သို႕… / ရြာမွသည္… ၿမိဳ႕…

 



သင္၏ လြတ္လပ္မႈသည္ ငါ၏လြတ္လပ္မႈလည္း ျဖစ္ေပ၏ဟု..
ျမားကို မပစ္မီ ေလးညိွဳ႕က ဆို၏ ။
(တဂိုး / ျမန္မာျပန္ –  ဆရာျမသန္းတင့္)

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။

To – thura18987@gmail.com
Subject – ၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္ခ်င္ေသာ… သူငယ္ခ်င္း သူရ – သို႔ သတိရျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ …
From – love.yoma@gmail.com

——————
သူငယ္ခ်င္း ေမာင္သူရ…
ငါတို႔က မင္းရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ထူးနဲ႕ ေနမ်ိဳး ပါ။
မင္း မမွတ္မိပဲေတာ့ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ… ။
မင္းက ငါတို႕ ကၽြန္းကေန မင္းတို႔ အမ်ိဳးေတြ ရွိတဲ့ ရခိုင္ရိုးမအစပ္က ရြာတစ္ရြာမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ သြားေနတုန္းကေတာင္
ငါတို႔နဲ႕ ငါတို႔ကၽြန္းကေလးကို လြမ္းလွခ်ည္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္… ။
.ေမာင္သူရဆိုတာ သိပ္ အမွတ္တရေတြ ခံစားတတ္တဲ့ေကာင္ပဲ။
ဒီေတာ့ … မင္းတို႔ ငါတို႕ဟာ…လြယ္လြယ္ေမ့သြားရေလာက္တဲ့သူေတြလည္း မဟုတ္ေပပူးေပါ့ ။
မင္းမွတ္မိေသးလား ေမာင္သူရ…
ငါရယ္ ေနမ်ိဳးရယ္..မင္းရယ္…
ပင္လယ္ကမ္းစပ္က တံငါပိုက္စခန္းကေနရတဲ့ …
တစ္ေကာင္တစ္ေကာင္ကို လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ရွိတဲ့  ျပည္ၾကီးငါးၾကီးေတြကို ျပဳတ္ျပီး ကတ္ေၾကးနဲ႕ ညွပ္ ၊ ငရုပ္သီးစိမ္းေတြ ၾကက္သြန္ျဖဴေတြ ေထာင္းျပီး ရခိုင္သုပ္ ခပ္စပ္စပ္ေလး သုပ္…
အံမယ္.. ငရုပ္ေကာင္းေလးေတာင္ ေထာင္းထည့္ထားေသးေတာ့ ပူစပ္ပူေလာင္ အရသာအျပင္… ေမြးပ်ံ႕တဲ႕ ငရုပ္ေကာင္းနံ႔ေလးက…သင္းေနေသး..
ျပီးေတာ့… ေရွာက္ရည္ေလးလည္း ညွစ္ျပီး နယ္ထားတဲ့အတြက္ အခ်ဥ္အရသာေလးက ပါေသး.. ။
အဲဒီေန႕ညေနက…ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စိတ္ၾကိဳက္ သုပ္လာၾကတဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ပင္လယ္စာ ျပည္ၾကီးငါးသုပ္နဲ႕                  ဓနိေရ  ရီေဝမူးမူးေလးနဲ႕… ျမည္းလိုက္ရတာ… အရသာ ရွိခ်က္.. ။
သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ စားလိုက္ ေသာက္လိုက္ ေအာ္ဟစ္ ရယ္ေမာလိုက္ နဲ႕… ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ… ။
ညေန ေနဝင္ခ်ိန္မွာ… အိမ္အျပန္က်ေတာ့ လယ္ကြင္းေတြကို ျဖတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ အျပန္…
လယ္ကြင္းေတြကို ျဖတ္ျပီး ေလွ်ာက္ၾကရတယ္ေလ…
ဟိုးအေဝးက မွိဳင္းညိွဳ႕တဲ့ ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္းၾကီးရဲ႕ ေတာင္စြန္းတစ္ဖက္နားဆီမွာ….
.ေနလံုးနီနီၾကီးက ဝင္လုဆဲဆဲ… လွမ္းလို႔ ျမင္ေနရ…
ဖိနပ္ေတြ ခါးၾကားထိုးျပီး ပုဆိုးကို ပုခံုးသိုင္းလို႔… လယ္ကြင္းေတြထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾက… သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဆိုၾက..
မွတ္မိေသးတယ္.. အဲဒီတုန္းက… ေနမ်ိဳးက… ခင္ေမာင္ထူးဆိုတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲက စာသားေလး…
”ၾကင္သူေရ….ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေဆြးျပီ..” ဆိုတဲ့ စာသားမွာ..
.ၾကင္သူေရ….လို႔ အက်ယ္ၾကီး အေအာ္…
လယ္ကြင္းထဲ ျမက္စားေနတဲ့ ႏြားၾကီးတစ္ေကာင္က …. ဘြတ္အဲ……ဆိုျပီး အက်ယ္ၾကီး ထ ျပန္ေအာ္လို႔…
ရယ္လိုက္ရတာ…
.ေနမ်ိဳးလည္း… အူတိအူေၾကာင္ ျဖစ္သြားျပီး… သူက ၾကင္သူေရ … ေခၚလို႔ ထူးတာ မဟုတ္ပါဘူး… သူ႕ဘာသာ ထေအာ္တာနဲ႕ တိုက္ဆိုင္သြားတာပါဆိုျပီး..
.ၾကည့္ … ထပ္ဆိုျပမယ္..အဲဒီ ႏြားၾကီး …ထပ္မေအာ္ပါဘူး…တဲ့..။
အက်ယ္ၾကီး ထပ္ ဆိုတယ္…”ၾကင္သူေရ….”
ႏြားၾကီးကလည္း ထပ္ေအာ္တယ္.. ”ဘြတ္အဲ”…… တဲ့… ။
ေနမ်ိဳးက စိတ္ရႈပ္သြားျပီး..မဲ့ကာရြဲ႕ကာနဲ႕… ၾကင္သူေရ…လို႔ ေအာ္လိုက္… ႏြားၾကီးက ဘြတ္အဲ….လို႔ ျပန္ေအာ္လိုက္နဲ႕…
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ… ငါတို႔ေတြ သူတို႔ျဖစ္ေနပံုကို ၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္ရတာ… အူေတြေတာင္ နာတယ္ေနာ္….
အဲဒီေနမ်ိဳးဆိုတဲ့ အေကာင္လည္း မ်က္ႏွာမွာ ႏြားေခ်း ေပသြားသလိုမ်ိဳး ရံႈ႕မဲ႕ေနေရာေလ ။
.ေအးေပါ့ေလ…သူရဲ႕ ၾကင္သူက ျမက္စားေနတဲ့ ႏြားၾကီးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနတာကို ရုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတာကိုး… ။
—————————————————————————————————————————————————————–
=========================================================================

ၾကယ္ကေလးေတြ ၾကားမွာ…
မသိမျမင္နိုင္တဲ့ အေမွာင္ထုကို ျဖတ္သန္းျပီး …
ကိုယ့္ဘဝကို လမ္းညႊန္မယ့္ ၾကယ္ကေလးတစ္ပြင့္မ်ား…
ရွိေလမလားလို႔… ကိုးစားပါရေစကြယ္… ။
(တဂိုး / ျမန္မာျပန္ – ဆရာ ျမသန္းတင့္ )

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
မင္း… မွတ္မိေသးလား ေမာင္သူရ…
ငါတို႔ သံုးေယာက္သားေလ…
ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ထိ မအိပ္နိုင္ပဲ စကားေတြ ထိုင္ေျပာၾကတာ… ။
အဲဒီလိုညေတြအမ်ားၾကီးေနာ္.. ။
မင္းငါတို႔ဆီက ထြက္ခြါသြားျပီးေနာက္… တစ္ခါ ငါတို႔ဆီ စာေရးတုန္းက ေျပာသလိုေပါ့… ။
”ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ၾကီးမွာ ရွိတဲ့ေကာင္းကင္ထက္… ငါတို႔ ကၽြန္းကေလးဆီက ေကာင္းကင္က ပိုျပာတယ္.. ။ ပိုက်ယ္တယ္.. ။
ျပီးေတာ့… ငါတို႔ ကၽြန္းကေလးမွာ တိုက္တဲ့ေလက ပို ရႈလို႕ေကာင္းတယ္…
ငါတို႔ ကၽြန္းကေလးမွာ သာတဲ့လမင္းက ပိုၾကည္လင္ ဝင္းပတယ္ဆိုတာေလ… ။”
ငါတို႔တေတြ … ကၽြန္းကေလးရဲ႕ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ ငါးဖမ္းပိုက္စခန္းမွာ အတူရွိၾကတုန္းက…
သဲေသာင္ျပင္ မႈန္ဖြဖြေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ေတြ ထိုင္ၾက…
.ေကာင္းကင္မွာ ဝိုင္းစက္ လင္းထိန္ေနတဲ့ လမင္းသာသာၾကီးကို ေငးေမာ့ၾကည့္ၾက…
.ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ေဖြးေဖြးလက္လက္ တဖ်တ္ဖ်တ္ကို…
.ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပါတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕…မင္းက ပိုၾကည့္တယ္သူရ…
ငါရယ္ ..ေနမ်ိဳးရယ္က… မင္းရဲ႕ ” ၾကယ္ပြင့္ေတြကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္”ကို အဓိပၸာယ္ ေဖာ္တတ္ပါတယ္..
မင္း.. ”ၾကယ္တစ္ပြင့္” ျဖစ္ခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား..။
ငါတို႔ကလည္း..မင္းကို ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ့… ။
ၾကယ္ေတာင္မွ…အင္မတန္လင္းလက္ လွပျပီး.. အင္မတန္ အသံုးဝင္တဲ့ ဓူဝံၾကယ္လိုမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္တာ.. ။
မင္း ေျပာျပဖူးတဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေတြအေၾကာင္း နားေထာင္ျပီးကတည္းက…
အဲဒီ ၾကယ္ပြင့္ေတြလိုမ်ိဳး..မင္းအေၾကာင္းကို ငါတို႔က တျခားသူေတြကုိ ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္..။
ငါတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သူရ ဆိုတာ …ၾကယ္တစ္ပြင့္ကြ…ဆိုျပီးေတာ့ေလ… ။
——————————————————————————————————————————————————————–
==========================================================================

.ေကာင္းကင္ၾကီးကို တမ္းတသည့္ ေတာင္ကုန္းသည္…
အဆံုးမရွိ လိုက္လံရွာေဖြလ်က္ရွိေသာ…
တိမ္တိုက္တစ္တိုက္ ျဖစ္လို၏ ။

(တဂိုး / ျမန္မာျပန္ – ဆရာ ျမသန္ုးတင့္ )

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္… သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ..
ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းရဲ႕ေအာက္မွာ….
လွိဳင္းပုတ္သံ စည္းခ်က္မွန္မွန္ကို နားနဲ႕ ဆက္ဆက္ၾကားေနရင္း….
ပင္လယ္ျပင္ဘက္က…လြင့္တက္လာတဲ့ ေလသန္႕ေလေအးကို မ်က္ႏွာေလးေတြေမာ့ျပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူရင္း …
ငါတို႔ရဲ႕ ငယ္ဘဝ အိပ္မက္ေတြကို …
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာက္ပစြာနဲ႕ ေျပာဆို ျငင္ခုန္ၾကရတာ… ဘယ္ေလာက္ ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းလိုက္ေလသလဲ…
ငါတို႔တေတြဟာ… ပင္လယ္ကမ္းစပ္ သဲေသာင္ေပၚထိုင္ရင္း.. ၊
ပက္လက္ေတြလွန္ … လွဲခ် … ေကာင္းကင္ၾကီးကို ၾကည့္ရင္း.. စကားေတြေျပာလို႔…
အားရတဲ့အခါ..
ကဲ… လာ…
ေျမပဲစိုက္ခင္းေတြထဲ သြားၾကမယ္ဆိုျပီး… သုတ္ေျခတင္ၾကျပန္ေရာ…
ပင္လယ္ ကမ္းစပ္နဲ႕ သိပ္မေဝးတဲ့…က်ဴေတာၾကီးရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ… ေျမပဲပင္ စိုက္ခင္းေတြ တေမွ်ာ္တေခၚၾကီး ရွိေနတာကလည္း..
ငါတို႔အတြက္ … က်င္လည္က်က္စား…ေပ်ာ္ပါးစရာတစ္ခုပဲေပါ့ …
.ေျမပဲ စိုက္ခင္းရဲ႕ ကန္သင္းရိုးမွာ ထိုင္ၾက …
ခပ္ရင့္ရင့္ ေျမပဲပင္တခ်ိဳ႕ကို ဆြဲႏႈတ္ျပီး အပင္ရဲ႕ ေအာက္ေျခ အျမစ္ေတြၾကားမွာ အတြဲလိုက္ အျပြတ္လိုက္ ရွိေနတဲ့ ေျမပဲေစ့ေတြကို
သဲေတြ လက္နဲ႕ ပြတ္ခါျပီး…
ဒီအတိုင္းပဲ..အစိမ္း ခြါစားၾကရင္း…. စကားေကာင္းေနၾကျပန္ေရာ…
.ေျမပဲဆန္ကို အစိမ္းၾကီး စားရတာ.. စိမ္းေရႊေရႊအနံ႕ေတာ့ ရေပမယ့္..ဆိမ့္ေနတဲ့ အရသာေလးနဲ႕ အတူ…
.ေျမပဲပင္လတ္လတ္ဆက္ဆက္မို႔…လတ္ဆတ္တဲ့ ပဲနံ႕ေလးနဲ႕… စားလို႔ေကာင္းတာပဲ… ။
.ေျမပဲဆံ ႏုႏုေလးေတြကလည္း…ခ်ိဳေနတာပဲ.. ။
ငါတို႔စိုက္ထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္…ေျမပဲစိုက္ခင္းပိုင္ရွင္ေတြက ..ငါတို႔ အခုလို ႏႈတ္စားၾကတာေလာက္ကိုေတာ့ စာမဖြဲ႕ပါဘူး ..။
.ေနာက္ေန႔က်ရင္သာ … ငါတို႔မွာ ေခ်ာင္းဆိုးလိုဆိုး…ေသြးတိုးလိုတိုးေပါ့… ။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို …မင္း သတိရေသးလား ေမာင္သူရ…ရယ္…
ငါနဲ႕ ေနမ်ိဳးကေတာ့…မင္း ရန္ကုန္ကို ထြက္သြားျပီး ေန႔ေတြမွာ…မင္းကို သိပ္သတိရတာ…
ငါတို႔ မင္းတို႔ရဲ႕ ေျခရာေတြ..ေဟာဒီကၽြန္းေပၚက ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိတယ္ေလ…
အမွတ္ရစရာေတြခ်ည္းပဲ… ။
————————————————————————————————————————————————————–
========================================================================

စိတ္ၾကမ္း ဘီလူးတို႔…ေျခပင္မက်ဴးေသာအရပ္၌ ..
ငါ…မတ္မတ္တည္ခဲ့ေခ်ျပီ။
အို…အခ်င္းေဆြမြန္တို႔…
သင္တို႔က ၾကိဳမည္ဆိုလွ်င္…
အေမွာင္ နံနက္သို႔ပင္ အလင္းငွက္တို႔ျဖင့္ ငါလာခဲ့ပါမည္။
ထို႔ေနာက္ … ေလာကေလဆန္မွာ …
ကိုယ့္ကိုကုိယ္အန္ထုတ္…
ငါတို႔အားလံုး မိုးမခ်ဳပ္မီ အိမ္ကို ျပန္ၾကမည္။
——–
(တာရာမင္းေ၀ – တိမ္ျဖဴတို႔ႏွင့္အတူ – မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ့ ဗံုသံ ကဗ်ာစုမွ… )

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာလည္း… ငါတို႔ ေျခရာေတြ…
ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေဘးက…ပင္လယ္ထင္းရႈးပင္ၾကီးေတြ ေအာက္မွာလည္း..ငါတို႔ ေျခရာေတြ…
ပင္လယ္ထဲ.ငါးဖမ္းထြက္ၾကေတာ့လည္း…စက္ေလွေပၚမွာ..ငါတို႔ ေျခရာ ရွိခဲ့တာပဲ…
ပင္လယ္ထဲက စီးဝင္တဲ့ ေခ်ာင္းထဲမွာ..ခရုရွာ … ဂံုးရွာ… ပုစြန္ ငါး ရွာဖူးၾကေလေတာ့လည္း..
ငါတို႔ ေျခရာက..အဲဒီေခ်ာင္းနံေဘးကမ္းစပ္မွာ ရွိေနျပန္ေရာ…
အို ..ကြယ္… ကၽြန္းအလယ္မွာ ရွိတဲ့ ေခ်ာင္းရိုးအတိုင္း ဓနိခုတ္ သြားဖူးေသးေတာ့လည္း.. ဓနိေတာထဲမွာေတာင္ ငါတို႔ ေျခရာ မလြတ္ပါဘူး.. ။
မင္း… မွတ္မိဦးမွာေပါ့.. ေမာင္သူရ…
မင္းက  … ဒီကၽြန္းကေန – ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္းအစပ္က မင္း အမ်ိဳးေတြရွိတဲ့ ေတာင္ေျခ ရြာကေလးကို သြားေနတုန္းက…
ငါနဲ႕ ေနမ်ိဳးကို ပါ…လာေနဖို႔ ေခၚတာေလ…
ငါတို႔ေတာင္ မင္းေခၚလို႔…အဲဒီ ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္း အစပ္က ရြာကေလးဆီမွာ..မင္းနဲ႕အတူ တစ္လေလာက္ လာေနခဲ့ေသးတာ…
ေန႔လည္ေန႔ခင္း အားလပ္ျပီးဆိုတာနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္သား …
ရခိုင္ရိုးမ ေတာင္တန္းခပ္နိမ့္နိမ့္ေတြေပၚ ကုပ္ဖဲ့တက္ရင္း… ေလးခြကိုယ္စီနဲ႕…ေတြ႕ရာ ငွက္ေတြ ပစ္ၾကတာ…
.ေတာင္ေပၚက သစ္ပင္ေတြ ေပၚမွာ အုပ္လိုက္ၾကီး ပ်ံသန္းလာတတ္တဲ့ ၾကက္တူေရြးငွက္ေတြေလ…
ငါတို႕ အဲဒီ ၾကက္တူေရြးဆိုတဲ့ အေကာင္ေတြကို တစ္ေကာင္မွ မဖမ္းနိုင္ခဲ့ဘူးေနာ္… ။
သူတို႔က စကားတအားမ်ားတယ္… နားညည္းေလာက္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာ…
ဒါေပမယ့္ အစိမ္း ၊ အဝါ ၊ အနီ ၊ ျပာလဲ့လဲ့ အေရာင္စံုနဲ႕…အုပ္လိုက္ၾကီး ျမင္ရတာဆိုေတာ့…တအားကို လွတယ္ကြ…ေနာ္ …
သူငယ္ခ်င္း ေမာင္သူရ….
မင္းက…အဲဒီတုန္းက ငွက္ေတြကိုပစ္ခ်ဖို႔ စိတ္မပါခဲ့ဘူး ။
”ငွက္ေတြဟာ ကိုယ့္လက္ထဲ ေရာက္လာတာထက္ သစ္ပင္ေပၚ…ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရွိေနတာက…ပိုျပီး လွတယ္ ” လို႔…မင္းေျပာခဲ့တယ္ေလ.. ။
ျပီးေတာ့..မင္းက ေတာင္တန္းၾကီးေတြကို ခ်စ္တတ္တယ္.. ။
ဒါေပမယ္ ့မင္းက…ေတာင္တန္းၾကီးေတြကို အေဝးကေန ေငးၾကည့္ေနရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္… ။
ငါသိတာေပါ့.. ေတာင္ေပၚကို တကယ္တက္ၾကည့္တဲ့အခါ…အေဝးက လွမ္းၾကည့္သလိုမ်ိဳး ေတာင္တန္းက စိမ္းမေနဘူးေလ…
.ေျမသားက နီနီ…
လက္ေတြ ေျခေတြ အသားနီလန္ေလာက္ေအာင္ ကုပ္ဖဲ့တက္ရတာကို မင္း ၾကိဳက္မွာ မဟုတ္ဘူး .. ။
ျပန္ဆင္းရင္လည္း လမ္းရယ္လို႔ မည္မည္ရရမရွိတဲ့အတြက္ … တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သစ္ပင္ ႏြယ္ ကိုင္း ေတြက္ု ဆြဲကိုင္ျပီးဆင္းရ…
တခ်ိဳ႕ေနရာမွာေတာ့..ဖင္တရြတ္ဆြဲျပီး..ေလွ်ာက်သြားရ….နဲ႕.. ေတာင္ေပၚတက္ရ ဆင္းရတာ..လြယ္မွ မလြယ္တာ.. ။
အခုေရာ..မင္း..ေတာင္တန္းၾကီးေတြကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲလား..
ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကိုေရာ…သတိရေနတုန္းပဲလား…
ငါတို႔ကေတာ့ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးနဲ႕ အတူ… ျပီးေတာ့ ေဟာဒီ ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္းၾကီးနဲ႕အတူ…
မင္းကို သတိရ တမ္းတေနမိတယ္ကြာ…
—————————————————————————————————————————————–

”ငါ့မီးအိမ္ကို ငါ ထြန္းပါရေစ…
အေမွာင္ကို ဖယ္ရွားနိုင္စြမ္း ရွိ မရွိကို
အျငင္းအခုန္မလုပ္ၾကပါႏွင့္” ဟု
ၾကယ္ပြင့္က ေျပာသည္။
(တဂိုး/ ျမန္မာျပန္ – ဆရာျမသန္းတင့္ )

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ငါတို႔…မင္းသတင္းေတြ ၾကားပါတယ္.. ။
အခုေနာက္ပိုင္း … မင္း မအားေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားေနလို႔.. ငါတို႔ဆီလည္း စာမွန္မွန္မပို႔အားေတာ့ဘူးေပါ့ ။
.ေအးေလ… မင္းဆီက စာေတြက…ငါတို႔ဆီကို ေရာက္ဖို႔ စာတိုက္က ပို႔ရတာဆိုေတာ့ …
ဒီလို ေဝးလံေခါင္ဖ်ားေဒသတစ္ခုဆီ …ေရာက္လာဖို႔လည္း မလြယ္ပါဘူး ။
စာတိုက္က လူၾကံဳေလာက္မွ စိတ္မခ်ရတာ.. ။
ျပီးေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဖြံ႕ျဖိဳးမလာတဲ့ စာပို႔လုပ္ငန္းက စိတ္ပ်က္စရာ…
သူငယ္ခ်င္း..မင္းအေနနဲ႕က စာတိုက္ကေန စာပို႔ရျခင္းကို ပို စိတ္ပ်က္မိလိမ့္မယ္… ။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့…
မင္း…အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ email ဆိုျပီး စာျမန္ျမန္ပို႔လို႔ရတဲ့ အင္တာနက္ဆိုတာၾကီးက မင္းနဲ႕ မကြာ ရွိေနျပီကိုး ။
စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း တစ္ေယာက္ရဲ႕စာက ေရာက္ေစခ်င္တဲ့ သူရဲ႕ email ဆိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ စာတိုက္ပံုးထဲ… ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားနိုင္တာ…
ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္.. ။
ငါတို႔ရဲ႕ စာပို႔လုပ္ငန္းလဲ…အဲသေလာက္ ျမန္ျမန္မဟုတ္ေတာင္မွ
အသံုးဝင္/ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အတိုင္းအတာေလးနဲ႕…တိက် ျမန္ဆန္လာရင္ ေကာင္းမယ္.. ။
ထားပါေတာ့ေလ…
ငါတို႔လည္း..မင္းနဲ႕ေပါင္းျပီး… တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြကို အားမရနိုင္ ျဖစ္ေနတတ္လို႔… ။
မင္းအခု… အေမရိက ဆိုတဲ့ နိုင္ငံၾကီးမွာ ရွိတဲ့ သတင္းမီဒီယာသမားၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္မိျပီး…
သတင္းမီဒီယာအလုပ္ေတြ လုပ္ေနျပီဆို…
သတင္းေၾကညာတဲ့ မီဒီယာတစ္ခုမွာ ေၾကညာဖို႔ သတင္းေတြကို
မင္းက အင္တာနက္ေပၚကေန ရွာေဖြ စုေစာင္းျပီး … ဖတ္ျပေၾကညာလို႔ေကာင္းေအာင္ ျပန္ေရးေပးေနတယ္ဆို..
ျပီးေတာ့ အေမရိကားကိုေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဖတ္တဲ့ အေမရိကား အေျခစိုက္ ျမန္မာသတင္းစာတစ္ေစာင္မွာ လစဥ္သတင္း ဒိုင္ယာရီေရးေပးေနတယ္ဆို…
အေမရိကန္ေဒၚလာေတြေတာင္ ကိုင္ သံုးေနရျပီဆို…
ငါတို႔ရြာမွာျဖင့္ အေမရိကန္ေဒၚလာဆိုတာ ဘယ္လို ပံုစံေလးလဲကို မသိၾကပါဘူးကြာ.. ။
ငါတို႔ ပိုက္ဆံ စကၠဴအသားေတြလိုပဲလား…
ၾကားပါေသးတယ္..
မင္း… နိုင္ငံေပါင္းစံုက ျမန္မာ အြန္လိုင္းစာဖတ္သူေတြေရွ႔မွာ …မင္းေရးခ်င္တဲ့ စာေတြ ကဗ်ာေတြ…ခ်ေရးျပေနတယ္ဆို…
ေကာင္းလုိက္တာကြာ..
မင္းေရးတဲ့ စာေတြကို နိုင္ငံစံုမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာစာဖတ္သူေတြ ဖတ္လို႔ ရေနတာ..
မင္း ဟိုတစ္ခါေရးတဲ့ စာထဲမွာ…မင္းေျပာသလိုေပါ့….
((… ဘယ္တုန္းကမွ ကိုယ္နဲ႕ သက္ဆိုင္လာလိမ့္မယ္လို ႔ ထင္မထားတဲ့
ကြန္ျပဴတာေတြ…အင္တာနက္ေတြ.. Email ေတြ Facebook … ဆိုတာေတြ…  
အြန္လိုင္းေပၚကတဆင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းေတြနဲ႕… ေန႔စဥ္ ထိေတြ႕ရင္းႏွီးေနရျပီ….
အရင္က..ကုိယ္နဲ႕ မအပ္မရာေတြလို႔…ယူဆမိတဲ့အရာေတြ…ေပါ့ကြာ……
@ Maung Thura ))
အခုေတာ့… မင္းနဲ႕ မအပ္မစပ္ပါဘူးလို႔ ထင္ထားတဲ့ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႕လည္း.. မင္း ပတ္သက္ေနနိုင္ျပီ။
မင္းေရးခ်င္တာေတြလည္း ေရးနိုင္ျပီ။
မင္းလုပ္ခ်င္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳး အလုပ္ေတြလည္း တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန နိုင္သေလာက္ လုပ္ေနရျပီ… ။
မင္းနဲ႕အတူ..အြန္လိုင္းေပၚကေန ျဖစ္တည္ျပီး လက္ေတြ႔ဘဝထိ အသံုးဝင္တန္ဖိုးရွိေနတဲ့ လူမႈအသိုင္းအဝိုင္းၾကီးေတြလည္း..မင္းမွာ ရွိေနျပီ။
မင္းအတြက္ တကယ္ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေကာင္းၾကီးေတြနဲ႕လည္း..မင္း…စကားေတြ အျပန္အလွန္ေျပာနုိင္ျပီ…
အကူအညီေတြလည္း မင္း ရေနတာ အမ်ားၾကီး…
ဒီေတာ့… …
————————————————————————————————————————————————————–
========================================================================

သစ္ပင္မ်ားကား…
နားစြင့္လ်က္ ရွိေသာ ေကာင္းကင္ကို
စကားေျပာရန္အတြက္…
ေျမၾကီး၏ အဆံုးမရွိေသာ ၾကိဳပမ္း အားထုတ္မႈပင္… ။
(တဂုိး / ျမန္မာျပန္ – ဆရာ ျမသန္းတင့္ )

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ဒီေတာ့…..
မင္းေမွ်ာ္လင့္သလို…  ေတာက္ပလင္းလက္တဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာလည္း…
မေဝးေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ရင္…တကယ္မေဝးေတာ့ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္…
မင္း ေမွ်ာ္လင့္ မထားတာေတြေတာင္ ျဖစ္လာေသးတာ… မင္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြက ဘာလို႔ မျဖစ္ရမလဲေနာ္.. ။
မင္း…ေျခလွမ္းေတြကို မရပ္ဘဲ…ဆက္သာ သြားလိုက္စမ္းပါ…. သူငယ္ခ်င္းရာ…
မင္း ေျခလွမ္းေတြ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ လွမ္းတက္သြားနုိင္ျခင္းဟာ… ေတာရြာေလးမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ငါတို႔အတြက္လည္း..
လမ္းေလွ်ာက္နုိင္ျခင္းပါပဲ… ။
မင္းရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ငါတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈပါပဲ။
မင္း…ဒီ႔ထက္ ေအာင္ျမင္လာရင္… ငါတို႔ ကၽြန္းေလးကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္လို႔…ေျပာဖူးတယ္မဟုတ္လား..
ငါတို႔ ကၽြန္းကေလးမွာ..စာၾကည့္တိုက္မရွိဘူး..
.ေဆးရံုမရွိဘူး..
.ဆရာဝန္ မရွိဘူး..
.ေဆးမရွိဘူး..
.လယ္ကြင္းေတြရယ္..
.သားငါးေတြရယ္…
.ေရငံေတြရယ္ကလြဲရင္…
ဘာမွ မရွိဘူး..
ငါတို႔ကၽြန္းကေလးမွာ မရွိတဲ့ လူေနမႈဘဝမွာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလာဖို႔…
မင္းတို႔လို ၿမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမွာ… က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သြားလာလႈပ္ရွားေနတဲ့သူေတြရဲ႕ အကူအညီလည္း လိုတယ္ေလ…
မင္း…ေအာင္ျမင္ေလ…
ငါတို႔ ကၽြန္းေလးကို ျပန္ ငဲ့ၾကည့္နုိင္ေလ ျဖစ္မယ္လို႕…..ငါတို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္… ကြာ…
အျမဲတမ္း….
အျမဲ…အျမဲတမ္း….ပါပဲ….
မင္းကို…..
ငါတို႕…..
ငါတို႔…. ရိုးမေတာင္တန္းၾကီး…ပင္လယ္ၾကီးနဲ႕အတူ….. ငါတို႔…
သတိရေနမယ္ေနာ္…
————————————————
ခ်စ္ခင္ျခင္းျဖင့္….
မင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း … ငါ နဲ႕ ေနမ်ိဳး
————————————————
( ဒီစာကို ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ေပၚတက္ျပီး ၿမိဳ႕ထဲက အင္တာနက္ဆိုင္ကေန e mail နဲ႕ ပို႔လုိက္တယ္။
ငါတို႔ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ e mail  ကို မသံုးတတ္ေသးပါဘူးကြာ… ။
ဒီစာကို ငါနဲ႕ ေနမ်ိဳး ႏွစ္ေယာက္သား …
ကၽြန္းေပၚက မင္းကိုယ္တိုင္ ဓနိထိုးျပီး… ငါတို႔သံုးေယာက္ ေဆာက္ထားတဲ့…ဝါးတဲေလးေပၚမွာ …
စာရြက္ေပၚ ေရးခ်ထားတာကို…
ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ေပၚ ေရာက္တုန္း…
အင္တာနက္ဆိုင္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေပးျပီး စာရိုက္ခိုင္းရတာ… ။
စာပို႔ရင္ e mail အေကာင့္ဆိုတာ လိုတယ္တဲ့ ။
ငါတို႔မွာ အဲ့ဒါလည္း မရွိလို႔… အင္တာနက္ဆိုင္က အေကာင့္နဲ႕ပဲ ဆိုင္ဝန္ထမ္းေလးက ပို႔ေပးလိုက္တာပါ။
မင္းဆီကို ဒီစာ ျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္လို႔…
ေအာ္…ေျပာဖို႔ ေမ႔ေတာ့မလို… ဒီစာထဲမွာ ထည့္ေပးထားတဲ့ ကဗ်ာစာပုိဒ္ေလးေတြက မင္းအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္ထဲကေလ…
မင္းမွတ္မိမွာေပါ့… ။ မင္း ကၽြန္းေပၚတစ္ေခါက္ ျပန္လာတုန္းက ရြာဦး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း… စာအုပ္စင္ေပၚမွာ… မင္း…လွဴထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲကေလ..
တဂိုးရဲ႕ ကဗ်ာစာပိုဒ္ေတြဆိုလား… ။ ေနာက္ျပီး မင္းအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ တာရာမင္းေဝရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လည္း ထည့္ေရးထားတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ေလးေတြ လက္ေဆာင္ ပို႔ေပးခဲ့တာရယ္.. မင္းဖတ္ခိုင္းလို႔…ငါတို႔လည္း စာအုပ္ေတြ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ရွာဖတ္ေနမိတာေတြရယ္အတြက္..မင္းကို သိပ္ေက်းဇူးတင္တာပဲ…သူငယ္ခ်င္း ။
ဒါေပမယ့္ … ငါတို႔… ကၽြန္းေပၚမွာ စာအုပ္ တအား ရွားတယ္ကြာ…  )
။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
To – love.yoma@gmail.com
Subject – …..   ….   …. … .. .
From – thura18987@gmail.com
———————————-

# လမ္းေပ်ာက္သြားတဲ့အတြက္…
# ေရာက္တဲ့ေနရာမွာပဲ…
# ငါ… ရပ္ေနခဲ့ … …

(တဂိုး / ျမန္မာျပန္သူ – ဆရာ ျမသန္းတင့္ )

Maung Thura
06/02/2015/13:30 pm