မုျဒ ာရဲ႔ေခၚသံကို ခံစား ေဝဖန္ျခင္း

မုျဒ ာရဲ႔ေခၚသံကို ခံစား ေဝဖန္ျခင္း
''သင့္ေအးရိပ္''











---------------------------------------
အခုတေလာ လူေျပာမ်ားခဲ့တဲ့ မုျဒ ာရဲ႔ ေခၚသံ ဇာတ္ကားနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သမိုင္းက်န္ေအာင္ နည္းနည္း ေျပာခဲ့ခ်င္ေသးတယ္။
ဒီကား ရံုတင္ခ်ိန္က အန္တီေဆြဇင္ထိုက္ရဲ႕ ေဝဖန္စကား “ျမိဳ႕သားရိုက္ေတာ့ ျမိဳ႕လက္ရာေပါ့” ဆိုတာေၾကာင့္ ရုပ္ရွင္ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း အျငင္းေတြပြားၾက၊ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ၾကနဲ႔ အေတာ္ေလး ပြက္ေလာရိုက္ေနကတည္းက ၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိတဲ့ကားပါ။
ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြ မၾကည့္ျဖစ္တာ ၾကာျပီဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာတဲ့သူေတြ စာရင္းမွာ ပါေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားကို ရံုမွာ အခ်ိန္ေပးျပီး သြားၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေအာင္ လွံဳ႕ေဆာ္မႈ ေပးႏိုင္တာက စတယ္ ဆိုပါစို႔။
က်ေနာ္ သြား မၾကည့္မခ်င္း “မၾကည့္ေသးဘူးလား… သြားၾကည့္အုန္း”ဆိုျပီး တိုက္တြန္းေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္လည္း ရံု စတင္ျပီး တစ္ပါတ္ေက်ာ္ ၾကာမွ သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့။ ၾကည့္ျပီးလွ်င္ ျပီးျခင္းပဲ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ့္ မွတ္ခ်က္ကို ၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ ထင္ရဲ႔ “ဘယ္လိုလဲ… ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”တဲ့။
က်ေနာ္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲ မသိဘူး။
ဘာလို႔လဲ ဘယ္လိုျပန္ေျဖရမွန္း မသိတာလဲ ဆိုေတာ့
က်ေနာ္က ႏိုင္ငံျခားကားေတြ အၾကည့္မ်ားေနေတာ့ ဒီကားနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားကားေတြ ယွဥ္ရင္ ႏိုင္ငံျခား ကားေတြေလာက္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္တာတို႔ တသသ ျဖစ္က်န္ရစ္တာတို႔ေတာ့မရွိဘူး။
အဲ ... ဒါေပမယ့္... ေျပာလိုတာက အခုမွ စျပီ...



သာမန္ ျမန္မာကားေတြလို ေပါေပါပဲပဲ ရိုက္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ ၾကိဳးစားဖန္တီး ျပထားတာေလး ျမင္ရေတာ့…
သာမန္ ျမန္မာကားေတြထက္ေတာ့ အမ်ားၾကီး သာတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။
ယွဥ္မယ္ဆိုရင္...
ျမန္မာကားအခ်င္းခ်င္း ယွဥ္ျပီး ေျပာေၾကး…ဆိုရင္ေတာ့… ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပျပီး ေတာ္ေတာ္ အသိအမွတ္ ျပဳထိုက္တဲ့ ဇာတ္ကားလို႔ ေျပာရပါမယ္။
မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး အပါအဝင္ သရုပ္ေဆာင္ေတြဟာ
အျပင္ေလာကမွာ ျဖစ္ပ်က္ ျပဳမူသလိုပဲ ေျပာဆို ျပဳမူတယ္။ ျမင္ေတြ႔ေနက် ျမန္မာကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထဲကလို စကားလံုးေတြကို အတင္း လုပ္ယူ ေျပာမထားဘူး။ ဝတၳဳထဲက စကားလံုးေတြကို ရြတ္ျပတာမ်ိဳး လုပ္မထားဘူး။ ေျပာသင့္သေလာက္ပဲ ေျပာျပီး အမူအယာကိုလည္း ျပသင့္သေလာက္ပဲ ျပတယ္။
ျပတာမွာ… ဘာလို႔လဲေတာ့ မသိ… မ်က္ႏွာ အနီးကပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ျပတယ္။ မိတ္ကပ္ ထူလပ်စ္ လိမ္းမထားတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႔ သဘာဝ အသားအေရကို ျပခ်င္တာလား…
ဇာတ္ေကာင္ စရိုက္ထဲကို စိတ္ႏွစ္ထားတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ရဲ႔ မ်က္ႏွာ အမူအယာေတြကို အနီးကပ္ ျပခ်င္တာေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ… ၊
မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးရဲ႔ မ်က္ႏွာေတြကို အနီးကပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ျပထားတယ္။ ဘယ္ေလာက္ နီးသလဲ ဆိုရင္ တခ်ိဳ႕အခန္းေတြမွာဆိုရင္ ဆံပင္နဲ႔ ေမးဖ်ား မျမင္ရေတာ့ဘူး။ အဲ့ ဆံပင္နဲ႔ ေမးဖ်ား ၾကားက ေနရာေလာက္ကိုပဲ ေသခ်ာၾကီး ခ်ိန္ျပထားတာမ်ိဳး။
ျပီးေတာ့ အျပ ျပကြက္ေတြထဲမွာ သတိထားမိတာ တစ္ခုက
သူ႔သဘာဝအတိုင္း လွေနတဲ့ေနရာေတြကို လွတဲ့ ေထာင့္တစ္ခုခုကေန ျပေပမဲ့…
မလွတဲ့ေနရာေတြကိုလည္း အတင္းၾကီး လွေနေအာင္ လုပ္ယူမထားဘူး။
ဥပမာ မင္းသားျဖစ္သူ ႏိုင္ငံျခားကေန ရန္ကုန္အေရာက္… ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲအေရာက္မွာ Taxi စီးရင္း… ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးၾကည့္တဲ့အခန္း…၊ အဲကြန္း ဖြင့္မထားတဲ့ Taxi ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ၾကည့္တာမွာ ရန္ကုန္ရဲ႕ ပကတိ အရွိျဖစ္တဲ့ ယာဥ္ေၾကာ က်ပ္တာေတြ၊ အထမ္းသယ္ေတြ၊ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ ရွဳပ္ေပြ ညစ္ပတ္ေနတဲ့ လမ္းေတြ တိုက္တာအေဆာက္အဦးေတြကို အရွိအတိုင္း ခ်ျပသြားတယ္။
ပံုမွန္ က်ေနာ္တို႔ ၾကည့္ေနက်ဇာတ္ကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ လွတဲ့ေနရာေတြမွာပဲ ေရြးရိုက္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
ေနာက္ျပီး မင္းသားျဖစ္သူ ယူလာတဲ့ မိသားစု ဓါတ္ပံုကေလးထဲက အေဖနဲ႔ အေမ ပံုဟာ သူ႔ရဲ႔ မိဘအရင္းေတြရဲ႕ပံု မဟုတ္ဘူး လို႔ သိလိုက္ရခ်ိန္မွာ မင္းသားျဖစ္သူရဲ႔ သရုပ္ေဆာင္မႈဟာ စကားတစ္လံုးမွ မဆိုပဲ ျပည့္စံု လံုေလာက္ေနတယ္။
“က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနဖို႔လိုျပီ”လို႔ ေျပာျပီး ခံစားခ်က္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ စက္ဘီးကို တအားနင္းျပီး ထြက္သြား၊ သူ ...ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ၾကည့္ၾကည့္ျပီး ေတြ႔လိုစိတ္ ျပင္းျပခဲ့ရတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ ပံုဟာ
သူ ထင္ထားသလို မိဘအရင္းေတြရဲ႔ ပံု မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့အခါ….( ေနာက္တစ္ခ်က္က သူ႔ရဲ႔ တကယ့္ မိဘအရင္းေတြဟာ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါေတြဆိုတာ သိႏိုင္ဖို႔ ေနာက္တဆင့္ ပို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့သြားတဲ့အခါ…. ) သူ ေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္သြားတာကို စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာမေနဘဲ သရုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္တယ္။
ျပီးေတာ့ သူ တအား နင္းလာတဲ့ စက္ဘီးကို ထိုးရပ္ျပီး ေက်ာပိုးအိတ္ကိုပါ ေျမၾကီးေပၚ ပစ္ခ်….. သူ အဲ့လို ျဖစ္ေနတာကို ျပေနတဲ့ ျပကြက္မွာ ကင္မရာဟာ မင္းသားကိုခ်ည္းပဲ ျပေနတာ မဟုတ္ဘူး။
မင္းသား ရပ္ေနတဲ့ ေရွ႔က ေရကန္ၾကီးကိုပါ… ထည့္ျပထားေလရဲ႔။ ေရကန္ဟာ ေရေျမာင္းသာသာ… အမွိဳက္ေတြ အညစ္အေၾကးေတြနဲ႔….တကယ့္ကို အရွိတရားထဲက အရွိတရား။
ထပ္ ေျပာရရင္ အဝတ္အစား ဝတ္ဆင္ထားပံုေတြ၊ စကားလံုးေတြ၊ အမူအယာေတြ အားလံုးဟာ … အိုဗာတင္းေတြ ျဖစ္မေနဘဲ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ယုတၱိ ရွိရွိ ျပထားေလရဲ႔။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲကြာခဲ့တဲ့ အေဖအရင္းနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ခ်ိန္မွာ
အေဖရဲ႔ အမူအယာ… သားရဲ႔ အမူအယာေတြဟာလည္း
အိုဗာ ျဖစ္မေနခဲ့။
ဘာသာစကားက အဆီးအတား တစ္ခု ျဖစ္ေနတာကိုလည္း ထုတ္မေျပာတဲ့ သံေယာဇဥ္ အၾကည့္ေတြၾကားမွာ ခပ္ပါးပါးေလး ထည့္ျပထားေသးတယ္။
အေဖ…..လို႔ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ျပီး ေျပးဖက္တာေတြဘာေတြ မလုပ္တာကို နည္းနည္း ေဝဖန္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ့္ အျပင္မွာ ဆိုရင္ေကာ…. ဆိုျပီး အဲ့ဒီ ကိစၥကို ေသခ်ာ ထပ္ ေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့… .....
အေဖျဖစ္သူနဲ႔ သားျဖစ္သူ ခြဲခြာခါနီးမွာ ႏွဳတ္ဆက္တဲ့ အခန္းမွာ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ တစ္ခ်က္ ဝဲမိပါတယ္။
စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာမေနဘဲနဲ႔ အမူအယာနဲ႔တင္… ၾကည့္ေနတဲ့သူရဲ႔ စိတ္ႏွလံုးကို လွိဳက္ခနဲ ျဖစ္သြားေအာင္ ျပထားတယ္။
အမူအယာေတြ စကားလံုးေတြ ပိုမသြားေအာင္ ထိန္းျပီး က်စ္လ်စ္ေအာင္ လုပ္ထားမွန္းေတာ့ သိသာတယ္။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ျမန္မာကားေတြမွာသာ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ က အစ… စကားေတြ အရွည္ၾကီး ေျပာျပီး ဇာတ္လမ္းကို ဆြဲဆန္႔သလို လုပ္ေနၾကတာပါ။
က်ေနာ္ သိသေလာက္ ႏိုင္ငံျခား ဇာတ္ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေျပာထက္ အျပနဲ႔ပဲ ဇာတ္ကို ေရွ႔တစ္ကြက္ ေရြ႔ေအာင္ လုပ္ၾကတာ။ စကားေတြ အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ ေျပာေနမွ ဇာတ္လမ္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။
ဒီကားထဲမွာေတာ့ စကားေျပာတဲ့ေနရာေတြမွာလည္း ထိေရာက္တဲ့(ဇာတ္ကို ေရွ႔ဆက္ ေရြ႔ေအာင္ ေရႊ႔ယူသြားႏိုင္တဲ့) စကားကိုပဲ ေျပာထားတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဥပမာ… ေနာက္ဆံုးအခန္း…၊ ရန္ကုန္ ေလဆိပ္ကေန သူ႔ေနရပ္ကို ျပန္ထြက္ေတာ့မယ့္ မင္းသားကုိ မင္းသမီးက လိုက္ႏွဳတ္ဆက္တဲ့အခန္း… ၊
(ရိုက္ကြင္းနဲ႔ တူေနမွာစိုးလို႔…မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီး စကားရပ္ေျပာတဲ့ ေနရာကို ရွင္းလင္းေရးေတာင္ လုပ္မထားဘူး။ ေဘးမွာ အရပ္သူႏွစ္ေယာက္ ထိုင္စကားေျပာေနတာကိုပါ ဆြဲထည့္ျပထားေလရဲ႔။ ရုပ္ရွင္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ တကယ္ ကိုယ့္ေရွ႔မွာ လူႏွစ္ေယာက္ ရပ္ျပီး စကားလာေျပာျပေနသလို ျဖစ္ေနေလရဲ႔)
ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေျပာတဲ့ စကားေတြ အမူအယာေတြကသာ..ဆံုးသြားတယ္…
ကိုယ့္မွာျဖင့္… ဒီေကာင္ေလးက…. ဒီႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ ျပန္လာလုပ္ရင္း ဒီေကာင္မေလးနဲ႔လည္း ပိုရင္းႏွီးလာေတာ့မယ္… သူ႔အေဖအရင္းကိုလည္း ထပ္သြားေတြ႔အုန္းမယ္…စသည္ျဖင့္… ဇာတ္လမ္းထဲမွာ မပါတဲ့ ျဖစ္မလာေသးတာေတြထိ…
ဆက္ျပီး ေတြးေနမိေရာ။
ဆိုေတာ့…
အရမ္းအဆင့္ အျမင့္ၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ျမင္ေတြ႔ေနက် ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ ကြဲျပား ျခားနားတဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြ၊ အမူအယာေတြ၊ ဇာတ္ကြက္ ဖန္တီးပံု ျပထားပံုေတြက ေသေသသပ္သပ္နဲ႔
အပိုအလို မရွိသေလာက္မို႔….
ဒီလိုု ေသေသခ်ာခ်ာေလး ဖန္တီးေပးထားတဲ့ ဇာတ္ကားမ်ိဳးေတြသာ ဆက္တုိက္ ရိုက္ကူးနိုင္လာၾကမယ္ ဆိုရင္….
ဆိုရင္....
ျမန္မာ့ ရုပ္ရွင္ အဆင့္အတန္းဟာလည္း အခုလက္ရွိ ျဖစ္ေနသလို.... ဝါးလံုးေခါင္းထဲ လသာျပီး ေပါခ်ာခ်ာနဲ႔ တိုင္ပတ္ေနၾကတာထက္ေတာ့…
အမ်ားၾကီး သာလာလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္လို႔ ရပါတယ္။
အခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္ခံျပီး… ၾကည့္ရွဳေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ကို
ဂ်င္းမထည့္ဘဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ ဖန္တီးထားတဲ့
ဒီလို ဇာတ္ကားမ်ိဳးေတြကို မ်ားမ်ား ရိုက္ကူးႏိုင္ၾကပါေစ/ အတုယူႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္းနဲ႔…
ေပါခ်ာခ်ာဇာတ္ကားေတြ ဒီေလာက္နဲ႔ ရပ္ၾကပါေစေၾကာင္း….။
#သင့္ေအးရိပ္
၂၉ရက္၊ မတ္လ၊ ၂၀၁၈
#mudrascalling
#review

Comments

  1. ၾကည္႔ျပီးပါျပီ တကယ္ေကာင္းတယ္

    ReplyDelete
    Replies
    1. ဒါမ်ိဳး တန္း ျမင့္လာတဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြကို
      လက္ခံ အားေပးေနျခင္း အားျဖင့္...
      ဒီထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ လက္ရာေတြ
      ခီေမာင္ႏွံ ဖန္တီးနိုင္လာေစနိုင္ပါတယ္ဗ်ား

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ဝမ္တိန္အသြားလမ္းကုိ ခံစား၊ ေဝဖန္ျခင္း (စာေပေဆာင္းပါး)

“ဂ်ဴးရဲ႕ ရသျခံဳလႊာကို ခံစား၊ေဝဖန္ျခင္း”