပးျပီး တက္ေနမိတဲ့ ေမာင္သူရတို့ကလည္း ငါးရက္အတြင္း ျပန္ ေျပာင္းေပးရမယ္ တဲ့ေလ ။

ေမာင္သူရတို့ ဘာကို သြားသတိရလဲဆိုေတာ့. . . .လြန္ခဲ့တဲ့
ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က မတင္ဝင္းတို့မိသားစုကို ႏွင္ခ်ခဲ့မိတဲ့အျဖစ္/အဲဒီတုန္းက ျမင္ကြင္းေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္သြားၾကတာဗ်ိဳ့ ။

ေအာ္. . . . ဒါဟာ တစ္ပတ္ျပန္ လည္ျခင္းမ်ားလား ေပါ့။
ေမေမေျပာသလို ဝဋ္မ်ား လည္တာလားေပါ့ ။

———

အိမ္ရွင္အိမ္ငွား ထံုးစံအရ. . .
မေနနိုင္တဲ့ အိမ္ငွားဘက္ကျဖစ္ေစ / ဆက္မထားနိုင္တဲ့ အိမ္ရွင္ဘက္ကျဖစ္ေစ တစ္လ ၾကိဳ ေျပာရမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးနဲ့ပဲ ေမာင္သူရတို့ အယူခံ ဝင္ၾကရတယ္ ။
တစ္လေလာက္ ေနျပီး ေနာက္တစ္အိမ္ေျပာင္းဖို့ ရွာၾကံရဦးမွာကိုး ။
ေနာက္တစ္အိမ္ရွာဖို့ဆိုတာက တစ္လေလာက္ အခ်ိန္ယူမွ ျဖစ္မွာေလ ။
သေဘာ မတူခ်င္ေပမယ့္
သူတို့ဘက္က ေလွ်ာ့ေပးရွာပါတယ္။
တစ္လအတြင္း ျပန္ ေျပာင္းနိုင္ဖို့ၾကိဳးစားခြင့္ေတာ့ ေမာင္သူရတို့ ရလိုက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆယ္ရက္ေလာက္မွာပဲ အိမ္အသစ္တစ္လံုး ငွားလို့ရသြားပါတယ္ ။
ငွားလို့ ရတာနဲ့ လက္ရွိ အိမ္ေပၚကေန ခ်က္ခ်င္း ဆင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။

အဲဒီရက္ေတြမွာ . . . မိသားစု ခုႏွစ္ေယာက္ရွိတဲ့ ေမာင္သူရတို့ မိသားစုၾကီးဟာ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္အတြင္းမွာ အထုပ္အပိုးေတြ အိုးေတြခြက္ေတြ ပလံုစီျပီး
ဟိုေရႊ ့ရ ဒီေျပာင္းရနဲ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ဒုကၡေရာက္သြားပါတယ္ ။

မငွားနိုင္ဘူး။ ဆင္းေပးပါ ဆိုတဲ့ အိမ္ရွင္ကို . . .
ေနသြားခဲ့တဲ့ ဆယ့္ငါးရက္စာ အိမ္လခေလး သြားေပးျပီးေတာ့. . .
ေမာင္သူရၾကီး အေတြးတစ္ခု ေတြးမိသြားတာပါ။

ေအာ္. . .ေၾကြးေဟာင္းတစ္ခုေတာ့ ဆပ္လိုက္နိုင္ျပီ လို့. . .
ေနာက္ထပ္ ဘယ္လိုေၾကြးသစ္မ်ိဳးမွ
ထပ္ မယူခ်င္ေတာ့ပါဘူး လို့. . .

အဲဒါေလး ေတြးမိတာ. . .

———————

ေလးစားစြာျဖင့္ . . .

အလင္းဆက္(Gazette)