သြားမိတာ ငါ့အမွားပါ…က်ိ ဳက္ထီးရိုးရာ…

-----------------------------

က်ိဳက္ထီးရိုးေစတီေတာ္အား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ရန္ အလို႔ငွာ...ရန္ကုန္မွသည္ ရိုးရိုးေလး ယာဥ္လိုင္းျဖင့္ လိုက္ပါလာခဲ့ရာ  ည ကိုးနာရီမွာထြက္ခြါပါေသာ ကားေပၚ လူသြားလမ္းအလည္ျခားပါေသာ ကိုယ့္ေဘးညာဘက္အျခမ္း ခံုတြင္ထိုင္လွ်က္လိုက္ပါ သံဃာႏွစ္ပါး၏  မုန္႕မ်ိဳးစံု တဂၽြတ္ဂၽြတ္စားကာ စကားမ်ိဳးစံုအား တစ္ညလံုးလိုလို ေဖာင္ဖြဲ႕လာျခင္းကို ကိုယ္လိုလူက သတိအကပ္ကပ္ ျဖစ္ပ်က္အမွတ္မွတ္ႏွင့္ အံ့ၾသၾကီးစြာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရျပီးေနာက္......

-----------------------------
ကင္ပြန္းစခန္းကို ေရာက္ေတာ့ ည သန္းေခါင္ေက်ာ္ရံုေလး (၁၂ း ၃၀ ) ။
မနက္မိုးလင္းမွပဲ ေတာင္ေပၚကို ကားနဲ႕ တက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ရိုးရိုးေလး ယာဥ္လိုင္းက စီစဥ္ထားတဲ့ တည္းခိုခန္းေလးမွာ တေရးတေမာအိပ္လိုက္တာေပါ့။ တေရးအိပ္ျပီး မနက္ ၆ နာရီမွာ ထ ၊ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အစာေျပစားဖို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္။
သာမန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရဲ႕ အင္မတန္ညံ့ဖ်င္းျပီး အရသာ မရွိလွစြာေသာ ထမင္းေၾကာ္ကို တစ္ပြဲ ၁၀၀၀ က်ပ္ ေပးျပီး စားလိုက္ရေတာ့ ရန္ကုန္က အရသာ သင့္တင့္လွစြာေသာ တစ္ပြဲ ငါးရာက်ပ္တန္ ထမင္းေၾကာ္ကို သတိရျခင္းၾကီးစြာ ျဖစ္မိေလေတာ့သည္ တမံု႕... ေပါ့ဗ်ာ..
မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ ၊ မနက္မွာ ေတာင္တက္ကားကို စီးမယ့္သူေတြ တပံုၾကီးနဲ႕ ေတာင္ေျခမွာစည္ကားေနေလရဲ႕ ။
ေတာင္ေပၚက ျပန္ဆင္းလာတဲ့ ဘုရားဖူးေတြလည္း အုတ္အုတ္ၾကြက္ၾကြက္ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ေတာင္ေပၚကို အရင္တစ္ေခါက္ကျဖင့္ ေျခလ်င္တက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီတစ္ခါဟာျဖင့္ ကားနဲ႕ တက္ျခင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္ ။ဆိုေတာ့ နည္းနည္း စိတ္လႈပ္ရွားမိတယ္ ။ ကားနဲ႕ တက္ရတဲ့အခါ အသက္အႏၱရာယ္ စိတ္ခ်လက္ခ် ရွိပါရဲ႕လားေပါ့ ။
ေတာင္တက္ကား စထြက္ျပီး မၾကာခင္မွာပဲ အလွဴခံမ႑ပ္တစ္ခုေရွ႔မွာ ကားကို ထိုးရပ္လိုက္တယ္။
စက္ပါ သတ္လိုက္ေလေတာ့ ဒီမွာ ခပ္ၾကာၾကာ ရပ္ဦးမယ္လို႔ ယူဆနုိင္တယ္။
ကား ရပ္ျပီဆိုတာနဲ႕ ကားနံေဘးကို သံေလွကားၾကီးတစ္ခု ေရႊ႕ယူလာသူကယူ... သံေလွကားေပၚ ေငြေရာင္ဖလားၾကီးနဲ႕ တက္လာသူက တက္... ။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ အလွဴခံ.... ။
မလွဴမခ်င္း ကားကို စက္ျပန္မႏွိဳးဘူးထင္ရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ လွဴဖို႔ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္.. ဖလားၾကီး လူေတြေရွ႕ထိုးေပး...
အင္း..ကိုယ္ေတြ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ...လာမႏွိဳက္ရံုတမယ္သာက်န္ရဲ႕လို႔ေတာင္  ေတြးမိတယ္။
က်ေနာ္က စဥ္းစားလာျပီးသား.. ။ ဘုရားကိုလည္း ေရႊမခ်ဘူး ။
တျခားကိုလည္း မလွဴဘူး ။
ေတာင္ေပၚေရာက္ရင္ ေရနဲ႕ မီးအတြက္  လွဴမယ္ ။
ေတာင္ေပၚက ျပန္ဆင္းရင္  ေခ်လ်င္ဆင္းျပီး လမ္းမွာ ေတြ႕တဲ့ မရွိဆင္းရဲသား ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႕ အဖိုးအဖြားေတြကို ေပးကမ္းမယ္.. ။ ဒါပဲ ။
မလွဴရင္ က်ားပဲ ထြက္ကိုက္ေတာ့မလိုလို  ငရဲပဲ ျဗဳန္းခနဲ က်သြားမလိုလုိ ေျပာျပီး အလွဴခံတာေတြကိုေတာ့ ေဆာရီးပဲ။ အဲဒီလို ေတြးျပီး ကားေပၚကေန ေဘးဘီကို ၾကည့္မိေတာ့ သတိေပးခ်က္တစ္ခု စာေရးကပ္ထားတာ ဖတ္မိတယ္။  ဖတ္ျပီး ဇေဝဇဝါဆိုတာၾကီး ျဖစ္သြားတယ္။
ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေရးထားတဲ့ သတိေပးခ်က္စာသားက ''က်ိဳက္ထီးရိုး ေစတီေတာ္ရဲ႕ ဘ႑ာေတာ္ထိန္း ေဂါပကအဖြဲ႕အမည္ကို အသံုးျပဳ၍ အလွဴခံျခင္း မျပဳရ''တဲ့ ။ ဒါဆို အခုလို အလွဴခံတာက ေဂါပကအဖြဲ႕က အမည္မခံဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္သူက အမည္ခံမွာလဲ ။










ဘုရားဖူးဖို႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကလာတဲ့ ဘုရားဖူးေတြကို ေခ်ာင္ပိတ္ျပီး
အတင္းအဓမၼအလွဴခံတဲ့ ၊ ေစတီေတာ္ကိုအမွီျပဳျပီး လာအလွဴခံေနတဲ့သူေတြကို ေဂါပကက အမည္မခံနုိင္ပဲ ဘာလို႔ လက္သင့္ခံထားသတုန္း ။ နားမလည္ဘူး ။ နားမလည္နိုင္တာေရာ အံ့ၾသတာေရာ ။ စိတ္ရႈပ္သြားတယ္။ မနက္ေစာေစာမို႔ စိတ္ၾကည္လင္မႈေလး ေနာက္က်ိသြားတယ္ေပါ့ ။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ေတာ့လည္း လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အလွဴခံေတြ ရိုက္သတ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မကုန္ဘူး ။ အလွဴခံၾကတာကလည္း ျမင္မေကာင္းေလာက္ေအာင္  သရုပ္ပ်က္လြန္းတယ္။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ခါနီးက အလွဴခံမ႑ပ္တစ္ခုဆိုရင္ ေယာက်ာ္းရင့္မၾကီး ေလးငါးေယာက္ေလာက္က တန္းစီျပီး လမ္းအလယ္မွာ ျဖတ္သြားသမွ်လူေတြကို ဆြဲေခၚေနတာ ။
လက္တစ္ဖက္က လူေတြကို ဆြဲေခၚ...ေနာက္လက္တစ္ဖက္က အလွဴခံေငြဖလားကို ထိုးျပျပီး ပါးစပ္ကလည္း လွဴသြားပါဦး လွဴသြားပါဦးနဲ႕ မရပ္မနားေျပာေနတာ... ။
အလွဴခံမ႑ပ္က ပုဂိၢဳလ္ေတြကပဲ ဘီလူး သရဲေတြမ်ား စီးေနၾကသလား ၊
ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ကပဲ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားနဲ႕ ဓါးျပရပ္ကြက္
မွားျပီး  ျဖတ္ေလွ်ာက္မိသလား ။ ေသခ်ာတာေတာ့ အလွဴခံေနတဲ့ လူေတြကို ၾကည့္ရတာ ေလာဘေဇာတိုက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကီးေတြ ။

ဟိုတစ္ေခါက္လာတုန္းကလည္း အဲ့လိုၾကံဳရဖူးတယ္။ ညာတာပါေတးနဲ႕ အတင္းဝင္ထိုင္ခိုင္းျပီး ထမသြားခင္မွာ အလွဴေငြ တစ္ေယာက္ကို (အဲ့ဒီတုန္းက) တစ္ေထာင္ ထည့္ၾကဆိုျပီး ဖလားေတြ အတင္းလာထိုးေပးတာ ။  ကိုယ္ေစတနာရွိသေလာက္ေတာင္မဟုတ္ဘူးေနာ္။ မလွဴပဲ ထထြက္သြားရင္ပဲ...ဒီေနရာက နတ္ၾကီးတယ္တို႔ ။ မပူေဇာ္ရင္ အႏၱရာယ္ ၾကံဳရနုိင္တယ္တို႔ ... ေတာထဲက က်ားေတြပဲ အုတ္လုိက္ၾကီး ထြက္ကိုက္ေတာ့မလိုမ်ိဳး ေျပာျပီး အလွဴခံၾကတာ ။
သူတို႔ေျပာတဲ့ ေတာထဲက က်ားထြက္လာမွာတို႔ ၊ အင္မတန္ ၾကီးတဲ့နတ္တို႔ကို မေၾကာက္ပါဘူး ။ မလွဴဘူးလို႔ ေရွာင္ထြက္လိုက္ရင္ပဲ ဂုတ္ခ်ိဳး သတ္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြကသာ ဘီလူးသရဲဆန္ေနလို႔ ေၾကာက္တာ ။
လွဴခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတဲ့သူဆိုရင္ေတာင္ သဒၵါပ်က္ခ်င္စရာ ျဖစ္သြားမယ့္အခ်ိဳးေတြ ။ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိကၡာေလးဘာေလး ထိန္းသင့္တယ္ထင္တာပဲ။
ကိုယ့္ဗမာျပည္သူားအခ်င္းခ်င္းက အထင္ေသးရမွာ အားနာလို႔ အထင္မေသးေတာ့ပါဘူးေလလို႔ ျဖည့္ေတြးနိုင္တယ္ပဲထားပါေတာ့ ။
က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေပၚ လာတဲ့သူေတြထဲမွာ နိုင္ငံရပ္ျခားက တိုင္းတပါးသား မ်က္ႏွာျဖဴ/မ်က္ႏွာမည္း/မ်က္ႏွာေဖြးေတြလည္း အမ်ားၾကီး ။
သူတို႔အျမင္မွာ အလွဴခံတယ္ အလွဴေပးတယ္လို႔မွ ျမင္ေပးလို႔ရပါ့မလား ။
အတင္းလိုက္ဆြဲျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတယ္ ။ ျခိမ္းေခ်ာက္ျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းတယ္။
မတတ္သာလို႔ စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႕ ေပးကမ္းလုိက္ရတယ္။ ဒီလိုပဲ  ျမင္မွာေပါ့ ။
အဲဒီလိုျမင္သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ မ်က္ႏွာပူစရာေကာင္းလိုက္သလဲ။
အလွဴခံေတြအေနနနဲ႕ ရသမွ် အလွဴေငြေတြကို အကုန္  ေစတီေတာ္အတြက္ ဘက္စံုအသံုးျပဳရမယ္ပဲထား ။
ေစတနာရွိသေလာက္ သဒၵါသေလာက္ လွဴၾကမွာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလက္ခံရံုပဲ မဟုတ္လား ။ တခ်ိဳ႕က ေစတနာရွိေပမယ့္ လွဴခ်င္ေပမယ့္ ပိုက္ဆံ အပိုအလွ်ံမပါလို႔ မလွဴေတာ့ပါဘူးေလ...ဆိုတဲ့ မရွိဆင္းရဲသား ဘုရားဖူးေတြ... ရွိစုမဲ့စုေလးနဲ႔ ျခစ္ျခဳတ္ျပီး ဆံေတာ္ရွင္ က်ိဳက္ထီးရိုးၾကီး ဖူးရခဲ ေရာက္ရခဲလြန္းလို႔ ကားအတန္တန္နဲ႕ လာဖူးရတာပါဆိုတဲ့ ဘုရားဖူးေတြ... အတင္းဆြဲအေခၚခံရျပီး မလွဴရင္ လည္ပင္းညွစ္သတ္ေတာ့မလို ဆက္ဆံခံရတဲ့အခါ... ဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္လိုက္ရမလဲ။
ဒီေလာက္ သရဲဘီလူးစီးျပီး အလွဴခံေနပံုအရေတာ့ ... က်ေနာ္ထင္တယ္ ... ။
အဲဒီအလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေစတီေတာ္အက်ိဳးထက္
ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ဖိလုပ္ေနၾကတာေနမွာ ။ တစ္ေန႔တာ အလွဴေငြ ဘယ္ေလာက္ ေကာက္ခံနိုင္ရင္ အလွဴခံေပးတဲ့ လွဴေအာင္ႏိွဳးေဆာ္ေပးတဲ့သူတို႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ရာခိုင္ႏႈန္းရမယ္ဆိုျပီး... တြက္ေခ်ကိုက္ေအာင္ ေလာဘေဇာတိုက္ေနၾကတာေနမွာ... ။
လူတိုင္း ေလာဘေဇာတိုက္ခြင့္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရးကိုအေၾကာင္းျပျပီး ဘုရားဖူးလာသူေတြကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျပဳမိေလာက္ေအာင္ေတာ့  ေလာဘေဇာ မတုိက္သင့္ဘူးလို႔ က်ေနာ္ယူဆတယ္။
ဘာသာေရးေျမေပၚမွာ ေလာဘတေစၦေတြ တရုန္းရုန္းကုန္းထေနတာကို တိုင္းတပါးသားေတြကိုလည္း  ျမင္ေအာင္မျပသင့္ဘူးလို႔ ယူဆတယ္။ သိကၡာရွိၾကဖို႔ ... အရွက္ရွိၾကဖို႔နဲ႕ တည္ၾကည္ၾကဖို႔ လိုေနျပီလို႔ထင္တယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ (ရွင္းရွင္းပဲေျပာပါ့မယ္) က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေပၚ တက္လာတာဟာ ေစတီေတာ္ေပၚက ေရႊေရာင္ေက်ာက္တံုးၾကီးကို ထိုင္ကန္ေတာ့ခ်င္လြန္းလို႔ တက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ။
ေတာင္ထိပ္အစြန္းက ေက်ာက္တံုးၾကီးကို ေရႊေရာင္သုတ္ထားရံုေလာက္နဲ႕ ခဲရာခဲဆစ္ေငြကုန္ေၾကးၾကမ်ားစြာနဲ႕ တက္ကန္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ။ကန္ေတာ့ခ်င္လြန္းရင္ အိမ္မွာ ေဂါတမဘုရားပံုေတာ္ ရွိတယ္။ ကိုယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသလိုကုိ ထင္ရတဲ့ ပံုေတာ္ပဲ။ ကိုယ္ေန႕စဥ္ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္အိမ္ကဘုရားမို႕ ကိုယ္နဲ႕လည္း ပိုရင္းႏွီးေနသလိုကိုျဖစ္လို႔ ။
အိမ္က ရုပ္ပံုေတာ္က ေတာင္ထိပ္က ေက်ာက္တံုးဝါဝါၾကီးထက္ ကန္ေတာ့ခ်င္စရာ ပိုေကာင္းတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘုရားခ်င္း အတူတူဆိုရင္ေတာ့ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ၊ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းခံျပီး သြားမကန္ေတာ့ဘူး ။
ကန္ေတာ့ခ်င္လြန္းလို႔ တက္လာတာ မဟုတ္ရင္ဘာလို႔တုန္း ။
ရွင္းတယ္။
ခရီးသြားရတာကို ၾကိဳက္လို႔။
ခရီးထဲမွာမွ ေတာင္ေပၚေတြ တက္ရတာၾကိဳက္လို႔။
.ေတာင္ေပၚေတြထဲမွာမွ လူသူစည္ကားျပီး ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြလည္း ေကာင္းမြန္တဲ့ေတာင္ေပၚမို႔လို႔... ေနရာေဒသရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္သာ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေပၚ ေရာက္လာတာ ။
ေနာက္ျပီး ေက်ာက္တံုးၾကီးက ေတာင္ကမ္းပါးစြန္းမွာ ျပဳတ္မက်ပဲ တည္ရွိေနမႈကို ထိုင္ၾကည့္မိတဲ့အခါမွာလည္း တန္ခိုးၾကီးလိုက္တာဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ မၾကည့္ျဖစ္ဘူး ။
ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ဆိုရင္လည္း
အဲဒီလိုမ်ိဳး လူေတြကို တန္ခိုးထိုင္ျပေနမွာ မဟုတ္ဘူး ။
ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ဆိုရင္လည္း ''ငါဘုရားရဲ႕ တန္ခိုးေတြကို ထိုင္ၾကည့္ေနလို႔ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိဘူး ခ်စ္သားတို႕...'' လို ႔ ေျပာမွာပဲ။
ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္တဲ့ တန္ခိုးေတြကို မင္သက္ရႈေမာလည္း

ထိုင္ၾကည့္မေနခ်င္ဘူး ။
.ေတာင္တန္းၾကီးေတြရဲ႕အေပၚ ကမ္းပါးစြန္းမွာ ျပဳတ္မက်ပဲ ရွိေနတာကို အံ့ၾသစရာ သဘာဝတရားတစ္ခုအျဖစ္ / သဘာဝတရားရဲ႕ လွပဆန္းၾကယ္မႈတစ္ခုအျဖစ္သာ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ထိုင္ၾကည့္တာ ။
အဲ့ဒီ ဆန္းၾကယ္တဲ့ သဘာဝတရား အေနအထားၾကီးကို ဘယ္သူဖန္တီးထားသလဲေတြ  ဘယ္သူ႕တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ေတြ... ဘာေတြညာေတြ...
က်ေနာ္ စိတ္မဝင္စားဘူး ။ၾကည့္ေကာင္းလို႔ ၾကည့္တယ္ ။ ဒါပဲ ။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေန ေအာက္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ရတာ အရသာ ရွိတယ္။ ဟိုဘက္က ေတာင္တန္းၾကီးေတြကို လွမ္းျမင္ရတာ သာယာတယ္။ ေလေကာင္းေလသန္႕လည္းရတယ္။
သစ္ေတာ စိမ္းစိမ္းေတြကိုျမင္ရလို႔ ကိုယ္ဟာ လူသားျဖစ္ျခင္းကို ဂုဏ္ယူတယ္။
တကယ္လို႔ အဲဒီ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ အဲဒီအခ်ိန္  တုန္းခနဲ လဲ ေသသြားရင္ေတာင္ ေသေပ်ာ္တယ္။ ဘာလို႔ ေသေပ်ာ္လဲ သိလား ။
က်ဳိက္ထီးရိုးဘုရားၾကီး  ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရလိုက္လို႔ ေသေပ်ာ္တာလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္နဲ႕ဗ်ိဳ႕။ အဲ့ဒီေလာက္ လွပတဲ့ သာယာတဲ့ ေတာင္ထိပ္တစ္ေနရာမွာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းလွလွပပၾကီးကို ေနာက္ဆံုး ၾကည့္ခြင့္ရသြားလို႔ကို ေသေပ်ာ္မွာ ။
.ေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ တိမ္ေတြၾကားမွာ...ကဲ...  ဘယ္ေလာက္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လိုက္သလဲ ... ။
-------------------------------------------------------------------

ေတာင္ေပၚကျပန္ဆင္းေတာ့ ကားနဲ႕ မဆင္းေတာ့ပဲ ၂၀၁၁ တုန္းကလိုပဲ လမ္းေလွ်ာက္ ဆင္းခဲ့တယ္။
သံုးႏွစ္ေလာက္အတြင္း ေျပာင္းလဲသြားလိုက္တာ။
လမ္းက ထူးျပီး ေကာင္းမလာေပမယ့္ ''လမ္းျပင္ထားပါတယ္ အလွဴေငြေလး ထည့္ခဲ့ပါ'' ဆိုတဲ့ ေတာင္းသူေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။

အခုတစ္ေခါက္ ထူးျခားတာ ႏွစ္ခုရွိတယ္။

တစ္ခုက လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အရင္က ထိုင္ေတာင္းၾကတဲ့ေနရာေတြမွာ လူေတြကိုယ္တိုင္ ထိုင္မေတာင္းေတာ့ပဲ အလွဴခံ ဆိုျပီး ပံုးေလးေတြ ခ်ထားတာ။ ပံုးေပၚမွာ စာေရးထားတာက လမ္းျပင္လုပ္သား အလွဴခံ တဲ့ ။
ေကာင္းပါတယ္။  တကယ္ ျပင္ထားမွန္းသိသာေလာက္ေအာင္ သန္႕ရွင္းေကာင္းမြန္ေနတဲ့ လမ္းေနရာေတြမွာရွိတဲ့ အလွဴခံပံုးေတြထဲေတာ့ ပါလာတဲ့ အေၾကြစေလးေတြ ထည့္ခဲ့သင့္ပါတယ္။ (ေနာက္ျပီး ရေသ့လိုလို ဘာလိုလို အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္ျပီး ဘရေသ႔ဆိုတဲ့အလွဴခံေတြရွိေသးတယ္။ အဲဒါေတြအေၾကာင္းေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူး )
ထူးျခားတာ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ... ျပီးခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္က... လာတုန္းကမွ ...လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေသာက္ေရအိုးစင္ေလးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီေသာက္ေရအိုးစင္ေလးေတြမွာ ေရေအးေအးေလးေသာက္ ဝါးကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ အေမာေျဖရတာ ။
အခုေတာ့ ေသာက္ေရအိုးစင္ေလးေတြ မရွိေတာ့ဘူး ။ ဝါးကြပ္ပ်စ္ေလးေတြ လုပ္ေပးထားတဲ့ လူေနအိမ္(ေစ်းဆိုင္)ေလးေတြတိုင္းလိုလိုမွာ အရင္လို ေရအိုးစင္ေတြ  ခ်ေပးမထားေတာ့ဘူး ။
ေရအိုစင္ေတြအစား ေရသန္႕ဘူးေတြေရာင္းေနၾကျပီ။ တစ္ဗူးကို ေငြက်ပ္ ၂၅၀ တန္တဲ့ ေရသန္႕ဗူးဟာ ၅၀၀ ျဖစ္လို႔ ။ ဝယ္ေသာက္မွ ရေတာ့မယ့္ အေနအထားကို ျဖစ္လို႔ .... အဟက္ ။
ေရသန္႕ဗူးေတြနဲ႕အတူ စီစီရီရီျပထားတာက ဘီယာဗူးေတြ... ။ (ေရသန္႕ဗူးခြံလြတ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့) ထန္းရည္ဆိုတာေတြ၊  ျပည္တြင္းထုတ္ ဝီစကီပုလင္းေတြ ၊ ေနာက္ျပီး ... က်ိဳက္ထီးရိုးေသနတ္တို႕ ဝါးပစၥည္းပစၥယတို႔နဲ႕အတူ ဘီယာေတြ ဝီစကီေတြနဲ႕ ျမည္းဖို႔ ဆတ္သား၊ဂ်ီသားဆိုတဲ့ အသားေၾကာ္ေတြ ၊
(ဂ်ီသားဆိုလို အသားေၾကာ္တုတ္ထိုးေလးေတြ ငါးရာဖိုး ဝယ္စားၾကည့္တယ္။ ေကာင္းရင္ မ်ားမ်ားဝယ္သြားခ်င္တာ ။
ဒါေပမယ္ ့ျမည္းၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ပဲ...အမဲသားေတြမ်ား ရန္ကုန္မွာ ဝယ္လည္း ရတာပဲလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ )
လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အလကားေသာက္လို႔ရတဲ့ ေစတနာေရခ်မ္းစင္ေလးေတြအစား
.ေစ်းမတန္တဆ တင္ထားတဲ့ေရသန္႕ဗူးေတြပဲ ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့... ေအာ္...ေရရွားပါးမႈျပႆနာေတာ့... ဒီေပၚထိ သက္ေရာက္ေနျပီလို႔ ေတြးမိတာေပါ့ေနာ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီမွာ.... က်ေနာ္ ထပ္ေျပာျပမယ္... ။
အဲဒီ ေစ်းဆိုင္ေလးေတြထဲမွာ ထမင္းနဲ႕ အစားအေသာက္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြရွိတယ္။ ေရးထားတာက ''ဆိုင္က အစားအေသာက္ စားသံုးတဲ့ ဘုရားဖူးမ်ား အနားယူရင္းနဲ႕ ေရ အခမဲ့ခ်ိဳးနိုင္ေၾကာင္း'' ေရးထားတယ္။
ကိုင္း။။။။။ .. ဒါျဖင့္ ... ေရ မရွားပါဘူး ။

 ေရေတာင္ အခမဲ့ ခ်ိဳးလို႔ရမွေတာ့ ေသာက္ေရ ဘယ္ရွားမလဲေနာ့ ။
ခ်ိဳးဖို႔ဆိုျပီး လုပ္ေပးထားတဲ့ ေရကန္ၾကီးေတြဆီ လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ေရက ၾကည္လို႔ သန္႕လိုပါ့ပဲ။ ေသာက္သံုးရန္မသင့္တဲ့ ေရအဆင့္နိမ့္လည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ။
ဆိုေတာ့ ေရအိုးစင္ ထားေပးရင္ ေရသန္႕ဗူးေတြကို ေစ်းတင္ေရာင္းလို႔ အျမတ္ၾကီးစားလို႔ မရေတာ့မွာေၾကာက္ျပီး ေစတနာေရခ်မ္းစင္ေတြကို မ်ိဳးတုန္းပစ္လိုက္ၾကတာကိုး....လို႕.... ရင္ထဲ  ေလးပင္စြာ ေတြးထင္လိုက္ရေၾကာင္းပါ။
(ေအာင္မာ(၁) ... ေစတနာ ေရခ်မ္းစင္ မေတြ႕ဘူးမေတြ႕ဘူးနဲ႕...ေျပာသာေျပာရ... ႏွစ္ခုေတြ႕တယ္ဗ်။ ဒါမယ့္ တစ္ခုက..ေရအုိးေရွ႕မွာ စာတန္းတစ္ခု ေရးထားတယ္။ ေရတစ္ခါေသာက္ ၅၀ က်ပ္ တဲ့။ ေနာက္တစ္ေနရာမွာက်ေတာ့ ဘာစာမွ ေရးမထားဘူး ။ ေရအိုးေဘးမွာအလွဴခံ သံပံုးတစ္ခု ပူးထားတယ္။ သေဘာကေတာ့ အလွဴေငြ ထည့္ျပီးမွ ေသာက္ရမယ္ေပါ့ ။ အိမ္ထဲက ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္ ရုပ္ကလည္း အလွဴေငြမထည့္ပဲမ်ား ေသာက္မိရင္ နီးရာက တစ္ခုခုနဲ႕ ေကာက္ေပါက္ျပီး မေသမခ်င္းလိုက္သတ္မယ့္ ရုပ္မ်ိဳး.. ။ ဆိုေတာ့... ေသာက္ရမွာေတာင္ လိပ္ျပာမလံု )
(ေအာင္မာ(၂) ... ေစတနာ ေရခ်မ္းစင္သာ ရွာလို႔ မေတြ႕တာ ။ အရက္ေတြ ဘီယာေတြ ေရာင္းတဲ့ ေတာင္တက္လမ္း ဆိုင္ေတြထဲက တစ္ဆိုင္ထဲ ဝါးကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ... အရက္မူးျပီး ကြဲျပဲရီေဝေနတဲ့ ဗမာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ သူ႕ဘဲဘဲ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္း ခ်စ္ရည္တရႊမ္းရႊမ္း ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္ဗ်ိဳ႕... ။ )
အိုဘယ့္..... နတ္ၾကီးလွစြာေသာ သာသနာ့ေျမ.....