ဒီဇင္ဘာ စာတမ္း
ဒီဇင္ဘာ စာတမ္း
အခုလို ေအးစက္လာတဲ့ ႏွင္းတို့ရဲ့ရာသီထဲမွာပဲ
ကိုယ့္ရင္ခြင္အတြင္းမွာ အျပတ္ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းထားတဲ့
သစ္ပင္တခ်ိဳ ့ ျပန္ ေပါက္ဖြားလာတယ္။
ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ၾကယ္ေတြ လေတြကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျမင္ရခ်ိန္ျဖစ္ေနလို့ပဲလား ?
ဒါမွမဟုတ္ ေႏြးေထြးစြာ ရင္ခုန္လႈပ္ရွားေစတဲ့ အထိနဲ့ အေတြ့ေတြကို အေရးတၾကီးလိုအပ္လာခ်ိန္မို့လို့မ်ားလား ?
ေသခ်ာတာကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အငုတ္ေတြ အျမစ္ေတြကိုပါ ဆြဲႏႈတ္ခဲ့ျပီးျပီလို့ ယံုၾကည္ထားတဲ့ အရာေတြ
ဘြားခနဲ ျပန္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပီ။
စိတ္ရႈပ္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ထို့အျပင္ တျပိဳက္နက္ထဲမွာပဲ တပ္မက္သာယာဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ေအးေလ. . . ဘာျဖစ္လဲကြာ။
လူငယ္တစ္ေယာက္က သူ ခ်စ္ျမတ္တြယ္တာခဲ့ဖူးတဲ့ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ကို ျပန္ တမ္းတမိတဲ့အျဖစ္ဟာ ဘာမ်ား ထူးဆန္းလို့လဲ။
ဒါေပမယ့္ မလြမ္းသင့္ေတာ့ဘူး။
ျပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္ေတြတုန္းက အခုလို ေဆာင္းဦးရာသီေတြမွာ အခုလို အလြမ္းကဲကဲနဲ့ နွင္းတဖြဲဖြဲရြာတာကို မခံစားမိခဲ့။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္. . .
ထိုစဥ္ေဆာင္းတြင္းမွာ သူမ ေပးထားရစ္ခဲ့ေသာ တဆစ္ဆစ္နာက်င္မႈနဲ့ အတူတူ အိပ္စက္ခဲ့ရ၍ ျဖစ္သည္။
အခုေတာ့ ဒဏ္ရာေတြ က်က္ခဲ့ျပီလား။
အသည္းကြဲတယ္ဆိုတာ ေသြးမထြက္ေပမယ့္ ဘာနဲ့မွမတူေအာင္ နာတဲ့ဒဏ္ရာတို့. . .
အလြမ္းဆိုတာ သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုညည္းရင္းက ထိရွခဲ့ေသာ ဒဏ္ခ်က္ကို ျပန္က်က္ေအာင္ ကုစားျခင္းတို့. . .
အဲ့ဒီလိုေတြ ခံယူဖူးတယ္။
အခုေတာ့. . .အလြမ္းကို ျပန္လြမ္းတတ္ေလာက္ေအာင္ပဲ ႏွလံုးသားက ခံစားမႈျပင္းထန္ေလျပီလား။
ရင္ထဲမွ ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမႈေတြကို တစ္စံုခ်င္းစီသာ ျဖဳတ္လဲပစ္ျပီး အျခားအရာေတြနဲ့ အစားထိုးလို့သာ ရေၾကးဆိုလွ်င္
”လြမ္းခဲ့ဖူးေသာအလြမ္းကို ျပန္လြမ္းျခင္း”
အဲ့ဒါကို ဘာနဲ့ အစားထိုး လဲလွယ္ပစ္သင့္သလဲ ?
ေတာက္!!! ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဖို့ . . .
တိက်ေသခ်ာေသာ အေျဖဆိုတာ ရင္ထဲမွာပဲ ရွိသတဲ့။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဖူးစာဆိုတာၾကီးကိုေတာင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ မဖတ္ရ မျမင္ရဘူး။
ဘယ္လိုလုပ္ျပီးေတာ့မ်ား ေျဖရခက္တဲ့ ပုစၧာေတြရဲ့အေျဖကို ရွာေတြ့နိုင္ဦးမလဲ ?
ကြာာာာ!!!!!!
စိတ္ေမာတယ္။
စိတ္ေမာလြန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေမာၾကီးေတြထက္ေတာင္ ပိုေမာတယ္။
မဟာဘုတ္တိုင္ၾကားမွာ ”ကန္ရာသီပုတိဖြား”အျဖစ္ က်ပ္က်ပ္ညပ္ညပ္ ရပ္တည္ေနရလို့ သူမ်ားၾကားသလို မၾကားဘူး။
သူမ်ားေတြ တဟားဟားရယ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္က မရနိုင္မွန္းသိလ်က္နဲ့ တဖြဲဖြဲက်ဆင္းေနတဲ့ ႏွင္းစက္ေတြကို
လက္နဲ့ ေဝွ့ယမ္းျပီး ဖမ္းမိဖို့ၾကိဳးစားေနမိသူ။
ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရးခဲ့သမွ် ကိုယ့္သမိုင္းတစ္အုပ္လံုးကို အုန္းခနဲ ကန္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။
ျပီးမွ ျပန္ေကာက္ ဖုန္ခါျပီး
တုန္တုန္ရီရီနဲ့ ”ကိုယ္မွားပါျပီကြယ္” လို့ ေရရြတ္. . .
အဲဒီ သရုပ္ေဆာင္ျခင္းက လက္ရွိ ”ငါၾကီး” ေပ်ာက္ျပီး ”မင္းေလာင္း”တစ္ေယာက္ ေတာက္ပလင္းလက္လာသလိုမ်ား ယၾတာ ေက်ေလမလား?
ၾကည့္စမ္း။
ဘယ္တုန္းကမွ မယံုၾကည္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဗဒင္ေတြ ယၾတာေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားမိျပန္ျပီ။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ ေဂါတမ မလုပ္တာ မွန္သမွ် လိုက္မလုပ္ဖို့. . .
ေဂါတမ လုပ္ခိုင္းတာ မွန္သမွ် လိုက္လုပ္ဖို့တို့ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့လူက . . .
အခုေတာ့ သူမ်ား ခ်မွတ္ေပးတဲ့ ေဘာင္ကြက္ထဲ အသားတက်ေနလာျပီးမွ ခုန္ထြက္ခ်င္ေနျပန္ျပီလား။
ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ျပန္ တည္ေဆာက္ဖို့အတြက္
ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ အနားယူခ်ိန္ေရာက္ျပီ။
ဒါဟာ. . .
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့တိုင္းျပည္မဟုတ္ဘူးလို့ မွတ္ထားစမ္း။
ဒါဟာ. . . ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္ အဖမ္းခံရတဲ့တိုင္းျပည္။
လြမ္းေရးေတြ ဝမ္းေရးေတြထက္ အဖမ္းမခံရေရး ပိုခက္တဲ့တိုင္းျပည္။
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေနလို့လည္းဘာမွမထူးဘူး။
အျပင္မွာ က်ေနတဲ့ ဒီဇင္ဘာရဲ့ ႏွင္းမႈန္ ျမဴလႊေတြအေၾကာင္းလည္း မစဥ္းစားနဲ့ေတာ့။
ရင္ထဲမွာေဝေနတဲ့ အလြမ္းရာသီ မႈန္ေဝရီတဲ့ တမ္းတမႈေတြကိုလည္း ဖယ္ထုတ္ပစ္ေတာ့။
ထစမ္း။
ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ျပန္တည္ေဆာက္ဖို့. . .
အခ်ိန္နာရီနဲ့ ထပ္တူ စည္းခ်က္က်က်. . .
ၾကြၾကြရြရြ လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္။
ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ထိန္းနိုင္ျပီလားးးး
မတ္မတ္ ရပ္နိုင္ျပီလားးးး
မယိမ္းမယိုင္ေတာ့ျပီလားးးးး
စမ္းသပ္ျခင္းမ်ားနဲ့ အနားယူရဦးမယ္။
~~~~~~~
Comments
Post a Comment