ဤစာသားမ်ား…သမိုင္းတြင္ေလရစ္ေပေတာ့… - အလင္းဆက္
ေျမကမ႓ာေရ. . .
ရႈိက္သံအေႏွာေႏွာ. . .
သက္ျပင္းအေရာေရာနဲ႔
ဒေရာေသာပါးပါပဲ
ငါ မင္းထံ. . .ေရာက္ခဲ့တယ္. . .ေျမကမ႓ာေရ. . .အို. . .ေျမကမ႓ာ. . .
လက္ညွိဳးအမည္းေရာင္မ်ားနဲ႔
အသံနီနီညိဳညစ္တို႔ . . .
ဖံုးလႊမ္းေစရမယ့္ နကၡတ္ဇယားကြက္မွာ. . .
ကံမိုးသည္းထဲ
ငါ မလြဲဘဲ ပါေနတယ္ ေျမကမ႓ာ…
သင့္ရင္ေသြးျဖစ္တဲ့ငါ. . .
သင့္လို ခိုင္မတ္ေျဖာင့္တည္မႈနဲ႔
ေတာင့္တင္းစြာ မရပ္နိုင္ဘဲ
ျပိဳလဲဖူးတဲ႔ ကာလေတြအတြက္
သင့္ကို ငါ . . .
ရွက္ျပံဳး တစ္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္ . . .ျပံဳးျပခြင့္ျပဳပါ ေျမကမ႓ာ. . .
ေျမကမ႓ာ. . .
သင့္သီအိုရီအရ
အေမွာင္တစ္ျခမ္းအလင္းတစ္ဝက္နဲ႔
ေနမဝင္ခင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပန္ျဖစ္လို႔. . .
ငါ့ မြန္းက်ပ္ျခင္းတို႔ ခဏတာျပီးဆံုးခဲ့ျပန္တယ္. . .
ေျမကမ႓ာေရ. . .
ေနာက္ဆံုးမွာ . . .
နိဂံုးဟာ မီးခိုးလံုးျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ႔ . . .
သင့္ရဲ႕ မလြဲတဲ့ ဒႆနနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္တည္ေဆာက္ျပီး
”ေပ်ာက္ေသာသူငါ့ကို” ”ရွာေသာသူငါ”ကပဲ
ဘြားခနဲ ေတြ႕လိုက္တယ္. . .
ေျမကမ႓ာေရ. . .
သင့္ရဲ႕ စံနမူနာကို တုျပီး. . .
ငါအခု . . .
ငါေလ. . .အခု. . .
ေအးစက္တဲ႔ သံလြင္ျမစ္ကမ္းနံေဘးက
ေက်ာက္ခက္ေက်ာက္ေဆာင္ ခပ္ေသးေသးေလး. . .
ျဖစ္ေနျပီ ေျမကမ႓ာ. . .
ငါ ခ်စ္ျမတ္တြယ္တာဖူးပါေသာ ေျမကမ႓ာ. . .
ဒီတစ္လွည့္မွာေတာ့ . . .
ငါ့ကိုသာ ခြင့္လႊတ္ခဲ့ပါ. . .
ေနာက္ဆံုးေခၚသံအျဖစ္
”ဤအသံ”အား အသင္ ၾကားရျခင္း ျဖစ္တယ္ ေျမကမ႓ာ. . .
အစဥ္သာ ငါေခၚဖူးသမွ်
ငါ့ေခၚသံေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္း. . .
ငါ့ကိုယ္ငါ မီးစိမ္းျပလို႔
ဒီပံုစံထဲက ငါ. . .
ထြက္ခြါသြားနိုင္ပါျပီ ေျမကမ႓ာ…
အလိုရွိတဲ့အခါ. . .
သင္သာလွ်င္ ”ေခၚသူ” . . .
ငါကေတာ့ ”ၾကားေယာင္သူ”…
ျဖစ္ေစေတာ့မည္ ေျမကမ႓ာ. . .
ေရွာင္မလြဲတဲ့ သက္ေရာက္ျခင္းေတြၾကားမွာ…
ဤသည္ပင္လွ်င္ ”ငါ၏ခ်စ္ေမတၲာက်ိန္စာ”အျဖစ္. . .
သမိုင္းတစ္ခု တြင္ေလရစ္ေစသတည္းေပါ့. . .
ခ်စ္ေသာ ေျမကမ႓ာေရ. . . .
။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။ ။
ေမာင္သူရ
========================
ဒါဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မဟုတ္ပါဘူး..
ရင္ထဲမွာ…လွည့္လည္ ကခုန္သြားတဲ့ စကားလံုး ကေခ်သည္မ်ားပါ…
ႏွလံုးထဲ…လွည့္ပတ္စီးဆင္းသြားတဲ့…စကားလံုး ျမစ္တစ္စင္းပါ…
ဒါေၾကာင့္… ဒီစာသားေတြမွာ… အစမရွိ…အဆံုးမရွိ…ေခါင္းစဥ္လည္း..မရွိပါဘူး..
စာသားေတြပါပဲ…
ထပ္ေျပာပါ့မယ္..
ဒါဟာ..စာသားေတြပါပဲ…
Comments
Post a Comment